14 - 20 mei 2006 - Yangshuo week 4

Zondag 14 mei 2006, dag 176

Een heerlijke vrije zondag zonder al te veel plannen. We zaten eindeloos lang te ontbijten en koffie te drinken totdat er een oude bekende van Sanne langs kwam. Mevrouw Menière kwam even buurten. Meteen naar huis en de rest van de dag was niet best. Sanne lag de hele dag plat. Edward deed ook niet veel, behalve dan het verzorgen van kopjes warme thee en glaasjes koude cola.

Einde van dag 176, de dag die we maar snel weer moeten vergeten.


Maandag 15 mei 2006, dag 177

Toen we naar China reisden, waren we voorbereid op een ongemanierd volk met "andere" gewoonten. Maar na enkele weken kunnen we niet anders dan constateren dat de Chinesen onze irritatiesnaar nog niet hebben weten te raken (een enkele vasthoudende ansichtkaartverkoopster daar gelaten). Jammer, want die irritaties doen het natuurlijk wel leuk in een reisverhaal. Maar gelukkig zijn er wel wat eigenaardigheden van de Chinesen die aardig zijn om te vermelden. Hier onze top 10:
1) De Chinesen denken dat het kerstmis is. Zo draait Kelly's hits als "Last Cristmas" van Wham en horen we in de supermarkt elevator muziek, waar onder Jingle Bells.
2) Personeel in de supermarkt krijgt green lunch/diner pauze, maar krijgt rijst met prut op de werkvloer geserveerd in leuke ouderwetse pannetjes. Dit in combinatie met de manier waarop een gemiddelde Chinees een maaltijd naar binnen schuift, maakt een bezoekje aan de supermarkt erg bijzonder (zeker in combinatie met die kerstmuziek).
3) Chinesen praten veel en denken dat je hen gaat verstaan naarmate men meer en harder gaat praten. Chinesen die Engels spreken praten zowaar nog meer. Iedereen wil eigenlijk wel een praatje met je maken. Ze stellen ook veel vragen, bijna dagelijks vraagt men wat we leuk vinden aan China en waar ons kikkerland beroemd om is. Voetbal? Of toch tulpen en klompen? Maar het best ontvangen antwoord is toch wel het verhaal dat Nederland gedeeltelijk beneden zeeniveau ligt (na een paar biertjes zelfs helemaal).
4) Chinesen eten veeeeeel. Ze zijn doorgaans slank en klein, maar schoffelen met gemak meerdere maaltijden naar binnen. Dit terwijl wij aan één toch genoeg hebben. Tja, en sommigen harken het echt naar binnen. Bord of kom aan de mond en schuiven maar!
5) In China heeft de anti-rook-maffia nog niet toegeslagen. Een peukje kan overal. Sterker nog, roken is goed. In het internetcafé, in winkels of in de bus, overal lekker roken! En natuurlijk weer in die supermarkt met die kerstmuziek en het smakkende personeel. Geen asbak? No problemo, gooi die peuk maar op de grond! Zelfs de slager steekt rustig een sigaretje op boven zijn (ongekoelde) handelswaar. En vergeet natuurlijk niet de klassieker: geen bediende op een tankstation zonder brandende sigaret (waarschijnlijk is het kettingroken één van de functievereisten).
6) China is het land van hoge entree prijzen. Ze denken dat toeristen een beetje gek zijn. Bij het park in Yangshuo hoeven Chinesen geen entree te betalen, maar buitenlanders betalen 9 Yuan. Betalen voor een park? In Amsterdam zou een volksopstand ontstaan bij het invoeren van entreegeld van het Vondelpark! Zeker als alleen lieden met een buitenlands uiterlijk zouden moeten betalen!!!! Bij het park in Yangshuo vonden ze het gelukkig niet de moeite waard om ook de zij-ingang van een kassa te voorzien zodat eigenlijk zelden iemand betaalt.
7) Voorkruipen is net als in Vietnam en Cambodja heel normaal. Ze bestraffend toespreken in het Nederlands wil ze nog wel eens van de wijs brengen. Met name Sanne vindt dit erg leuk.
8) Het lijkt wel of Chinesen de hele dag ruzie hebben. Op ieder moment lijken ze (in onze ogen) heftige discussies te voeren terwijl ze waarschijnlijk zeggen: "He makker, alles goed? Zeker, ben je nog dronken geweest de laatste tijd? Ja gisteren nog, ik heb echt een houten kop. Da's niet best jongen...".
9) Chinesen hebben een vreemde opvatting over wijn. Alles dat geen bier is wordt zo'n beetje wijn genoemd. Zestig procent alcohol? Da's wijn! En om er nog een schepje boven op te doen stoppen ze in hun "wijn" soms wat extra ingrediënten. Zo is een slang in je wijn goed voor je gezondheid. Hoe giftiger hoe beter. Bij gebrek aan slangen kan je ook wespen of schorpioenen gebruiken. Maar als je sterker wil worden zijn slangen afdoende, dan neem je de wijn met honden-embrio's.
10) China is het land van Tai Chi en andere kunstjes. Als we 's morgens naar school lopen komen we langs een soort van bejaardentehuis waar traditionele muziek gespeeld word en veel bewegingen uitgevoerd worden. Soms doen de "ouwetjes" eeeeeven een Yang 24, kut, kut kut, kunnen wij niet! Maar wel erg mooi. China op zijn mooist?

Ok, als elfde noemen we dan toch maar het spugen, hoewel het dus erg meevalt hier. Je ziet het niet continu, maar zo af en toe haalt er iemand (M/V) een flinke rochel naar boven en legt vervolgens een flink plakkaat op straat. Soms zelfs binnen, zo ondervond Edward in het internet café waar zijn buurman een flinke rochel neerlegde tussen beider voeten. Vreemd genoeg wordt er niet gespuugd in die supermarkt. Trouwens, de regering heeft het volk wijs gemaakt dat het "tuffen" SARS veroorzaakt. Jonge mensen tuffen niet, het is dus een kwestie van tijd voordat deze opmerkelijke traditie uitgestorven zal zijn. Waarom doen ze het? Ze vinden het vies om dat smerige slijm in hun lichaam te hebben, de straat is een betere plaats voor deze viezigheid. Er is maar één ding dat ze nog smeriger vinden dan het inslikken van slijm: het opslaan van slijm in een zakdoek en het vervolgens bij je dragen in je broekzak.

Einde van dag 177, de dag dat er naast bovenstaande opmerkelijkheden niet veel te melden viel. Sanne is herstellende en Edward zorgt wat voor haar en loopt wat door het dorp. Geen Tai Chi nog vandaag.


Dinsdag 16 mei 2006, dag 178

Vandaag herstelde Sanne verder en begint al weer ernstig de oude te worden. Edward deed aan Tai Chi, weer zo'n typische dag dat er veel zweet geproduceerd werd. Het begint nu echt leuk te worden, we besloten om nog twee weken te blijven.

Einde van dag 178, de dag dat we vernamen dat de door ons verstuurde schorten uit Laos het erg goed doen in Maarssen. Het schort van Sophie is te groot en dat geldt ook voor Tymon. Of is zijn schort te klein? Maar we denken nog vaak terug aan Laos, dus misschien gaan we nog wel eens terug voor een nieuwe schort.


Woensdag 17 mei 2006, dag 179

Sanne ging ook weer aan de bak qua Tai Chi. We zaten er al een tijdje tegen aan te hikken, maar vandaag oefenden we de laatste van de 24 bewegingen. Hier onder een mokerslag waar je zo een volwassen neushoorn met gemak naar de vlakte zou kunnen krijgen, mits je de slag niet zo onzinnig traag uit zou voeren. Er was ook nog sprake van echte Tai-Chi humor. Bij de vuistslag wordt een bepaalde houding van de duim geassocieerd met vrouwelijkheid. Waar Edward iedere nieuwe beweging minstens 30 keer fout doet, bleef ook nu zijn duim menig maal in de "vrouwen-stand" staan. Bij iedere herhaling van deze "onvolkomenheid" lag de Master helemaal in een deuk. Lachen man!

Maar we weten nu dus hoe de 24 bewegingen zouden moeten gaan. Zoals de Master zou zeggen: "Gooda! Now Practice, Practice, Practice. Patience, slow, slow".

Einde van dag 179, de dag dat er veel gebeurde, maar ook eigenlijk weer erg weinig. Zie voorgaande beschrijvingen van een dagje Tai Chi.


Donderdag 18 mei 2006, dag 180

Blijkbaar went het vroege opstaan. Sanne was om half zes wakker en om zes uur besloten we maar gebruik te maken van onze wakkere toestand. Bakkie koffie gedronken, een paar buns gehaald bij misschien wel het aardigste vrouwtje van China en vervolgens naar school. Om zeven uur waren we al lekker bezig in de heerlijke ochtendzon. We deden de 24 Yang bewegingen achter elkaar. Ondanks al onze fouten (handen uit positie, vingers en/of duim in verkeerde houding, voeten verkeerd, uit balans raken, schouders te gespannen, verkeerd ademen, verkeerd draaien schouders, niet vloeiend bewegen, gewicht op verkeerde been, etc etc etc) voelde het echt fantastisch. Het is moeilijk uit te leggen, maar dit zijn echt de top-momenten waar we ongetwijfeld nog vaak aan terug zullen denken.

Om onze balans te verbeteren heeft Ho Pin ons extra oefeningen gegeven. Schopbewegingen (zo hoog mogelijk) en het lopen op handen en voeten (?). Op zich lijkt ons het onwaarschijnlijk dat het werkt, maar aan de andere kant heeft Ho Pin ons wel meer rare dingen laten doen die wel effectief waren. Dus beulen we ons vrijwillig af en vindt één hond (Sannah) het prachtig dat wij nu dezelfde manier van voortbewegen hebben als zij.

In de middag was er weer zo'n beruchte BBQ. Maar voor het vlees er op ging had de Master eerst een glaasje "wijn". Nou gelukkig hadden wij niet zo'n dorst als sommige anderen, want hij hakte er flink in. Er waren flink wat gasten die deze middag niet sterker waren dan deze drank, waar onder de veroorzaker van al dit kwaad, de Master zelf.

Al aan het begin van de avond begonnen er mensen om te vallen en met name de aanwezige Chinese meisjes schrokken daar nog al van. Het vervolg van de avond zagen we de mensen verder afglijden, maar wij waren natuurlijk niet dronken te krijgen.

Einde van dag 180, de dag dat de tuinman het weer druk had. Hij ruimde alle rommel die wij veroorzaakt hadden weer netjes op.


Vrijdag 19 mei 2006, dag 181

The day after the night before. Drie mensen kwamen op tijd, waar onder wij natuurlijk. Zo zijn wij ;-) Drie mensen kwamen te laat, waarvan er één na aankomst eeeeeeven achter dat muurtje moest kijken om het gras van extra voedingstoffen te voorzien. Twee helden kwamen überhaupt niet opdagen. Door de bank genomen zijn Tai Chi beoefenaars dus laffe drinkers, hoewel de braker er van overtuigd was dat het door slecht vlees op de BBQ kwam. Sure!

Einde van dag 181, de dag dat Edward nog net binnen zes maanden reizen zijn adreswijziging voor de ING op de bus deed. Nou, nou, was dat nou zo moeilijk? Tja, druk druk druk, je komt er gewoon niet aan toe.


Zaterdag 20 mei 2006, dag 182

Just another day at the Tai Chi school. Maar wel de laatste dag van de week, dus 's avonds mochten we een biertje. Een prima combinatie met de Pizza's met extra kaas en de gezelligheid van een zeer gemeleerd gezelschap. Bijna net zo gezellig als de vri-mi-bo's (vrijdagmiddag borrels) op de Nieuwmarkt.

Einde van dag 182, de dag dat we precies een half jaar onderweg waren. De tijd vliegt voorbij en we zijn er nog niet klaar mee. Waar we vooraf rekening hielden met de optie dat we na zes maanden wel genoeg zouden hebben van een semi-dakloos bestaan, nu moeten we er niet aan denken om er mee op te houden. Geen zomer in Amsterdam dit jaar, hoewel we de flessen Rosé in het Vondelpark en de BBQ's wel zullen missen.