Dag 13 en 14 - Kuala lumpur

Dag 13, Vrijdag 2 december 2005

Nu we de Zoo gezien hebben rest ons niets anders dan Melaka te verlaten. Bestemming is Kuala Lumpur, hoewel het veel stoerder is om KL te zeggen. De rit naar KL heeft niet zo veel om het lijf, het betreft een busrit van ongeveer 2,5 uur, tegen een bedrag waar je in Nederland nog geen strippenkaart voor koopt. Hiebij moet gezegd worden dat 2,5 uur de "commerciele rijsduur" is. Door de reis wat korter te maken dan hij daadwerkelijk is denkt men eerder de kaartjes te kunnen verkopen. Na een kleine vertraging van een uurtje in de drukke vrijdag middag spits arriveerden we halverwege de middag. Snel ingecheckt in het Hostel tegenover het Busstation. Plan was namelijk alleen het weekend te blijven en later terug te keren naar KL. Een hostel dicht bij het stinkende busstation was dus erg praktisch.

Even wat open deuren: KL is best groot en best druk. Ondanks het feit dat dit algemeen bekend is, was het wel even omschakelen. Wat een drukte, wat een warmte, wat een verkeer en wat een smerige bende! Daarbij had Sanne wat last van haar Meniere en dan is dit niet de optimale omgeving voor een wandelingetje. In afwachting van betere tijden qua Meniere hebben we ons verscholen in het Hostel, wat relatief gezien een oase van rust was. Behalve het feit dat onze "kamer" slechts de afmetingen 2 bij 2 had en dus eigenlijk alleen bestond uit bed, was het hier prima toeven. Het Hostel beschikte over airco en een ruimte met lekkere banken en de gehele dag films en bier. Van die illegale films waarbij de Engelse ondertitels soms compleet iets anders weergeven dan de werkelijke tekst. Tip: als je de film voor de tweede keer ziet moet je alleen de ondertitels lezen, dan zie je een compleet andere film. Om een kort verhaal kort te houden: op dag 1 in KL kwamen we niet verder dan de Mc Donalds op de hoek. 'S nachts stonden ons nog drie verassingen te wachten:
1) De springveren in het matras stonden 's morgens op onze rug getatoeerd.
2) De files in KL gaan 's nachts niet weg, inclusief het ongetwijfeld goed bedoelde claxoneren.
3) De Airconditioning werd in deze tent centraal aangestuurd. Hierdoor sliepen we in een soort koelkast. Handig als je geen slaapzak of deken bij je hebt.

Einde dag 13, de dag dat een man in Maleisie bewusteloos raakte tijdens het joggen. Niet wanwege een hart-attack maar vanwege een perfect hit by a Golfball. Bij nader inzien vindt Edward het Golfen wellicht toch wel een aardig spel (laten we niet van sport spreken).


Dag 14, Zaterdag 3 december 2005

Na een bakkie koffie en een bananan-pannekoek zonder banaan (banaan op) gingen we alsnog het grote KL in. Met de Metro naar te Petronas Towers om precies te zijn. KL kent twee metro systemen en men is zo slim geweest deze strikt van elkaar te scheiden. Dus als je wil overstappen op een andere lijn betekent dit: Trapje op, nieuw kaartje kopen, ander trappetje af. Of in ons geval: verkeerde trappetje naar beneden, KLCC station niet kunnen vinden op de kaartjes machine, metro station uit, ander metro station in, kaartje kopen en tenslotte in een metro stappen die zelfs voor Amsterdamse begrippen meer dan vol was (hoewel er na ons nog heeeel veel mensen bij konden). Na enkele haltes stapten we uit bij "The Place to Be", althans volgens domme touristen zoals wij: De Petronas Towers! We hadden ze al gezien in de sky-line van KL, maar toen we het metro station uitstapten vonden we ze alsnog wel genant hoog. Wat een enorme joekels, welke mongool heeft dit verzonnen?Na enkele minuten naar boven gestaard te hebben pakten we instinctief onze camera's. Dit moest natuurlijk vastgelegd worden. Probleem was dat ze zo hoog waren dat ze niet op de foto pasten. Stukje terug lopen dus. Enige details:
-> hoogte: 452 meter
-> Verdiepingen: 88 (vanaf 80 voor top-management)
-> Dubbel Dekker Sky Bridge op verdiepingen 41 en 42
-> 29 dubbel dekker liften (90 seconden naar verdieping 88)
-> 5400 Parkeerplaatsen, 5 levels onder de grond
-> 395.000 vierkante meter vloeroppervlakte
-> 37.000 ton staal
-> Gewicht toren: 300.000 ton
Maar vooral hoog. Mijn god wat zijn die dingen hoog. In de Lonely Planet had Edward gelezen dat er slechts 800 kaartjes per dag vergeven worden voor een bezoek aan de sky-bridge. Deze kaartjes zouden al vroeg op de dag vergeven zijn, dus kon Edward veilig voorstellen om kaartjes te gaan halen (klinkt wel goed: ik wilde er wel op, maar we konden onmogelijk aan kaartjes komen. Afijn, na 1,5 minuut in de rij gestaan te hebben werden hem twee kaartjes voor 16.00 in zijn handen gedrukt. Slik. Vervolgens nog even vol verbazing rondom de torens gelopen en vervolgens eerst even het Centrum van KL in. Oftewel, erg veel drukte. Ondertussen nog wat afgekoeld in een koelkast alias een winkelcentrum. Na een prima nassi nog wat gerelaxed in het hostel, zodat Edward zich mentaal kon voorbreiden op de Sky-bridge.

Klokslag 16.00 stonden we weer bij de ingang van de Petronas Towers. Na een korte introductie video en een uitgebreide security scan, konden we in de gevreesde lift plaatsnemen. Met een afschuwekijke snelheid schoten we omhoog en voor we het wisten waren we op 178 meter hoogte, alwaar we op de sky bridge konden rondlopen. Wat een hel (Edward), wat een prachtig uitzicht (Sanne). De blik naar beneden was indrukwekkend, met name ook op de torens zelf. En dan te beseffen dat hier elke dag mensen werken! Een blik in 1 van de kantoren liet een buro zien met veel papier, een openstaande laptop en veel chaos. Er werken hier zelfs mensen zoals ik, dacht Edward. Maar deze idiote gedachte duurde slechts enkele seconden omdat het uitzicht over KL alle aandacht opeiste. Er was nog net tijd voor enkele foto's en toen werden we alweer van de brug afgejaagd zodat de volgende groep Japanners er op kon. Eenmaal beneden heeft Edward nog slechts een half uur met knikkende knieen rondgelopen, dus al met al viel het erg mee. Beneden was trouwens ook een shopping center, en toevallig was heel KL op de gedachte gekomen om op dit tijdstip naar dat specifieke shopping center te gaan. Het was zo druk dat we niet eens met de metro konden reizen, sterker nog: het was al absoluut onmogelijk om bij de kaartjes automaat te komen laat staan in de metro zelf. Nog steeds aanhanger van het anti-taxi beleid gingen we maar weer terug lopen. Dit stuk van KL is wat ons betreft veel leuker dan onze "eigen buurt". Leuke barretjes en restaurants (vreemd genoeg wel allemaal leeg). Onderweg nog wat Sushi (Edward) en Brood (Sanne) opgepikt en in het veilige hostel opgepeuzeld. Vervolgens nog een zeer geweldadige film gekeken. Sanne haakte af bij de eerste slachtpartij, Edward na drie uur, toen de DVD speler het begaf.

Dit maal in lange broek en trui geslapen, minder koud en minder tattoo's.

Einde van dag 14, de dag dat een Australier in Singapore opgehangen werd als gevolg van het bezit van 396 gram cocaine. De opiniepagina's in de kranten alhier staat vol met reacties van mensen die dit een zeer verstandig besluit vinden.