Reisverhalen: 18 - 21 februari 2006

Zaterdag 18 februari 2006, dag 91

Alweer zwemmen en shoppen vandaag. Dat lijkt behoorlijk weinig activiteit voor een dag, maar tot onze grote verbazing vliegen de dagen voorbij. Edward besefte zich dat hij bij terugkomst in Nederland zeker een jaar verlost zou zijn van het bezoeken van kledingwinkels indien hij nog één pak zou aanschaffen. Zo gedacht, zo gedaan natuurlijk. Meisje in de winkel: "Very Nice, don't worry!".

Aan het einde van de dag werd het shoppen Edward allemaal wat te veel. Maar gelukkig had de aardige dame in de winkel dat feilloos in de gaten en Edward werd met haar man in de hoek gezet voor de TV, alwaar hij blikjes bier geserveerd kreeg. Liverpool - Man U 1-0. Bij rust dan. De man dronk vrolijk met Edward mee (of was het andersom?). Hij liet continu boeren. Edward overwoog dit ook te doen in het kader van de integratie, maar iets hield hem tegen. Ondertussen kon Sanne nog mooi even een topje en een rok kopen en rustig met de dame in de winkel keuvelen over model en kleur. Van Nistelrooy scoorde. Oh, nee! Buitenspel. Nog een biertje? Graag, proost!

Einde van dag 91, de dag dat we opvallend veel katten zagen. We missen die twee mormels van ons wel behoorlijk. Edward had 's avonds in het restaurant zelfs een surrogaat kat op schoot en Sanne werd 's middags in de winkel betrapt op het volgende tafereel.

Op de achtergrond zie je trouwens het volgende schilderij, hoe toepasselijk!

Zondag 19 februari 2006, dag 92

Vandaag afgeshopt.

Alle kleding opgehaald.

En zelfs nog wat energie om was souvenirs te kopen. We moeten nu toch een heel pakket naar nederland sturen en daar past altijd nog wel wat bij in. Bijvoorbeeld, twee beeldjes, t-shirts voor de kleintjes en nog wat van die grappige vietnamese hoeden.

Nog een leuk gesprek op de markt waar uit blijkt dat het woord "nee" hier nooit gebruikt wordt. Edward's teenslippers waren kapot gegaan en hij wilde zwarte slippers kopen (die worden wel vies, maar dat zie je dus niet).Na wat gelul over prijzen (van 45.000 naar 15.000 dong = een dollar):
Edward: I like these, do you have black ones?
Aardige mevrouw: Yes! (ze komt terug met witte slippers)
Edward: Very nice, but do you have black ones?
Aardige mevrouw: Yes! Please try! (ze schuift behendig de witte slippers voor zijn voeten. Deze zijn veel te klein)
Edward: Sorry, I need bigger ones and I would like black ones.
Aardige mevrouw: Yes! (ze loopt naar achteren en komt terug met dezelfde witte slippers)
Edward: Too Small! And I like black ones!
Aardige mevrouw: Yes! Okay. You buy these?

En weer tien minuten onzinnig bezig geweest! Gelukkig hebben we een jaar de tijd. Maar de bijna aangeschafte slippers van Sanne spannen helemaal de kroon. Het begon ook weer alleraardigst. Leuke slippers voor een prikkie. Maar ook deze keer pasten ze niet. Geen probleem, hij zou ze op maat gaan maken. Maatslippers als variant op maatkleding, het moet toch niet gekker worden! Ze waren opeens wel drie keer zo duur, maar gelukkig kwamen we tot een compromis, 5.000 dong voor het maatwerk (25 cent). Haar voeten werden opgemeten en 's avonds zouden we ze ophalen. Maar 's avonds bleek het maatwerk een zogenaamde wassen neus. Ze waren echt veel te klein, te smal om precies te zijn. Maar het meisje in de winkel vond dit geen argument.
Edward: They are too small!
Meisje: Yes!
En vervolgens werden de slippers ingepakt en werden we verzocht het restant te betalen. Aangezien we de slippers direct in de prullenbak zouden kunnen gooien weigerden we dit toch maar, ondanks de belachelijk lage prijs. Ok, morgen nieuwe maatslippers. Maar de volgende dag had men wederom te kleine slippers gemaakt! Weer geen probleem volgens het meisje. We weigerden dan maar weer beleefd. Tot overmaat van ramp was de derde poging wederom veel te klein. Uiteindelijk hebben we ons geld maar terug gevraagd en tot onze verbazing kregen we het nog ook.

In al het shopping geweld kochten we ook nog een Lonely Planet van Laos, weer een kopie. Het lukt ons wel om dit naar ons zelf toe te verantwoorden, want het is in Vietnam echt onmogelijk om een orgineel exemplaar te vinden. Of zouden we ook een kopie kopen als dit wel mogelijk zou zijn? Anyway, dit reisboek kwam prima van pas bij het maken van nieuwe plannen.

Ons reisplan voor de komende weken: verder treinen naar Hanoi en onderweg de highlights pakken. Hue en wellicht Nimh Binh. Op 10 maart vliegen we naar Bankok en gaan dan over land naar Laos. Leuker en goedkoper dan direct van Hanoi naar Laos vliegen. Over land vanuit Hanoi is wel mogelijk maar dan moeten we "the busride from hell" nemen. Een rit van 24 uur over slechte wegen. Deze passen we maar even.

Einde van dag 92, de dag dat de kleermaker allemaal "hidden pockets" Edward's broeken maakte. Handig om geld en belangrijke dingen in te bewaren. Hij draait behoorlijk door die jongen.

Maandag 20 februari 2006, dag 93

13 kilo! Alles in een grote doos en verstuurd per zeepost naar Lotte. Over 3 a 4 maanden zijn onze spulletjes in nederland.

Bevrijd van deze zware last (leuk woordgrapje) gingen we lekker zwemmen. Ook ons hamster gedrag qua boeken is behoorlijk minder geworden. We reizen nu zo licht als een veertje. We vliegen weer Air Asia naar Bankok, maar de limieten van zullen wij met twee vingers in de neus halen.

Aan het zwembad at Sanne nog zo'n lekker yoghurtje. Ze flikkeren die kleine yoghutjes hier gewoon in de diepvries wat resulteert in yoghurt ijs. Echt een aanrader! Zo heerlijk aan het zwembad liggend konden we niet wennen aan het idee om morgen weg te gaan. Oftewel: we blijven nog een nachtje.

Einde van dag 93: de dag dat Edward’s broek vanuit het niets weer tevoorschijn kwam. Zo blijkt maar weer, “problemen” lossen zich zelf op.

Dinsdag 21 februari 2006, dag 94

De periode in het schitterende Thanh Binh III hotel sloten we in stijl af. Ontbijten, liggen, zwemmen en af en toe de deur uit voor een hapje en/of drankje. Waar onder een koffie met een echt gebakje. Zeldzaam in Vietnam, dus lekker. Zelfs Edward liet zich verleiden tot het eten van gebak.

Einde van dag 94, de dag dat we voor het eerst geen drank meer geserveerd kregen vanwege sluitingstijd. We zaten zo lekker en onze spontane drie-maand evaluatie was erg gezellig. Conclusie van de evaluatie: we blijven nog een tijdje weg.