5 - 10 februari 2006 - Meer Nha Trang

Zondag 5 februari 2006, dag 78

Omdat het zo druk was hebben we meteen maar treintickets gekocht naar Danang. En je weet hoe het gaat met treinen. Ze brengen je ergens naar toe waar je niet wil wezen. We willen dus ook niet naar Danang, maar dat is het dichts bijzijnde station bij Hoi An. En daar willen we wel wezen dus. We nemen de nachttrein, waarschijnlijk veel confortabeler dan een nachtbus. In zo'n beetje heel Azie kent men vier klassen: Hard Seats (niet tourist proof, ze weigeren je ook vaak een kaartje te verkopen voor deze klasse), Soft Seats, Hard Sleepers en Soft Sleepers. In principe is een hard sleeper niet zo hard als het klinkt. Grote voordeel van de soft sleeper is dat hij veiliger is omdat de deur van de cabine op slot kan. Voor enkele dollars meer gaan wij op safe. Pas op vrijdag zijn er softsleepers vrij, dus nemen we die maar en blijven we wat langer bij het strand. Heel vervelend.

Toen we later de tickets konden ophalen bleek dat we ons een commissie van 175.000 dong hadden berekend ipv de veloofde 60.000. Geld terug vragen, moeilijk moeilijk moeilijk. 's Avonds weer terug komen svp. Zo gevraagd zo gedaan. Maar ook 's avonds: moeilijk moeilijk moeilijk. Kunnen jullie een tijdje wachten? Alleen als we gratis van je internet gebruik mogen maken. Dat was dan wel ok. Toen men eenmaal door had dat wij ons prima vermaakten op het internet, en dus niet zou snel weg zouden gaan zonder ons geld, kregen we (tot onze verbazing) ons geld terug. Het ging over 110.000 dong, oftewel 7 dollar, maar vergeet niet dat je daarvoor 70 biertjes kan kopen!

's middags lagen wij heerlijk aan het strand, samen met Herman Brusselmans, Maeve Bincky en onze vriend Ipod. In een helder moment heeft Edward alle cabaret voorstellingen van Hans Teeuwen in MP3 er op gezet. Erg vermakelijk op zo'n zonnige middag. Leuk detail is dat de golven het erg hoog zijn. Edward zwom even mee met zo'n joekel wat resulteerde in hardhandig aanspoelen op het strand van Nha Trang. Een paar flinke schrammen op zijn rug waren zijn straf voor het tarten van de wetten van de natuur. En drie kilo zand in zijn zwembroek.

Ons Hotel beschikt bij nader inzien over nog een derde attractie. Een dakterras met piano. Vooral de piano was erg handig om onze fles Dalat wijn op te zetten. Deze fles hadden we terplekke aangeschaft om op een geschikt moment te nuttigen. Zoals dat gaat met wijn kwam dit moment al vroeg. We hadden er zelfs een stukje kaas bij gekocht, welliswaar La Vache Qui Rit, maar na twee en een halve maand Azie weet je niet beter: prima kaas! Afijn, alle ingredienten waren er: Wijn, Kaas en ook het gezelschap van een Rat. We genoten van de wijn, de verkoelende wind en de ondergaande zon. Geen ultieme zonsondergang vandaag, maar wel aangenaam.

Het uitzicht vanaf het dag, met een beetje goede wil is de zee te zien:

Einde van dag 78, de dag dat reizen bijna begon te wennen. Volgens insiders wordt het reizen nu echt briljant.


Maandag 6 februari 2006, dag 79

Deze dag is makkelijk samen te vatten. Ontbijt op het dak (Rattie de rat niet meer gespot helaas), op het strand gelegen (maar een klein beetje verbrand), heerlijk gegeten.

Edward heeft daarnaast een duiktrip geboekt voor morgen. Wel een moeilijk moment voor Sanne. Zij is ook helemaal weg van duiken, maar mag dat nu dus niet meer doen. Om deze pijn een beetje te verlichten hebben we naast het duikbudget van Edward ook een niet-duik-budget voor Sanne. Morgen wordt dit laatste potje aangewend voor een Spa-treatment van twee en een half uur. Toch wat om naar uit te zien, hoewel ze natuurlijk liever zou willen duiken....

Einde van dag 79, De dag dat we nog even alle duiksymbolen doornamen. Aangezien Edward het voor het eerst zonder zijn vaste buddy moet doen, kan hij het papagaaivis symbool helaas niet meer gebruiken.


Dinsdag 7 februari 2006, dag 80
Om 7.15 was Edward de deur al uit, duikers zijn immers altijd vroeg op. Sanne kon natuurlijk meteen niet meer slapen en ging lekker ontbijten bij de buren (nr 43). En daarna naar de spa op huisnummer 50. Eerst kreeg ze een massage met zout, een beetje vreemd maar wel lekker. Vervolgens wat zweten in de sauna en meteen door naar het stoombad. Na dit stomen volgde nog een zeer uitgebreide massage. Compleet met warme stenen en ze gingen ook nog even op haar staan. Auw! Vervolgens werd ze helemaal ingesmeerd met modder en kreeg ze ook nog een gezichtsmassage. Als toetje mocht ze in een bad met rozenblaadjes. Het meisje hield haar gezellig gezelschap, aldus Sanne.

Ondertussen was het voor Edward hard werken. Hij bevond zich op een duikstek net onder Mung Island.

Bij aankomst was meteen duidelijk dat de visibility bedroevend was. Naar schatting slechts drie meter. De eerste duik was langs een kleine muur. Gelukkig was dit van tevoren gezegd, heel vaag waren er wel de contouren van de muur te zien ;-) Geleidelijk daalden we af naar 18 meter alwaar de temperatuur 23 graden was. Iets wat frisjes, maar gelukkig waren we voorzien van een lang pak. Edwards buddy had tot nu toe alleen in meren in de States gedoken en had duidelijk last van de stroming. Hierdoor een ietswat onrustige duik, ook mede door het slechte zicht. Maar toch wel een zeeslangetje wat dikke "plofvissen". Koraal veelal kleurloos door gebrek aan zonlicht. Voor de tweede duik haakte Edward's buddy af (onder water kon het toch onmogelijk Edward's adem zijn?) en ging Edward samen met divemaster Than naar beneden. Iets beter zicht. Lekker relax gedoken en voornamelijk koraal gezien en wat vis. Leuk, dit smaakt naar meer.

Om half twee waren beide Globetrotters in spé terug in de stal. Het weer was niet al te best. Zo was er bijvoorbeeld het fenomeen regen, iets dat we al een tijdje niet meegemaakt hadden.

Maar we hadden Star Movie op TV.

Einde van dag 80, de dag dat we 's avonds een soort van ruzie hadden. Maar toch ook weer niet.


Woensdag 8 februari, dag 81

Vandaag geen strandweer dus stapten we snel over op strategie B. Fietsje huren en naar de lokaal zeer bekende Hotsprings. Net zo iets als in Paterswolde. Er komt sterk mineraalhoudend water uit de grond dat geneeskrachtig zou kunnen werken. Het fietsen ging best goed, de brommers waren prima in staat ons te ontwijken. Slechts zes kilometer omgefietst, maar dat was geen straf.

Bij de hotsprings begonnen we met een douche met van dat mineraalhoudend water. Lekker hoor. Vervolgens een modderbad. Verwarmde modder koste 250.000 dong en koude modder 50.000. We hadden het behoorlijk koud dus. Maar je huidje wordt er heerlijk zacht van. Na 15 minuten in de modder volgde nog een hydromassage (lees stralen water op je rug) en een bad in mineraalwater van 40 graden. Wel heftig spul, beiden waren we een beetje dizzy bij het uitstappen. Ten slotte nog een stukje zwemmen en een bordje nassi eten. Even later zaten we weer op onze stalen rossen. We kwamen nog langs de markt en het strand en toen waren we alweer thuis.

Einde van dag 81, de dag dat Edward bijna Guinness badslippers kocht.


Donderdag 9 februari 2006, dag 82

Weer een regenachtige dag. Eigenlijk plan was het strand en het ontbrak aan een strategie C. Daarom maakten we een wandeling door Nha Trang en genoten we van de enorme golven aan het strand.

Ondanks het gebrek aan een "uitje" verveelden we ons geen moment en was de dag toch weer heel snel voorbij gegleden. Tijdens het voorbij glijden van de dag vond nog het volgende drama plaats:

Einde van dag 82, de dag waarvan we achteraf verbaasd zijn dat we niet in de kroeg belandden.


Vrijdag 10 februari 2006, dag 83

Vanavond de nachttrein, maar overdag eerst nog even lekker naar het strand. Oh nee, het regende.

Het weer was zelfs zo kut dat we een late check-out bijkochten. De dag was een replica van dag 82 en ook vandaag niet naar de kroeg geweest.
's Avonds pakten we de nachttrein naar Da Nang, ongeveer 30 kilometer van onze beoogde bestemming Hoi An. We vertrokken om een uur of tien. Confortabel reizen, hoewel de trein toch wel behoorlijk rammelt. Maar voor ons is dit toch DE manier om te reizen. Biertje en Fanta er bij, beetje kletsen en vervolgens lekker tukken op een lekker bedje.

Einde van dag 83, de dag dat alle treinen vol zouden zitten en dat we toch een vier-persoons coupé met z'n twee-en hadden.