Dag 8 t/m 9 - Melaka, Maleisie

Zondag 27 november 2005 - dag 8

De kop is er af, we zijn nu een week weg. We besloten op dag 8 om nog een tijdje weg te blijven, maar wel het prachtige Singapore te verlaten. Met de trein wel te verstaan.

Reizen met de trein heeft zo zijn voorelen. Het is comfortabel, snel en bovendien biedt de trein een perfect uitzicht tijdens de reis. Daarnaast boodt het vooraf geboekte treinticket ons het benodigde "bewijs" dat wij Singapore weer zouden verlaten (hoewel de douane bij binnenkomst natuurlijk niet vroeg om ons outbound ticket). Reisdoel was Melaka, een historisch en architectonisch hoogstaand plaatsje aan de Westkust van Maleisie. Hierover later meer.

Toen we eenmaal geinstaleerd waren (lees na 5 minuten) waren we het hele land Singapore reeds doorgereden en kon iedereen de trein weer uit voor de douane. De douanecontrole verliep zo'n beetje even snel als op Schiphol, geen probleem (zoals verwacht). Wat wel spannend is, is dat deze trein grensovergang niet de verplichte stempels zet en dat we hierdoor problemen kunnen krijgen bij de grens met Thailand. Echter indien men het treinticket erbij laat zien, dan weten ze wel dat wij op die ene grensovergang waar ze geen stempels hebben, zijn binnengekomen (rare jongens die Maleisiers). Laat zo'n stempel een paar tientjes kosten en dan is iedereen van de problemen af. Maar goed, na de formaliteiten konden we ons dan echt definitief instaleren.

Edward las in zijn boek dat er een drankje is vernoemd naar Guggenheimer (voor Paul: een vodka met extra veel ijs en zonder citroen). Nou denken we dat we niet veel Guggenheimers zullen drinken in Maleisie. Aangezien het overgrote deel van de maleisiers het moslimgeloof aanhangt, zullen de Guggenheimers niet op iedere straathoek te verkrijgen zijn. Alhoewel de Lonely Planet wel precies aangeeft op welke straathoeken wel geschonken wordt, zet die Tiger biertjes dus maar koud!

In de trein werd het intussen veel minder koud, de airco had het namelijk begeven. Eigenlijk begaf alles het zo'n beetje, bijvoorbeeld ook de automatische deuren waardoor regelmatig een oud vrouwtje klem kwam te zitten. Af en toe bleef de trein een tijdje stil staan met als doel de airco te repareren. Dit lukte niet, en met een vertraging van ongeveer 2 uur kwamen we aan in het schitterende Melaka. Dus niet, het treinstation was 38 km van het centrum van de stad.

Vervolgens hebben we ons nog laten afzetten door een taxichauffeur, die zich 38km beklaagde over toeristen (snappen niets, killing his family etc.), Singapore (like a pigeon hole) en vooral G. W. Bush (teveel om op te noemen en niet geschikt om te herhalen). Ondertussen rammelde zijn taxi zo'n beetje uit elkaar en maakte hij ruzie met verkeersdeelnemers die in onze opgen wel een normale rijstijl hanteerden. Tenslotte werden we niet bij ons hotel afgezet maar 200m verderop (klein kwartier gelopen over 200m....vreemd). Nee, geef ons maar de trein! Achteraf bleek dat we voor 14 ringit (3,5 euri) van Singapore naar het centrum van Melaka hadden kunnen reizen...met de bus! In totaal koste deze grap met de trein en taxi ons 80 ringit, maar gelukkig doe je er dan wel 3 a 4 uur langer over.

Na deze enerverende en leerzame ervaring checkten we in in het befaamde Shirah Hostel. Een prachtig luxe kamer met koloniale uitstraling en eigen badkamer met toilet. Daarnaast airco en fan. En als klap op de vuurpijl beschikt dit hostel over een prachtig dakterras. Na te zijn bijgekomen van de reis hebben we 's avonds nog even een Tiger gedronken in Chinatown. Eigenlijk zou Chinastreet een betere benaming zijn trouwens. Er waren wel veel lieden de iets aan ons wilden verkopen, maar we voleden er niets voor om nogmaals afgezet te worden. De Tigers waren heerlijk en Sanne liet deze vergezellen door HET maleisische gerecht: chicken satay! (Edward at vis in chinese stijl, natuurlijk midner geslaagd). Een echt Maleisisch maal vraagt natuurlijk om een echt maleisisch nagerecht: een mcFlurry en een mcSunday bij de zaak met de grote M. Ook dat is Melaka.

Einde dag 8: de dag dat Maleisie vreest voor een dengue uitbraak door de vele regen de afgelopen dagen.

Maandag 28 november 2005 - dag 9

Op ons schitterende balkon hebben we de morgen doorgebracht met zitten, koffie drinken, praten en lezen. Daarnaast met het eten van bruin brood met kaas! Het leek wel de staalmeesterslaan op zondagmorgen, maar dan wel MET zon. Omdat deze activiteit ons zeer goed beviel, hebben we besloten dit ook in de middag vol te houden, het Hostel nodigt hier ook toe uit.

Uiteindelijk om 15.00 toch maar besloten om wel iets te gaan doen (we hebben de slag nog niet helemaal te pakken). We hebben geprobeerd naar het strand te gaan, om daar verder te gaan zitten of misschien wel te gaan liggen. We gingen gingen op onze intuitie af, gevoelsmatig gingen liepen we richting de zee. Wellicht was dat de meest uitgesproken plek voor het strand. Dat is trouwens 500 meter lopen, wel een grote inspanning voor deze dag dus. Helaas liet onze intuitie ons in de steek, bij de stinkende zee troffen we slechts een smerig stuk braakliggend land aan. Vreemd om dit zo te verwaarlozen, zeker als je bedenk dat dit stuk van Melaka is "ingepolderd".

Dan maar terug naar het Hostel, het was wel weer mooi geweest voor vandaag. Onderweg nog wel even een internetcafe ingedoken, op de MSN wordt veel geklaagd over de sneeuw. 's avonds gegeten uit de supermarkt (weer 500 meter). Het cola monster genoot van de smaken Pepsi Fire en Pepsi Ice. Na deze smaaksensatie beloofde het cola monster plechtig weer gewoon aan het bier te gaan vanaf nu.

Einde dag 9: de dag dat Maleisie 5 maal goud won tijdens de sea games in Manilla.