1 t/m 5 januari 2005 - Nog meer Siem Reap

Zondag 1 januari 2006, dag 43

Een nieuw jaar... Eerst maar eens uitslapen, dat is immers een goede gewoonte op de eerste dag van het nieuwe jaar. Bakkie koffie, een ontbijtje en alweer een masage bij onze nieuwe huisleverancier. Nog nooit het nieuwe jaar zo relax begonnen. En ook de kater was veel minder dan gebruikelijk, wellicht door het ontbreken van de vele flessen Champagne.

We huurden twee fietsen zodat we wat konden zien van de omgeving. Voordeel van deze fietsen is dat we nu al weer heel tevreden zijn over onze oude fietsen in Amsterdam. Wat onwennig doen we wat mee in het chaotische verkeer.

Tijdens de lunch kiezen we voor een Thais/Chinese combi (als toerist mag dat). Omdat hier veel Thaise invloeden zijn serveerde men hier een verdraaid leuke Tom Yam soep en de combi met fried chicken was best goed te doen. Na de lunch fietsten we door, richting het zwembad. Het enige openbare zwembad in Siem Reap. Dat hebben we geweten. We waren de enige touristen en het bad lag vol met kinderen die het allemaal erg grappig vonden dat twee van die witte grote gasten ook gingen zwemmen. De meest brutale kinderen kwamen gniffelend informeren of we echt gingen zwemmen. En natuurlijk de gebruikelijke vragen: "What's your name?" en "Where are you from?". Op ons antwoord Holland wordt door bijna ieder kind vermeld dat de hoofdstad van ons land Amsterdam is. Ze weten het allemaal. Later zou Sanne nog het onderspit delven in een wedstrijdje topografie. Holland, Amsterdam. Cambodja, Pnom Penh. Thailand, Bangkok. Vietnam, eh... Ho Chi Min City -> FOUT! Het meisje won, het was Hanoi.

In het zwembad waren dus erg veel van dit soort wijsneuzen en het opvallende was dat we in die tijd dat we er waren alleen maar lachende en lol makende kinderen hebben gezien. Niet huilen, ook al ging er natuurlijk regelmatig één op zijn bek omdat de vloer natuurlijk glad was van het water. Geen enkel chachrijnig of ontevreden gezicht, geen enkele ruzie. Alleen maar lol maken.

Na dit zwemavontuur en een bakkie noodles gingen we internetten in het goedkoopste internetcafé in town. Nog voordat we konden inloggen op MSN was ons al duidleijk waarom dit zo'n goedkope tent was. De kakkerlakken liepen hier vrolijk over de toetsenborden en er was tevens sprake van een lokale sprinkhanenplaag. Na een uurtje online voelden we ons zo vies dat we snel zijn gaan douchen. Wel goede bandbreedte trouwens.

's Avonds nog gesnackt bij de Beer Tree Garden. Aan de naam is niets gelogen, er was bier en er was een boom. Wel lauw bier, hoewel de springrolls het een klein beetje goed maakten. We praatten enigszins gespannen over de dag van morgen. We gaan naar de tempels!

Einde van dag 43, de dag dat we heel veel vrolijke kinderen zagen.


Maandag 2 januari 2006, dag 44

Vroeg op en dan gaan! Om acht uur waren we al fris gewassen en het ontbijt was reeds ingekocht (bij de Angkor market natuurlijk). Als vervoer kozen we voor de tuk-tuk, niet ongebruikelijk. Het vinden van een tuk-tuk chauffeur is eenvoudig. Kijk simpelweg wat zoekend om je heen en meteen zijn er wel een paar. Wel vooraf even wat babbelen over de prijs anders gaat alles helemaal mis. Een vriendelijk ogende jongen, luisterend naar de naam Leon komt al redelijk snel met een bod van 8 dollar voor de hele dag. Dit is goedkoper dan de reisboeken vermelden, dus hebben we een deal. In de tuk-tuk berekent Edward het uurtarief van Leon maar houdt daar ook weer snel mee op om te genieten van het uitzicht.

Vandaag doen we de zogenaamde "kleine route", met onder andere de twee absolute highlights: Angkor Thom en Ankor Wat. Maar eerst langs het ticket center om even een paar dollars achter te laten. 80 dollar om precies te zijn. Maar dan kunnen we er wel drie dagen in. Voor hetgene je kan zien is dit een rechtvaardig bedrag. Aan de andere kant is 80 dollar hier een enorm vermogen. Wij vragen ons af hoe de inwoners van Cambodja dit ooit kunnen betalen (misschien betalen ze minder). Gelukkig hadden wij de reisboeken wel gelezen en hadden wij wel een pasfoto bij ons gestoken. Hierdoor hadden wij binnen enkele minuten een pas, terwijl voor de rij van de fotograaf een enorme rij stond. Rijden maar Leon!

Maar eerst even een stukje Angkor voor beginners (zoals wij). Het is niet onze bedoeling de geschiedenis te vervalsen, dus bij voorbaat excuses voor de fouten. De tempels van Angkor zijn gedurende de 9de tot de 15de eeuw, de Angkor periode, gebouwd. Het Khmer emperium bestond in die tijd uit een groot deel van het huidige Thailand, Laos, Burma, Vietnam en Cambodja. Overblijfselen uit die tijd zijn o.a. te zien bij de tempels van Angkor Wat. Eigenlijk is Angkor Wat slechts één van de vele sites, maar omdat dit de meest bekende is wordt het hele gebied van tientallen kilometers ook wel Angkor Wat genoemd.

In de tijd dat in London 50.000 mensen woonden waren al meer dan een miljoen mensen woonzaam in dit gebied. Deze mensen leefden in houten gebouwen. De geschiedenis wordt zo'n beetje gedicteerd door de koningen in die tijd. Deze konmingen leefden in houten paleizen, steen was slechts voorbestemd voor de tempels. Ook in die tijd waren namen al belangrijk, die koningen luisterden dan ook naar coole namen zoals Suryavarman (I t/m VIII) , Udayadityavarman (I en II), Indravarman (slechts I) en natuurlijk Jayavarman (I t/m VII).

Met name die laatste was lekker bezig. Allen hadden gemeen dat ze graag tempels lieten bouwen. Van hout, maar bij voorkeur van steen. Eigenlijk waren de tempels de enige stenen gebouwen, oftewel steen was alleen voorbestemd voor de goden. De tempels van Angkor zijn het hart en de ziel van Cambodja, een bron van trots voor iedere Khmer in hun strijd om een nieuw leven op te bouwen na jaren van terreur en trauma's.

Angkor Thom
Allereerst gingen we kijken bij Angkor Thom, meteen de grootste site. Dit was het speeltje van Jayavarman VII (hierna Jaya), in de periode van 1181 - 1219. Thom betekent groot trouwens en dat is op zijn minst een erg toepasselijke naam. We kwamen Angkor Thom binnen via een grote poort met een brug met 29 goden aan de linkerkant en 29 duivels aan de rechterkant. Aangezien het in die tijd draaide om Hindoeisme is dit het thema van Angkor Thom. De balangrijkste highlights van Angkor Thom zijn (in volgorde van bezoek):


Bayon

Meteen één van onze favorieten, schitterend stukje steen. Je kan er uren naar kijken en telkens zie je weer een ander gezicht. De Bayon, waar overigens ook een biertje naar vernoemd is, bestaat uit 54 Gotische torens die allen zijn voorzien van 4 "coldly smiling"faces. 216 gezichten dus die uitkijken over het Khmer Emperium. Echt enorme faces, Ze stralen macht en controle uit en tegelijkertijd menselijkheid. Ondanks het feit dat wij wel iets kunnen verzinnen bij de symboliek, zijn de experts er nog niet uit. De locals weten het wel: 54 torens symboliseren 54 provincies ten tijde van de bouw. De gezichten houden een oogje in het zeil.

Baphuon

Dit was ooit een van de de meest spectaculaire tempels. De vorm van de pyramide stelde de mytische berg Meru voor. De tempel is helemaal uit elkaar gehaald om vervolgens weer steen voor steen opgebouwd te worden. Helaas begon het huishouden van de Rode Khmer net op het moment dat de tempel net uit elkaar was gehaald. In deze periode zijn alle gegevens over de bouw vernietigd en sindsdien is deze tempel de grootste legpuzzel ter wereld.

Phi Meanukas
Ook een mountain Meru style tempel (pyramide). Deze staat vlak bij de plek waar vroeger een paleis stond (hout, dus weg). De meeste decoraties zijn vergaan, maar je kan er wel op klimmen om je een zicht te verschaffen op de grootste legpuzzel ter wereld. Heftig klimmetje, dat wel. vooral in die hitte.

Terace of Elephants & Terrace of the Leperking
Hert olifantenterras (namen waren blijkbaar in die tijd ook al belangrijk) werd gebruikt voor parades en ceremonies. Het is 350 meter lang en heeft veel mooie carvings, vooral van (jawel!) olifanten. Terecht.

Preah Palilay Volgens de Lonely Planet één van de meest atmosferische tempels van Angkor. Dat klopte. Wat verder in het bos en omringt en zelfs overwoekerd door prachtige enorme bomen.

Kleangs & Prasat Sour Prat
Deze gebouwen die ooit paleizen waren (ja, van steen, blijkbaar de uitzondering die de regel bevestigt), hebben we alleen van de buitenkant bewonderd. Je moet keuzes maken, nietwaar? Er stonden 12 mooie torens die gebruikt werden voor optredens voor de koning (Jaya en zijn opvolgers dus). Ook werden de torens gebruikt voor civiele rechtspraak. Als je een geschil had gingen beide partijen op een toren zitten. De laatste die ziek werd had het gelijk aan zijn kant. Simpel! Sluiten al die rechten faculteiten, scheelt een berg met geld. Gewoon twee torens op de dam en klaar.

Al met al ben je met Angkor Thom al snel een halve dag bezig, zelfs voor cultuurbarbaren als wij. Na al dit stenen geweld lustten wij wel een hapje. Edward at zijn eerste Amok, DE specialiteit van Cambodja. Vis in cocosnootmelk bereid. Heerlijk met witte rijst daar bij.

De volgende highlights op het programma (vandaag alleen maar highlights, geen bijzaken) waren:

Chau Say Tevoda en Thommanon

Beide gebouwd ter ere van zowel Shiva als Vishnu, hindu toppers. ze liggen op een paar honderd meter van elkaar, maar Thomanon is in een veel betere staat. Deze is namelijk gerenoveerd in de 60-er jaren. Toch was haar broertje ook de moeite waard aangezien je hier goed kon zien hoe de renovatie in zijn werk gaat.

Ta Keo Een enorm grote ongedecoreerde tempel. Als ze hem hadden afgemaakt dan was dit ongetwijfeld één van de beste tempels van Angkor geweest. Nu was hij vooral groot en hoog (50m). Het had dan ook nogal wat voeten in de aarde om er op te klimmen. Want dat is het eerste waar de gemiddelde tourist aan denkt. Wij dus ook. Het was stijl en warm. Zo'n brok steen absorbeert best wat warmte namelijk. Het is onduidelijk waarom de tempel niet is afgemaakt. Reden zou kunnen zijn dat Jaya V dood ging. Anderen denken dat de bliksem er in sloeg, wat een teken van boven was dat dit niet de bedoeling was. Wel zonde van al het werk, het ding is echt huge!

Ta Phrom Samen met de Bayon onze persoonlijke favouriet! Wat een prachtig ding. Ta Phrom ligt diep verscholen in de jungle. Er staan dus veel bomen die niet alleen rondom de tempel, maar ook op de tempel groeien. Er hangt een serene, ietswat mystieke sfeer (als je de touristen wegdenkt). Ta Phrom is een Budhistische tempel (goed!), opgedragen aan de moeder van Jaya VII.

Angkor Wat
Na Ta Phrom was het tijd voor de tempel der tempels. Het moment dat je voor de poort stapt en Angkor Wat in volle glorie aanschouwt is echt onbetaalbaar (voor de rest Mastercard). Angkor Wat is het grootste religieuze gebouw ter wereld en de best bewaarde tempel van Angkor. In tegenstelling tot de andere tempels is Angkor Wat nooit overgeleverd aan de jungle en is deze altijd in gebruik gebleven. In de tempels zijn meer dan 300 apsara's gecarved (vrouwen, heavenly nymphes!). In de jaren 80 hebben Indiase Archeologen ze verpest door ze met een chemisch goedje schoon te willen maken. De duitsers proberen de boel nu weer te restaureren (komt wel goed dus). Daarnaast zijn er natuurlijk de vijf enorme torens een prachtig gezicht als je langzaam de tempel nadert. Ondertussen was de dag al bijna ten einde, time flies when you are having fun. Omdat het spoedig donker zou worden konden we slechts twee uur rond kijken. We besloten om woensdag terug te komen.

Maar voordat we terug gaan naar Siem Reap pikken we nog even een zonsondergang mee op:

Phnom Bakheng Dit betreft een prachtige tempel met 44 torens en 7 niveaus. Voor elke Hindu Heaven één. Hij staat boven op een berg waardoor hij uitermate geschikt is om Angkor Wat te bekijken. Maar deze tempel is vooral populair vanwege de mogelijkheden voor het aanschouwen van een zonsondergang. Met een hele horde touristen stormden we de berg op als een kudde wilde olifanten. Er waren trouwens ook echte olifanten met mensen op hun rug ($15, enkele reis). Dit wordt ondertussen "the story of our trip". Ondanks de strak blauwe lucht overdag, verdween de zon net een kwartier voor zonsondergang achter een wolk. Wederom een bijna perfecte zonsondergang (part 23). Maar wel een schitterende view over Ton Lesap (een meer). In de schemering liepen we met de horde mee naar beneden, alwaar Leon al op ons stond te wachten. Een lange file van tuk-tuks, bussen, auto's, brommers en fietsen reed weg bij Angkor Wat.

's Avonds deden onze voeten pijn en we genoten van een Angkor biertje. Zin in morgen!


Dinsdag 3 januari 2006, dag 45

Vroeg op maar weer. Het is slim om 's morgens vroeg op pad te gaan in verband met de warmte. Voor achten zaten we al weer bij Leon zijn bakkie, op weg naar Banteay Srei. Deze ligt 35 kilometer van Angkor Wat (dat weer 9 km van Siem Reap ligt), dus zijn we wel een uurtje onderweg.

Prachtig uitzicht over de rijstvelden en bossen. Het deed ons goed om te zien dat heel veel kinderen op weg waren naar school. Daarnaast kan dit ritje ook wel opgenomen worden op Sanne's Zoo pagina. Biggen, koeien, kalfjes, kippen en honden. En dan veel. Verder werd er aan de weg gewerkt. Op zich niet opmerkelijk, maar hier geen grote machines. met kleine beiteltjes en stoffers wordt hier op de één of andere manier een weg "gehakt". Dit zware werk werd dan ook wel weer door kinderen gedaan.Verder viel op hoe schoon en opgeruimd het "erf" van ieder huis is. We zien ontzettend veel zwerfvuil in Cambodja, maar hier dus niet. Afijn, het was een mooi tochtje, zo in de ochtendzon. We aten van het brood dat we kochten van een oud vrouwtje die het begrip toeristen-prijzen blijkbaar nog niet kende. Vers en enigszins zoet, beleg overbodig. Jammer, want we hadden nog speciaal wat kaas gekocht voor dit doel.

Banteay Srei
Oftwel de Citadel van de Vrouw. Dat belooft wat. Door velen wordt deze tempel gezien als de Juweel der Tempels. De carvings zijn zo fijn, dat ze alleen door een vrouw gemaakt kunnen zijn. Het betreft een Hindu tempel ter ere van Shiva. Ook wij vonden hem prachtig, met name de details. Van grootte en/of hoogte hoeft deze tempel het niet te hebben, het gaat om het fijne werk hier. Nadeel is dat iedereen dit wel een gaaf ding vindt. Zelfs op dit vroege uur is het al behoorlijk druk hier. Wat veel goed maakte was het invalide-orkest dat een vrolijk deuntje Khmer-sound liet horen. Iedere gift werd met enthousiasme ontvangen.

De rest van de dag hebben we besteed aan de zogenaamde grote cirkel, waar onder:

Eastern Baray & Eastern Mebon

Vroeger was dit allemaal water met de Eastern Mebon (Hindu weer) op een eiland. Dit is weer zo'n typische grote jongen en Sanne's hart sloeg over toen ze op iedere hoek een beeld van een Olifant zag staan. Die eerst maar even gecheckt. Hier bijna geen andere toeristen. De klim was weer even buffelen, maar daarna konden we wel in alle stilte genieten van alles dat deze tempel uitstraalt (dingen, je weet wel. Schoonheid en rust enzo.)

Ta Som

In het midden een enorme boom die over de tempel groeit. ook deze budhistische tempel is gebouwd door Jaya VII (althans door zijn knechtjes). Hij werdt ook wel de Donald Trump van Angkor genoemd.

Preah Neak

Alweer één van Jaya VII. Het was een tempel op een eilandje in een enorme pool. Prima zwembadje, hoewel de waterkwaliteit niet uitnodigde voor een potje waterpolo.

Preah Khan
Onze afsluiter voor vandaag. Ook deze was van Jaya VII en was eigenlijk een tijdelijke tempel tot het moment dat Ankor Thom af was. Net als Jaya VII zelf vonden wij deze minder dan vele anderen. Maar misschien zijn we te veel verwend na twee dagen tempelen. Vandaag geen zonsondergang.

Einde dag 45: De dag dat zelfs Leon moe werd van al die tempels......

Woensdag 4 januari 2006, Dag 46

Vroeg op maar weer. Aangezien wij hier erg succesvol zijn met zonsondergangen, proberen we het vandaag maar eens met een zonsopgang. Het nadeel van zonsondergangen is dat ze 's morgens plaatsvinden. En dan ook nog erg vroeg op precies te zijn. Sterker nog, hier in Siem Reap praten we over een tijdstip zo rond een uur of half zes. Om kwart voor vijf gingen daarom onze twee wekkers (mobieltje) af. Leon zou ons om vijf uur oppikken en meteen naar Angkor Wat knallen. Hij had zich tot nu toe gemanifesteerd als een zeer betrouwbaar persoon, maar vandaag was hij er niet. Net nu we haast hadden. Andere tuk-tuk chauffeurs begonnen 0m één over vijf al op ons in te praten dat we Leon moesten vergeten en met hen mee moesten gaan. Anders zouden we het noooooit meer halen. Maar toen Leon er om kwart over vijf nog niet was gingen we toch maar mee met een veel minder sympatieke driver. Leon had vast en zeker een beter ritje kunnen scoren voor vandaag, dachten we. we gaven hem nog niet eens echt ongelijk. toen we die middag toevallig richting zijn vaste stek bij het carltex tankstation liepen, kwam Leon al van verre op ons af gerend. Beschaamd bood hij zijn excuses aan. Hij was de avond er voor betrokken geweest bij een verkeersongeluk en de politie had hem de hele nacht vastgehouden (over de politie alhier later meer). Gelukkig was Leon niet gewond en zijn tuk-tuk was ook nog in business (wel schade). We geneerden ons een beetje omdat we er blind van uit gingen dat hij ons had laten zitten.

Afijn, ondanks het feit dat we nogal zenuwachtig gemaakt waren door opdringerige tuk-tuk chauffeurs, waren we natuurlijk ruim op tijd. We waren er al op voorbereid, maar toch trapten we er een beetje in. De rit in het donker is heel apart en het geeft je het gevoel dat je iets heel bijzonders aan het doen bent. Je verwacht dat alles en iedereen in diepe slaap is en dat Angkor Wat overschaduwd zou worden door absolute stilte en duisternis.

Echter, het eerste dat we hoorden toen we uitstapten was: "Do you want to buy postcards?". En het eerste dat we zagen was een enorme stroom mensen die zich een weg verschaften over de brug naar de poort van Angkor Wat. Maar we lieten ons niet uit het veld slaan en nestelden ons aan de waterkant bij de vijver voor de vijf enorme torens. Ondanks de vele mensen was er af en toe een moment van scerene rust. Heel langzaam verschenen de contouren van de tempel der tempels. Zeker op zo'n moment ervaar je de schoonheid van dit pracht-bouwsel. In de minuten die volgden gaf Angkor Wat steeds iets meer van haar zelf prijs. De lucht veranderde van zwart, naar heel donker paars, oranje en uiteindelijk blauw. Daarna was het slechts een kwestie van tijd totdat de zon boven de muren van de tempel zou verschijnen. Ondertussen waren we ook nog even de tempel binnen gegaan. Met name de omvang en de rust die hier heerste maakte dit voor ons een bijzonder moment. Even later waren we terug op onze stek en knalde de zon boven de muren van Angkor Wat uit. Een nieuwe dag barst los in Cambodja. Een dag waarop de bevolking het recente verleden probeert te vergeten en werkt aan de toekomst. Wij hopen dat ze ooit weer net zo veel voorspoed zullen kennen als in de Angkor periode.

Om 8 uur werden we afgezet bij de tempel die we op de eerste dag zo mooi vonden. Ta Prom, door ons ook wel de Jungle Tempel genoemd. Doordat het nog vroeg was en omdat dit een minder populaire tempel is (de georganiseerde-tour-per-grote-dikke-airco-bus-touristen slaan deze over) was er bijna niemand hier. Althans, geen mensen. Vogels waren er echter voldoende, waaronder twee papagaaien die zich gedroegen als tortelduiven. Meer dan een uur dwaalden we rond rondom deze vreemde tempel. Sommige stukken alsof de tijd heeft stil gestaan, andere stukken totaal verwoest door de krachten van de natuur. Wat ons betreft beiden erg mooi. Na een uurtje had nog een tourist dit stulpje gevonden en peerden wij hem.

Tijd voor een ontbijt! De fried rice (Sanne) en Noodles (Edward) smaakten heerlijk onder het genot van het uitzicht op Sras Srang, een plas water waar in vroegere tijden een paleis was gebouwd (hout) op een eiland. Het paleis is natuurlijk vergaan en waar ze het eiland hebben gelaten is ons onduidelijk. Natuurlijk werden we van het eten en het uitzicht afgeleid door lieden die ons van alles wilden verkopen. Tussen twee happen door schaften we nog een t-shirt aan en bijna een Lonely Planet van Vietnam. De laatste voor een balachelijk bedrag van 3 dollar. Wat blijkt nu? Ze verkopen hier gekopieerde reisboeken. De kaft is niet van echt te onderscheiden, maar als je in het boek kijkt zie je duidelijk dat het gewoon gekopieerd is. Het exemplaar dat ze ons probeerden aan te smeren was een oude versie, waarbij op pagina één vermeld stond dat het de 2005 editie was. Boefjes! Gelukkig had Sanne deze truck door. Na dit intensieve ontbijt hebben we nog één tempel bezocht. Om het af te leren. Het betrof de Banteay Kdei, prima laatste tempeltje, niet veel over te melden. Daarna was de koek op en keerden we huiswaarts met onze reserve tuk-tuk.

Door al dit getempel waren we al snel door ons geld heen. Edward verheugde zich al weer op de bank. Dit maal was het bij de eerste bank meteen bingo. De Canadian Bank wilde ons wel zonder kosten wat dollars afstaan door middel van Sanne's Mastercard. Bij het tellen en bekijken van het geld sloeg Edward's hart over van ethousiasme. Er zat een biljet van 20 dollar tussen dat zerker vals was. Het biljet viel meteen op tussen de anderen, al had hij geen idee waarom (ander papier?). Één ding was zeker, het watermerk ontbrak! Cool, maar stiekem toch gespannen schoof hij het biljet terug naar de bankemployee. Zonder enige emotie werd het biljet omgeruild voor een krakend vers exemplaar. Toen de Globetrotters in spé enige tijd later buiten stonden met een zak vol geld, waren ze zo blij als een kind. Ze hadden een valsmunterij ontmaskerd, high five! En nu maar weer hopen dat de rest niet ook vals is. We hebben nog geen vals biljet ontvangen (behalve deze dus), maar het schijnt toch veel voor te komen.

Met al dat geld dat brandde in onze zak kochten we een pannekoek (met Nutella!) en een fijne massage bij onze huismasseur. En een busticket naar Phnom Penh met de mekong Express. een luxe busmaatschappij ($9, 340 kilometer, 6 uur(+)). Vertrek om 7.30, een uurtje later dan de prijsvechters ($5, 340 kilometer, 6 uur(+)). Later nog heel lang achter een beeldscherm gezeten om naar het internet te kijken. En er wat aan toe te voegen, onze weblog is weer een beetje bij.

Einde van dag 46, de dag van de zonsopgang die we niet snel zullen vergeten.

Donderdag 5 januari 2006, Dag 47

Ieder voordeel heb z'n nadeel. Tijdens een reis heb je elke dag vakantie. Hierdoor verdwijnt het gevoel van weekend. Edward verwittigde zijn vriend Olav er al eens van dat hij niet moest MSN'en tijdens werktijd. Echter het bleek zaterdag te zijn. Maar vandaag hadden we wel het weekend gevoel.

Na drie dagen tempelen sliepen we uit en kochten we lekkere dingen als ontbijt in de angkor Supermarkt. Daarna vertrokken we naar het Angkorland hotel. Niet om een Angkor bier te drinken, maar om te zwemmen in het Angkorland zwembad. Camboja is best een stoffig land, de afgelopen week waren we er niet bepaald schoner op geworden. Met name onze voeten waren toe aan een reinigingsbeurt. Maar zo'n middagje badderen doet wonderen! Enthousiast over zijn schone voetjes werden ook Edward's Teva Sandalen in het water gezakt. Dat voelde prima!

Wat niet zo goed voelde was onze buik. Het moest er natuurlijk een keer van komen, aangezien Cambodja veelal niet beschikt over de meest hygienische keukens. Maar goed, na zes weken een beetje last van je buik? Je hoort ons niet klagen! Omdat we ons niet helemaal top voelen, lijken we 's avonds ook wat meer last te hebben van de warmte dan normaal. Hoewel het ook wel warm is de laatste dagen. Om 19.00 was het nog steeds boven de 30 graden. We deden zoals de locals, heet eten. Na het eten onstaat een heerlijke verkoeling (goed voor je buik ook dat hete eten ;-).

Einde van dag 47, de dag dat het water van het Ankorland zwembad zwaar vervuild raakte.