Dag 10 t/m 11 - Melaka

Dinsdag 29 november - dag 10

Dit was de grote cultuur dag. Zoals eerder aangegeven is er hier in Melaka behoorlijk wat van dat culturele spul. Door het vele "landje-pik" hebben verschillende volken hier iets nagelaten.

Ook de Nederlanders zijn hier schuldig aan. Wij zullen proberen een korte samenvatting te geven. Alles ging (en gaat) hier om handel. Melaka is een belangrijke handelshaven. Dit was ook vroeger al zo, o.a. de handelsroute tussen China, Singapore en Indonesie, maar ook die met Portugal was erg belangrijk. Afijn, in 1509 begon het met de Portugezen. Die kwamen hier voor handel. Dit beviel zo goed dat ze twee jaar later maar meteen de hele boel innamen. Zij bouwden een fort dat nog steeds te bewonderen is. In de 17e eeuw waren de Nederlanders begonnen met het bezetten van Indonesie. Omdat het toch naast de deur lag pikte men in 1641 gelijk Melaka even mee. Ze lieten wat typisch Nederlandse gebouwen achter zoals het Stadhuys (dat nu nog zo genoemd wordt) en enkele kerken. In 1807 vonden de Engelsen het genoeg geweest en veroverden de stad. Of eigenlijk was het meer een soort ruil. Engeland mocht Maleisie bezetten en Nederland zou dan met rust gelaten worden in Indonesie. Deze constructie komt ook regelmatig voor bij het spel Risk. In de tweede wereld oorlog ging ook Japan nog even aan de haal met Melaka. Pas in de 60er jaren (of 70er, daar willen wij van af zijn) werd Melaka weer terugggegeven aan Maleisie.

Dit aldus de geschiedenis zoals die o.a. te lezen is in de vele musea hier (wij kennen de kracht van het medium Internet en willen geenszins te boek staan als geschiedvervalsers, vergeef ons dus als er een foutje is ingeslopen). Al deze bezettingen resulteren in een bonte verzameling van ruines en ook gebouwen die nog wel overeind staan.

Vooral Japanners en Koreanen vinden het schitterend (en wij ook natuurlijk). Zij laten zich rond rijden in thriswa's (fiets met zijspan). Net zoals in Amsterdam komen ze 's morgens aan met de bus en maken heel veel foto's. Nog voor het donker wordt vertrekken ze weer met dezelfde bus.

Maar niet alleen Japanners vertonen vreemd gedrag, ook wij zijn behoorlijk uit ons doen. Wij hebben op dag 10 namelijk vier musea bezocht!!! Dit terwijl ons laatste bezoek aan een museum toch dateerd uit een voorgaan millennium. For the records: het History Museum, het Etnography Museum, het Governor Museum en als klap op de vuurpijl het Democracy Museum. Met name de laatste was heerlijk koel en rustig.

Na al dit semi-culturele geweld was het natuurlijk hoog tijd om iets onverantwoords te doen, we hebben voor een onbeschoft bedrag sushi gegeten. Met zo'n lopende band, je weet wel. Aangezien hier het principe gehanteerd wordt "duur is koud", stond de airco op stand diepvries. We wisten heel even weer hoe de mensen zich in Nederland voelden. Na het eten heerlijk buiten opgewarmd in de zon. 's Avonds vertoeft op het balkon van ons Hostel.

Einde dag 10, de dag waarop de maleisische krant New Straight opteert voor aangepast gedrag van vrouwen in TV-Soaps. Zo zouden zich minder onbeschoft moeten gedragen ten opzichte van hun echtgenoten.

Woensdag 30 november 2005 - dag 11

Vroeg wakker door de regen. Het ontbijt op het balkon werd door deze regen zelfs onmogelijk gemaakt. Sanne deed wederom een opmerkelijke uitspraak: "wat een rotleven hebben we toch!". Gelukkig duurt een bui hier meestal niet lang. Nadat Edward nog wat oude meuk had bekeken (Brits fort, mooi ding en Portugees Huis, vreemd genoeg niet gevonden) had Sanne een "Tempeltocht" uitgestippeld. Zo'n beetje alle tempels van Melaka in 1 wandeling van enkele uurtjes. Hierbij moeten we wel eerlijk zijn: er zat ook een Moskee tussen en ook een terras met koud bier en Satay (prima combi, wellicht komt deze nog terug op de culinaire pagina van Edward). Tenslotte Maleisisch gegeten (denken we).

We twijfelen of we nog een dagje zullen blijven, of dat we naar Kuala Lumpur (voor de locals: KL) zullen gaan. Er is hier in Melaka een Zoo waar we nog niet geweest zijn.....

Einde dag 11, de dag waarop wij een opmerkelijke uitspraak lazen: "Wie Melaka bezit heeft Venetie bij de keel". Hier zullen wij als de tijd daar rijp voor is nog eens over nadenken.