10 - 13 maart 2006 - Bangkok

Vrijdag, 10 Maart 2006, dag 111

Nog niet helemaal het einde van Vietnam. We moesten immers nog uit-checken bij het hotel. De tax-truck (achteraf 10% extra betalen voor niet bestaande belasting) hadden we bij voorbaat al gepareerd door "incl taxes" op het incheck formulier te laten zetten. Maar een Vietnamees laat zich hierdoor niet uit het veld slaan. Ze sloegen terug met een gecombineerde wisselkoers-minibar truck. Minibar truck was wel erg grappig. In plaats van nul drankjes stond er een hele waslijst op de rekening. Dit in combinatie met een wisselkoers waar we op de geldmarkt in no time miljonair zouden zijn, viel de rekening toch zo'n vijf dollar duurder uit. Voor een hotel-medewerker in Vietnam toch een groot bedrag. Wij pareerden deze combi met de contant-geld-truck. Gewoon exact het bedrag geven wat volgens jou correct is en vervolgens wegglopen.

Daarna heel luxe per taxi naar het vliegveld. We blijven nog een paar dagen extra in de luxe modus, zo hebben we besloten. Om dit kracht bij te zetten lieten we op het Vliegveld de creditcard flink wapperen bij zo'n parfumerie. Na een korte en rustige vlucht landden we naast de golfbaan van Bangkok. We zijn in Thailand, het land waar we zulke goede herinneringen aan hebben. Onderweg van het vliegtuig naar de bus (het mocht niets kosten :-) knalde de hitte er behoorlijk in, heerlijk!! Eindelijk!

Omdat de vlucht niets mocht kosten hadden we nog geen lunch genuttigd. Maar na meer dan twee maanden zonder de bekende fastfood ketens, was een Whopper als lunch geen straf. Daarna met de trein naar het centrum, een ritje door de buitenwijken van Bangkok.

En iedereen is aardig! En niemand wil ons iets verkopen! En er is zelfs een prijslijst waar op staat wat een fles water doet. En het zonnetje scheen er lustig op los. Op het station van Bankok nog een klein ritje met de taxi, en toen waren er. Back in Bangkok, de stad die in ons geheugen één grote chaos was, maar die op dit moment enorm georganiseerd lijkt. Ok, het is druk, maar niemand toetert en er lijken zowaar verkeersregels te zijn. Niemand is op het idee gekomen om met een brommer langs de enorme rijen auto's te scheuren. Zelfs tuk-tuk's wachten netjes in de rij en stoppen voor stoplichten. Oversteken zou hier een makkie zijn, maar dit is overbodig. Overal zijn immers de fly-overs en de wandel-promenades boven de straat. Let wel, we verbleven in de buurt van Siam-square, we zaten immers in de luxe modus. Qua hotel wilden we echter al wel vast wat minder comfort nemen, om alvast te wennen zeg maar. Nou, minder comfortis gelukt, maar dan wel tegen een hogere prijs! Veel guesthouses zaten vol dus moesten we genoegen nemen met een muf hok voor bijna 700 Bth (15 euro). Ratelende airco, de lucht van Casa Prima, ramen die niet open kunnen, een kapotte toiletbril en natuurlijk zo'n gezellig TL-balkje boven het bed. Maar wat heb je te klagen als je practisch naast het MBK-shopping centre woont, met tientallen restaurants, zeven verdiepingen met winkels en fun en zelfs meer dan 20 bowlingbanen! In de kelder van het MBK aten we onze eerste Curry en dronken we het eerste Shinga bier. Hoewel we als globetrotters in spé natuurlijk wel meteen over moeten stappen op Chang, ons hoofd deed al pijn bij de gedachte aan zo'n Olifanten-pils. Wel een toepasselijke naam, aangezien je de volgende morgen het gevoel hebt dat er een Olifant op je hoofd zit. Afijn, we genoten van Bangkok en de warmte.

Einde van dag 111, de dag dat Sanne's hoofd een aanvaring had met de kofferbak van een roze taxi. Doet best pijn.


Zaterdag 11 maart 2006, dag 112

We sliepen heerlijk in ons hok en werden wakker toen de verkoelende ochtenduren al weer voorbij waren. Eerst maar eens verhuizen. Met enige moeite wisten we een kamer te bemachtigen in het Reno hotel, een oude bekende. Tijdens onze vorige vakantie sliepen wij hier ook en we waren met name te spreken over het prachtige zwembad behorende bij dit stulpje. Duur maar goed dus, tijdens die vorige vakantie geen enkel probleem en nu houden we het er maar op dat dit de best mogelijke prijs-kwaliteitsverhouding heeft in deze buurt.

Om nu meteen jankend de bus naar Khao San Road te nemen is onze eer te na. Bovendien willen we shoppen en daarvoor moet je in deze buurt zijn. Je hebt hier grote winkelcentra, hele grote winkelcentra en ontzettend grote winkelcentra. Als IT-er was Edward natuurlijk verplicht om even bij Pantip Plaza te gaan kijken. Zeven verdiepingen ter grote van een voetbalveld, volgestampt met computers. Grote bakken vol met harde schijven, hubs, processors, netwerkkaarten en zelfs heel veel spul waar Edward geen idee had wat het was. En dit alles voor weinig. En voor veel minder dan in nederland. Edward tracteerde zich op een speeltje, een nieuwe PDA propvol communicatiemogelijkheden die je als reizende ICT-er natuurlijk nodig hebt (?). In de winkel liet de mevrouw zien dat het Pantip plaza vol zat met Wifi-spots dus vanaf nu gratis internet. Zeker 40 gratis internet-aanbieders verschenen op het scherm. Of zou het Pantip geen goede maatstaf zijn? En zoals dat in Bangkok gaat: op verzoek werd de PDA nog even vol illegale software gezet. Mooi!

Sanne distancieerde zich natuurlijk van dit nerd-gedrag (hoewel ze wel de hele avond een spelletje zat te spelen) en zat heerlijk bij het zwembad.

`s Avonds aten we (natuurlijk) in het MKB shopping centre. Het ene gerecht is nog beter dan het andere. Wat een feest!

Natuurlijk moest Edward daarna nog even gratis Wifi-en, niet omdat hij wilde internetten, maar gewoon voor de kick. Helaas vonden we geen gratis spot, zelfs bij Starbucks moest er betaald worden voor Wifi. Onzin! Gelukkig vonden we later op internet een lijst met 23651 gratis hotspots in Bangkok.

Einde van dag 112, de dag dat we iets over ons dagbudget heen gingen. Tevens de dag dat Lieke 60 gram aankwam. Binnenkort krijgt ze een brommer van ome Edward.


Zondag 12 maart 2006, dag 113

Na een included ontbijt was het zwembad aan de beurt voor een inspectie. Niet dat het zwembad anders was dan gisteren, maar je kan het maar beter even controleren. Voor een vol hotel was het zwembad opvallend leeg. Genoeg ruimte voor een bommetje. We konden het prima volhouden bij het zwembad, maar gingen wel even weg voor een hapje. Gelukkig was er op 7,3 meter van het hotel een straattentje met fried rice en phattai noodles voor weinig. Men gebruikte zoveel kruiden dat de lucht vanaf de wok ons al tranen in de ogen bezorgde. Maar dit ongemak valt in het niet bij de smaak van het eten. En dat voor 30 Bath per persoon (60 cent).

Op de beruchte zevende verdieping (waar ook bioscoop en bowlingbanen te vinden zijn) vonden we internet dat iets goedkoper en veel sneller was dan de andere gelegenheden in de buurt. Tussen honderden computers en speelapparaten boekten de twee globetrotters in spé een vluchtje en msn-den wat met Nederland (alsof het niets is). Dit walhalla voor de Nerd bleek tevens een gratis wifi spot. We zullen jullie verder niet lastig vallen met wifi-spot-informatie, maar het zoeken naar gratis internet is momenteel Edward's hobby. Gelukkig gaan we binnenkort naar Laos, waarschijnlijk is hij daar snel klaar met zoeken. Zelfs mobiele telefoon schijnt daar niet te werken (dit terwijl Sanne boven op Angkor Wat nog vijf streepjes had).

Einde van dag 113, de dag dat we ondertussen alle verdiepingen van het MBK gezien hadden. Hoe is het mogelijk om op de vierde etage rond te lopen en niet voor een prikkie een portable playstation te kopen (en de vele illegale spelletjes)? Het lukte Edward toch, welliswaar met moeite.


Maandag 13 maart 2006, dag 114

Alweer zo'n hotel dat ons eruit wil gooien, wat is er mis met ons de laatste tijd? We wassen ons toch dagelijks, dragen schone kleding, rochelen en spugen niet (wat niet van sommige Aziatische gasten gezegd kan worden) en we hebben ook geen bommetje in het zwembad gemaakt (nou,oké een paar dan). Ondanks het feit dat we duidelijk hadden aangegeven dat we pas morgen zouden uitchecken, werd simpelweg gemeld dat men vol zat. Sanne: "non-acceptee, zoek het maar uit, don't blame the customer etc, toedeledoki. Vijf minuten later zat Sanne weer lekker aan het zwembad als een echte globetrotter. Lekker Puh. Edward was het roerend met haar eens en maakte nog een bommetje.

Het zwembad speelde een centrale rol die dag, hoewel Sanne nog wel even
Het MBK inschoot voor de vervanging van haar twee t-shirts. Waar je in nederland jaren met een shirt doet, is deze tijdens het reizen na drie maanden totaal afgeragt. We begrijpen nu ook waarom sommige backpackers er als zwervers bijlopen. Alhoewel, voor één dollar heb je al zo'n fout souvenirt t-shirt waar Edward in loopt.

's Avonds nog even ge-skyped met Edward's moeder. De plannen voor een bezoek aan Maleisië zijn in een serieus stadium beland. Half juli komt ze naar Kuala Lumpur. En Edward's zusje en Geartsje ook! Woensdag gaat er geboekt worden.

Einde van dag 114, de laatste dag in Thailand al weer. Edward heeft nog niet eens alle kleuren curry kunnen eten! Gelukkig komen we snel weer terug om dit goed te maken.