11 - 12 juni 2006 - Bangkok part IV

Zondag 11 juni 2006, dag 204

Tja, tijdens een weerzien na bijna 7 maanden heb je genoeg te kletsen aan het ontbijt. Daar namen we dan ook maar eens goed de tijd voor. Met een eitje en natuurlijk vers fruit en watermeloenshakes en dat soort spul. Je bent immers in Thailand, geen dag zonder een flink glas mango-, ananas- of meloensap. Tja, da's behelpen.

En wat doe je de dag na een vermoeiende reis? Relaxen bij het zwembad? Zo gedacht zo gedaan. Het was best vol te houden, vooral omdat we in die twee maanden in China geen zwembad hebben aangeraakt. Niets voor ons, maar dat gaan we de komende tijd goed maken. Het eerste plan dat trouwens tijdens het ontbijt naar boven kwam: Strand! Na een blik op de Thaise variant van www.pelleboer.nl Viel de keuze op Ko Samui. Jippie! Wellicht overmorgen?

In de middag werd er toch nog even afscheid genomen van het zwembad. Sanne ging even een anti-Ménière slaapje doen en haar ouders gingen kijken bij Wat Arun, oftewel the Temple of Dawn. Die prachtige tempel met die tegeltjes er op geplakt. Aangezien zowel ons guesthouse als de tempel praktisch aan het water liggen, gingen ze met de boot (of gingen ze naar die tempel omdat je dan zo leuk met de boot kon?). Anyway, Edward mocht mee als gids en hij kon ze meteen behoeden voor een oplichter, je weet wel: zo'n klein mannetje met heel veel praatjes. Ad kocht al bijna een "kaartje" bij hem voor de boot. De boot? Ja, een privé longtail boat (met bijbehorende prijs) in plaats van de gewone public boat. Maar gelukkig namen ze dus uiteindelijk de gewone boot.

Nou het was me het tempeltje wel. Een grote punt met bovenin een boel olifantenkoppen. Maar wat deze tempel vooral uniek maakt is het feit dat er allemaal stukken badkamertegels en aardewerk op geplakt hebben, inclusief wat bordjes die toch wel opvallend veel op delfs blauw leken.

Goed, genoeg toestanden met tempels. Acht uur naderde immers met rasse schreden. Het tijdstip waarop Nederland zou spelen voor het WK. Het oranje shirt hing de hele dag al klaar, dus er hoefde slechts een TV gevonden te worden. No problemo, we zaten in DE backpackersbuurt van Bangkok, om de tien meter staat er wel een scherm. Maar toen gebeurde het ergste dat er op zo'n moment kan gebeuren. Om één seconde voor acht gingen alle kanalen massaal over op een speciale nieuws uitzending over de nieuwtjes omtrend de koning. Prins huppeldepup uit verweggistan was geland op het vliegveld en gaf de koning een hand. Ok, ok, en dan nu voetbal. Maar nee hoor. Er waren nog 356281 hoogwaardigheidsbekleders in het land en die moesten allemaal op TV tijdens het voetbal. HOU OP DAAR MEE!!!!! Niet dus, eerst nog wat beelden van de Koning met zijn beeldige vrouw. En nog wat beelden uit de tijd dat de koning nog wel jong was. Ok, en dan nu voetbal? Nee, eerst nog wat beelden van de kinderen van de Koning. En zo ging dat maar door. Nadat Edward helemaal doorgedraaid was kwam er pas voetbal op. DE EERSTE 30 MINUTEN GEMIST, Fu$# ^!#$!%**!@#$!#. Ok, voetbal. Wat is de stand? Stand? WAAROM IS DE STAND NIET IN BEELD?????? En Robben maar chagrijnig kijken, staan we achter? K%$@#. Maar tien minuten voor het einde van de eerste helft kwam dan de verlossende stand in beeld. 1-0, yesssss! Voor de rest was de wedstrijd ongetwijfeld net zo zenuwslopend als in Nederland. Misschien nog wel meer, wij kregen in de eerste helft namelijk nog de vermeende 2-0 voor onze kiezen, wat later de herhaling van het door ons gemiste eerste doelpunt bleek te zijn. Maar verder was de situatie vermoedelijk vergelijkbaar. Iedereen was namelijk voor Nederland, terecht natuurijk. Daarnaast was het erg warm en was het bier koud (en telkens snel op). Uiteindelijk liep het goed af, drie punten in de pocket en zoals Simon zou zeggen: "met één been in de tweede ronde".

Einde van dag 204, de dag dat het commentaar van de heer Smeets ons bespaard bleef.


Maandag 12 juni 2006, dag 205

Eigenlijk ging het best goed met Sanne vandaag. Weet je wat? Dan gaan we toch meteen naar Ko Samui? Er gaan wel tien vluchten per dag die kant op, dus is er vast nog wel een stoel vrij. Eenmaal op het vliegveld bleek dat een prima aanname. Om half twee vlogen we, wederom met Bangkok Air. We kunnen wel een frequent flyer pas aanvragen bij die gasten! Na een vlucht van maarliefst 45 minuten zagen we de eerste palmbomen en na nog een uurtje zaten we aan een aantal ijskoude drankjes.

Nog even een huisje zoeken, nou ja even: Ad en Edward waren twee uur bezig. Maar dan heb je ook wat. Vlak aan zee, airco, warm water en een eigen koelkast. Het leven is soms zo mooi. De rest van het verhaal is natuurlijk duidelijk. Die strandstoelen en de zee hielden ons de rest van de dag bezig.

Einde van dag 205, de dag dat
Thailand vooralsnog niet de goede vibes had voor Agnes, ze stootte al drie keer haar hoofd: tegen het dak van de songthaw en de boot en dat soort "vreemde" wijzen van transport.

Tevens het einde van ons vierde bezoek aan Bangkok. Voor die reistips kijk je maar bij die andere bezoeken, we blijven niet bezig!