20 - 23 maart - Vientiane

Maandag 20 maart, dag 121

Vandaag vliegen we naar de hoofdstad van Laos, Vientiane. Maar wie met Laos Airline wil vliegen moet eerst stevig ontbijten dachten we. Dus kwam er brood, ei, boter en jam op tafel. Edward zat nog steeds af en toe in de "Vietnam Modus". Er kwam meer eten op tafel dan besteld en meteen werd het personeel verdacht van slimme praktijken om de rekening op te voeren. Niet aanraken dus die extra jam en boter! Toen we ook nog de rekening grondig inspecteerden, op zoek naar de te veel berekende items zagen we juist dat we een te lage rekening hadden. Wat bleek nu? We waren hier vaker geweest en de bediening gaf ons als goede klanten extra eten en twintig procent korting. Beschaamd gaf Edward een fooi en droop af. Laat het een wijze les zijn, we willen niet zo wantrouwend zijn als deze morgen.

En toen vliegen met de luchvaartmaatschappij waarvan geen statistieken met betrekking tot incidenten openbaar zijn en waarmee diplomaten niet mogen vliegen van hun opdrachtgevers. Maar wij zijn niet zo wantrouwend, het zijn gewone vliegtuigen die ze bijvoorbeeld ook bij El Al gebruiken.

Wel wat vertraging en turbulentie, maar het weer werkte ook niet echt mee. Na een vreselijk lange vlucht van maar liefst 40 minuten landden we veilig in Vientiane.

Weer wat gedoe met het vinden van een kamer. De accomodaties lijden hier aan het zgn. "hoofdstad-syndroom". Dit betekent dat ze twee keer zo duur zijn als in de rest van het land. Na een uur zoeken checken we mokkend in in het volgende guesthouse:

Oh nee, verkeerde foto! Het betrof het volgende guesthouse...

Tijden het zoeken van het guesthouse hadden we heel Vientiane al gezien, dus konden we meteen aan de Beerlao in Khop Chai Deu, een tent met de hele dag happy hour en waar zich veel expats, dronken engelsen en prostituees lijken te begeven. Een prima tent met Beerlao van de tap! Maar wat Sanne betreft helemaal ok was de Baileys-kaart!

We drinken, eten en drinken wat. Kletsen over reizen enzo en langzaam wordt het laat.

Einde van dag 121, de dag dat we ondanks de Baileys alle open rioolputten wisten te ontwiijken. Het schijnt nogal eens voor te komen dat een avondje drinken eindigt in het riool. Reistip: kijk in Vientiane regelmatig naar beneden en drink niet te veel Beerlao en/of Baileys.


Dinsdag 21 maart 2006, dag 122

Eerst maar een naar de Thaise ambassade voor ons 60 dagen visum. Formuliertje invullen. Weer die rare vraag naar je adres in thailand. Denken ze nu echt dat toeristen 60 dagen op één plek gaan zitten? Maar ook deze vraag moest beantwoord worden. Edward had nog wel een visitekaartje van het Reno hotel in Bangkok, dus hadden we ook weer een adres. Nadat we bij de buren nog kleurenfoto's hadden laten maken (zwart-wit was te min) konden we nog even 2000 thaise schelpjes neerleggen (44 euro) en klaar. Morgen ophalen.

Het is opmerkelijk hoeveel tijd je tijdens het reizen besteed aan dagelijkse dingen zoals eten, het wassen van je kleren, het drinken van een cola'tje, het plannen van je reis, internetten en weet ik veel.

Wat dat betreft was dit niet onze beste dag, we liepen wat doelloos rond op zoek naar de ultieme ontbijt-tent die we niet vonden, zaten te lang in het internetcafe en hingen wat rond. Maar dat heerlijke groene drankje van Sanne maakte veel goed (not). Op de foto zie je haar lachen als - naar het spreekwoord verluidt - een boer met kiespijn.

De dag gleed voorbij zonder opmerkelijke gebeurtenissen. Alhoewel, er was vandaag wel één opmerkelijke gebeurtenis! Vandaag kwam er namelijk weer een kleintje er bij! Een kleine Baars dit maal, luisterend naar de naam Teun. Volgens de eerste berichten kerngezond, maar wat wil je ook anders met zulke ouders.

Dit bericht ontvingen we trouwens per SMS. We hadden ons laten vertellen dat mobieltjes in Laos niet werken, maar toen Sanne bij aankomst heel naief haar mobiel aanschakelde waren er meteen vijf streepjes bereik op haar toestel. En dat is nog maar Orange. Met Edward's KPN (pre-paid) kaart zou het dan helemaal moeten lukken. Niet dus. Mobiel bellen In Laos kan dus wel zolang je maar een goedkope provider kiest ;-). Alhoewel, een SMS terugzenden zat er niet in. Edward is nog drie keer de stad ingelopen met zijn mobiel in de lucht, maar tevergeefs. Rare jongen, zullen ze wel gedacht hebben.

Einde van dag 122, de dag dat we zelfs een gratis wifi spot ontdekten in Laos. Belkin Traveler, een paar honderd meter naast Khop Chai Deu (alwaar ze Laobeer van de tap hebben en een happy hour van 9 uur 's morgens tot 8 uur 's avonds, helaas geen bereik op het terras).


Woensdag 22 maart 2006, dag 123

Een dagje tempelen in Vientiane, de stad waar zoveel mensen bezig zijn met hip zijn, maar waar de clubs sluiten om half twaalf (voor de lezers in Groningen: 's avonds!) en waar meer auto's dan brommers lijken te rijden.

De stad waar om de paar honderd meter een tempel staat. Naast de religieuze functie heeft de tempel hier ook duidelijk de taak die het vondelpark in Amsterdam heeft. Ok, je neemt geen fles rose mee naar de tempel, maar veel mensen zitten wel lekker relaxed op een bankje in de tuinen bij de tempels. Of wat te kletsen, de monniken lijken hier altijd open voor te staan.

We zagen heel wat tempels vandaag, want we maakten een stadswandeling. De ene was nog mooier dan de andere en het waren er zo veel dat sommigen praktisch buren van elkaar waren.

Hoogtepunt was echter geen tempel, maar een monument als symbool voor het budhisme en de souvereiniteit van Laos. Wellicht een wat verwarrende combi voor een westerling, maar het was wel een mooi ding. Wat een gouden kletser was dat zeg!

Zo blijkt maar weer, soms is het wel alleen goud dat blinkt. De gouden punt stond lekker te bakken in de zon wat het hele ding alleen nog maar indrukwekkender maakte.

Wij bakten lekker mee in de zon en kregen het zo warm dat we even gingen afkoelen in onze airco-kamer.

Deze afkoeling was voor Edward maar tijdelijk, want tijdens het diner at hij een traditioneel Lao gerecht, Laap. Stukjes kipgehakt met kruiden en heeeel veel verse chili. En sticky rice natuurlijk, vinden ze heerlijk hier (Edward ook, maar het plakt wel een beetje ;-). Afijn, die Laap was zelfs met Beerlao niet te blussen.

Einde van dag 123, de dag dat Edward een Beerlao t-shirt aanschafte voor anderhalve dollar. Tja, dat reizen doet rare dingen met je.


Donderdag 23 maart 2006, dag 124

Vandaag weer zo'n must-do experience, aldus de tuk-tuk drivers. We bezochten het Budha-beelden park. Maar zij wisten natuurlijk niet dat wij gewoon met bus 14 zouden gaan. Makkelijk, en zonder afgezet te worden.

Het verhaal van het beeldenpark is simpel. Iemand vond het leuk om een beeld van Budha te maken. Toen het beeld af was, verveelde hij zich een beetje en hij maakte er nog één. Van het één kwam het ander en tegenwoordig is dit DE plek voor locals om in het weekend te relaxen. Er staan nogal wat beelden.

Daarna volgde een emotioneel moment, Edward dronk zijn laatste Beerlao. Morgen vliegen voor de tweede keer naar Bangkok. Althans dat hopen we. Onze vlucht is gecanceled (het mocht weer eens niets kosten). Via internet konden we door een storing geen andere vlucht boeken, dus gaan we morgen maar gewoon naar het vliegveld om te kijken waar het schip strand. Het vliegveld aan de andere kant van de thaise grens in Udonthani wel te verstaan. Dat scheelt weer die vreemde vertrekbelasting en bovendien vliegen daar de discounters.

Einde van dag 124, de dag dat we ook nog even die laatste mooie tempel meepikken nu het nog kon. Maar helaas gaan hier niet alleen de kroegen vroeg dicht.