Dag 15 t/m 19 - Pulau Pangkor

Zondag 4 December 2005, Dag 15

Naast de bij dag 13 genoemde drie punten omtrend de nachtrust in KL (die er dus niet is), was er deze nacht ook nog een vierde factor:
4) om 6.15 had de naast gelegen Hindoe Tempel een feestje, met wat zang en wat trommels en dat soort spul.

Maar om in El Salvador's termen te spreken: "ieder nadeel heb zijn voordeel". We wilden toch een vroege bus pakken richting Lumut. Om 8.00 stonden we dus al op het busstation, zoals eerder aangegeven aan de overkant van de straat. Om een idee te geven: rond de 30 perrons, waar per perron continu twee bussen klaar staan voor vertrek. Een complete chaos aldaar. En juist daar werd de lekkerste koffie geschonken die wij ooit proefden (ok, behalve die van Sanne's vader dan). Afijn, 8.30, perron 18, appeltje eitje. Commerciele reistijd 3 a 4 uur, daadwerkelijke reistijd slechts 4 uur! Daarna nog een bootje (3 kwartier), altijd spannend voor iemand met Meniere (ging redelijk goed). En vervolgens stonden de Globetrotters in Spe aan het strand op Pulau Pangkor! Sanne gooide er nog even een dooddoener in: "Wat een rotleven hebben we toch".

De zon scheen er rustig op los en goed gemutst gingen we de onderhandeling in voor een geschikte plaats om te overnachten. We worden er al een klein beetje beter in. Vrolijk lachen, duidelijk uitleggen dat je niet veel geld hebt en als dat niet helpt dreigen de onderhandeltafel verlaten (en blijven lachen). Leuke Bungalow van 75 RM voor 50! Sanne schrok er zelf van. Aldus, even later zaten we aan een ijskoude Tiger en een heerlijke lunch. Met uitzicht op het strand natuurlijk. De rest van de middag spreekt voor zich: handdoekje op het strand en afwisselend liggen en zwemmen. Prima water, redelijk helder en heerlijk warm. Een vreemde gewaarwording is het verschil in badgedrag tussen locals (veelal Moslims dus) en de buitenlandse touristen. De buitenlanders gedragen zich als op zandvoort op de allereerste warme dag van het jaar. De locals gaan gekleed in Jogging broek, trui en hoofddoek de zee in. Ondanks ons "badgedrag" zijn we niet eens verbrand (ok, een klein beetje maar we hadden dan ook alleen factor 25 bij ons, morgen alluminium folie).

's Avonds gegeten bij TJ's, een Indonees met een waarschuwing op het menu dat het wel eens heel erg lang zou kunnen gaan duren. Wel eerlijk. Waarschijnlijk heeft TJ ook iets te lang staan kijken bij de "slow-apen". De sfeer bevalt ons wel. Heerlijke sapjes van vers fruit en indien gewenst altijd een krantje of een boek te leen. Daarnaast heeft TJ ook heel veel katten, we hebben meerdere Wokkel-look-a-like's gespot. En verse vis die Edward zich zeer goed liet smaken (en de katten ook). Na een stukje reizen, twee nachten in KL en het aanzien van een heerlijk zacht bed vielen we spontaan in slaap voor tienen. Weer eens wat anders. Einde van dag 15: De dag waarop Edward de volgende stelling poneerde: "iedereen die beweert dat nederland vol is moet per direct met een enkele reis op het vliegtuig naar Kuala Lumpur gezet worden".


Maandag 5 December 2005, dag 16

Sinterklaas op Pulau Pangkor! Aangezien we over een luxe chalet beschikken en dus ook over een riant balkon, begon hier de dag. Edward was blij, eindelijk kwam die zak met "handige spulletjes" van pas (zie de catalogus van Bever Zwerfsport als je geen idee hebt waar we het over hebben). Edward gebruikte maarliefts de wereldstekker, de dompelaar en de roestvrij stalen mokjes. Gecombineerd met wat ingredienten wist hij hiermee een heus kopje koffie te fabriceren. Wat is het leven toch mooi! Na de ochtend als een slow-aap-achtige door het leven gegaan te zijn, moesten we nog even terug naar het dorp voor een banktransactie (lees geld pinnen). Vervoer vindt hier plaats met Roze busjes, als tourist is het verboden om de lijnbus te pakken. Toch een soort van Taxi, shit! Na de gewenste banktransactie van 1000 schelpjes hebben we een groot deel van de terugweg gelopen. Warm, maar schitterend. Aan de ene kant het strand en aan de andere hand veel bomen, oftewel bos (hier ook wel woud genoemd). Palmen, bananenbomen en anderen die er ogenschijnlijk al heel lang staan (gezien de omvang). En op dat moment deed ook Sinterklaas zijn inkopen. Omdat Sinterklaas in Maleisie op zich al nergens op slaat, besloten we dat het dus ook best plaats kon vinden op pakjes middag. Met koude cola en chocolademunten uit Nederland (de chocoladeletters hebben de warmte niet overleefd). Sanne kreeg van de Sint een dagje in een Luxe Resort en Edward kreeg een strand-outfit (Badslippers (geel) en een Sharong (cool)). Iedereen was blij, zeker met die gedichten er bij (zie elders op deze weblog). En achteraf gezien helemaal geen gedoe met lootjes trekken dit jaar.

Na dit niet geheel klassieke sinterklaasfeest pakten we nog wat laatste uurtjes zon mee op het strand. Ook 's avonds natuurlijk gerelaxed en chinees gegeten met cola en bier.

Einde van dag 16, de dag dat Edward las over een Spa in Subang Jaya. Hier kan je niet alleen bier drinken (op zich al goed voor een Spa), maar ook baden in bier! Goed voor huid, nagels en haar door een hoog vitamine B gehalte. Verder schijnt een bier-bad ook kalmerend te werken, iets waar Edward zich niets bij voor kan stellen. Voor geinteresseerden: het adres is Jalan USJ 10/b. Succes.


Dinsdag 16 december, dag 17

Het is Edward in zijn bol geslagen. In alle vroegte stond hij op met de mededeling dat hij een stukje ging hardlopen. Bij een luchtvochtigheid van 236% en een temperatuur waarbij in ieder geval geen wereldrecords gelopen worden, kan de eenzame harloper melden dat zweten dan best lukt. Nog voor hij de eerste heuvel was opgerend was hij zo'n beetje doorweekt. Maar het was prachtig! In alle vroegte kwam het enige geluid dat te horen was uit het bos. Verder niets dan dat. Ja, wat apen en wat neushoornvogels (Hornbills) die enigszins verbaast naar het zwetende monster keken (rare gasten die mensen). Na enige tijd kwam de eenzame hardloper aan bij het locale vliegveld, dat ook bleek te bestaan. De term landingsbaan moet hierbij niet al te groots opgevat worden. Waarschijnlijk lukt het KLM's kleinste City-Hopper nog niet om hier te landen zonder in de zee te storten (hiermee eindigt de landingsbaan namelijk). Maar goed, na een half uurtje was de harloper terug in het "Beach Resort". Zijn moslim buurman was vrolijk. Hij dacht dat Edward een Moslim Style zee-duik had genomen, zo bezweet was hij.

Maar goed, na deze flauwekul en een heerlijk ontbijt was het dan zo ver. Weg bij het pauper-strand van Teluk Nipah en snel richting het Pan Pacific resort. Als we daar zouden overnachten waren we waarschijnlijk voor de kerst weer thuis, maar wie niet rijk is moet maar slim zijn. Voor een aanzienlijk kleiner vermogen kochten wij twee dagtickets voor het resort. Prima voor elkaar: een paar zwembaden, terrasjes aan het strand (dat wel schoon is), palmbomen en een baai waar het prima zwemmen is. Sanne's eerste gedachte: "Dit wil je". Zoals je mag verwachten werd de dag doorgebracht met liggen, zwemmen, muziek luistere en nassi eten (nassi was ongeveer 10 keer zo duur als "op straat", maar deze zat gelukkig bij de dagprijs in. Hij was trouwens zeker niet veel lekkerder dan de straat-nassi). Prima dagje, moeten we vaker doen!

Einde dag 17, de dag dat wij verbleven tussen oude rijke mensen.


Woensdag 7 december, dag 18

Na wederom een heerlijke nachtrust hebben wij genoten van een westers ontbijtje: ei, spek, toast, beans en dat soort zaken. We komen al aardig in de richting van ons doel voor dit eiland: een dag helemaal niets doen. Echter een Donald Duck tempel verstoorde ons voornemen. Het begon wel goed. Handdoekje op het strand, liggen, even de oogjes nog dicht. Dit alles vond plaats op Coral Beach, nog geen vijf minuten van ons "huis". Maar naar verloop van tijd werd toch onze nieuwsgierigheid naar de ogenschijnlijk chinese tempel aan het einde van het strand te groot. Toch nog iets gedaan, we moetsen even kijken. Hierbij moeten we wel zeggen dat we na een kwartiertje reeds klaar waren met de tempel. We zijn er nog steeds niet achter wat de beelden van Disney figuren naast de gebruikelijke objecten te betekenen hadden. Wel leuk, vond Sanne. Qua Lunch liet Sanne zich nog verleiden tot "western food". Een hamburger dunner dan een plak ham, het bestaat! Morgen gewoon weer rijst, al dan niet met kip. Het feit dat er verder niets te melden valt over deze dag bewijst dat wij ons doel bijna bereikt hebbe. Morgen een lege pagina? Of zullen we morgen vertrekken naar de Camaron Highlands? We hebben namelijk besloten dat dit onze volgende bestemming is.

Einde dag 18, de dag dat we heeeeel veel apen zagen.


Donderdag 18 december, dag 19

En we bleven nog een dagje. Hoewel het leven hier erg zwaar is proberen we het nog een dagje vol te houden. Doel: liggen en zwemmen voor de verandering. Eerst een ontbijtje met vers fruit, pannekoeken (!), ei, toast etc. Echt, het valt niet mee. Het strand was wel uit te houden en we hebben zelfs nog een stukje gewandeld in het bos (hoewel reizigers dit Hiking in the Jungle noemen, klinkt wel veel beter eigenlijk). Goed, tijdens onze jungle trail kwamen we na veel moeite (lees het volgen van bordjes) bij een waterval aan. Om dit moment te vereeuwigen werden enige foto's genomen

Maar toen weer snel naar het strand. Aan het eind van de middag zijn we nog even op zoek gegaan naar de in de Lonely Planet genoemde Tiger Beer Garden. In zijn zoektocht werd Edward aangevallen door een hond, waarnaa hij zijn zoektocht opgaf (Edward: "Story of my life"). 's Avonds werden we nog geconfronteerd met een eerste noemenswaardig insect. Deze "kakkerlak-achtige" van misschien 1 a 2 centimeter vond het nodig om op ons zachte bedje te vertoeven. En toen brak de paniek uit, dat beloofd nog wat voorde rest van onze reis! Maar gelukkig leven we nog.

Einde van dag 19, de dag dat Edward het tweede deel van de Guggenheimer Trilogie uitlas.