18 - 19 april 2006 - Macau

Dinsdag 18 april 2006, dag 150

Een reisdagje weer. Eerst nog even wat gedoe met een taxichauffeur die zijn meter niet wilde aanzetten. Toen wij hem duidelijk maakten dat dit toch wel de bedoeling was, wilde hij 50 bath hebben om de meter aan te zetten. Het moet niet gekker worden! Toen zijn we maar met zijn "collega" meegegaan. In no time waren we op het vliegveld en ook zeer snel waren we weer de 1000 bath vertrekbelasting kwijt. 20 flessen Chang door het putje gespoeld, waar deze belasting goed voor is? Toen nog even kwijlen bij de flessen Louis XIII, Lagavullin en JW Blue Label (Edward) en Kenzo, Noa en Davidhoff (Sanne). Kijken en niet kopen dit maal. Toen nog even in de businesslounge van China-Airlines het internet op met onze PDA. Ok, we kwamen er natuurlijk niet in, maar het wifi-signaal is ook voor de deur te bereiken, ha ha.

En toen weer vliegen met Air Asia. Na nog wat onduidelijkheid over het al dan niet bestaan van een tijdsverschil tussen Thailand en Hong Kong bleek dat we toch niet vier, maar slechts drie uur hoefden te vliegen. Wel een uur tijdsverschil dus, we lopen nu weer zes uur voor op Nederland.

Na het landen haalden we meteen maar wat Macause Schelpjes uit de pinautomaat en wisselden die meteen maar voor wat kleinere schelpjes. We wilden namelijk met de bus en om dan met briefjes ter waarde van 50 euro aan te komen gaat wat ver. Maar de briefjes van 100 Macau dollar (= MOP / eur 10) bezorgden de buschauffeur ook bijna een hartverzakking. Dus weer terug om biljetten van 20 schelpjes te halen. Maar ook hier kon men niets mee. We hadden in reisverhalen van anderen gelezen dat Chinesen niet erg aardig zijn, dus dit was toch wel een probleempje. Maar gelukkig troffen wij nu net die aardige mensen aan. Ons twintigje werd gewisseld voor twee tientjes en de buschauffeur kneep een oogje toe zodat we maar 10 ipv 12 MOP betaalden. Vervolgens werden we spontaan geholpen bij het zoeken naar de juiste halte en werd ons ook nog een briefje in de hand gedrukt met de naam van ons beoogde hotel in Chinese tekens. Verward van al deze onverwachte vriendelijkheid stapten we uit. Nou, dan zal men in het hotel wel lekker rot tegen ons doen. Na wat rondzwerven gingen we naar binnen bij een hotel dat wel eens betaalbaar zou kunnen zijn. Ook hier slechts vriendelijkheid troef. Tja, wat wil je ook met deze prijzen, het is hier wel even wat anders dan in Bangkok. Maar goed, we zijn niet iedere dag in Macau, dus telden we met gemak even 260 MOP neer (eur 27) voor een simpele kamer. Toen we op de vierde etage kwamen werden we meteen vrolijk begroet door een alleraardigste mevrouw die het tapijt op de gang stond te dweilen (?). Wat opviel was dat de kannetjes warm water uit noord Vietnam terug waren. Meteen maar een lekker bakkie thee gezet.

En toen werd het het spannend, want we wilden een hapje gaan eten. Nou, we waren er klaar voor. Met point it boekje en phrasebook in de hand gingen we naar binnen bij een restaurant met veel vissen in de etalage. Kom maar op met die rochelende en boerende Macau-Chinesen. Maar ook dat viel tegen. Men had een menukaart in het Engels voor analfabeten zoals wij. En alweer was het personeel alleraardigst. Tevens viel het nog wel mee met de tafelmanieren van de andere gasten. Ach, met een mond vol kip tegen je tafelgenoot schreeuwen, was eigenlijk het gekste dat we zagen. Wat wel opvalt is dat men enorm veel eten laat aanrukken. Met twee personen laat men een hele tafel vol met schaaltjes en bordjes zetten. Wij pasten ons niet aan en bestelden twee dingen, een Casarol met kip (heerlijk, geen idee wat het was) en een sweet & sour pork (een veilige keuze). Daarbij gratis thee en veel bier voor weinig. Een mooi feestje.

Na de eerste uren konden we niet anders dan concluderen dat Macau nog niet het echte China is. Geen rochelende en boerende mensen en de binnenstad doet qua architectuur wat aan Portugal denken. Laat Macau nu toevallig een Portugese kolonie geweest zijn, wat een toeval ;-).

In het hotel werd de deur voor ons open gedaan, ontvingen we een vrolijke blik en kregen we nog een kannetje water mee naar de kamer. Welterusten!

Einde van dag 150, de dag dat we 89 chinese zenders en één engelse zender op TV hadden. Moeilijk kiezen hoor.


Woensdag 19 april 2006, dag 151

Een dagje Macau. Veel mooi spul hier hoor. Zo te zien wordt al het geld dat toeristen verspelen in de casino's goed geinvesteerd in de stad. Althans, in de binnenstad en in bruggen. Voor de rest kent Macau ook veel lelijke flatgebouwen. Maar die zijn prima te ontwijken. Met ons waren trouwens veel andere toeristen, maar die leken bijna allemaal uit China te komen. Zij waren dan ook veel meer onder de indruk van de Europese architectuur die hier te vinden was. Zo was er dit schattige kerkje.

En nog een ruïne en een fort met kanonnen die slechts één keer gebruikt zijn. Dat was toen de Nederlanders op de thee kwamen in 1622. De Chinesen vonden het beregaaf en sommige gingen zo ver dat ze continu kiekjes aan het maken zonder ook maar één moment stil te staan bij die arme Nederlanders.

Na dit fort relaxten we in een Chinese tuin met een brug met negen bochten er in. Dit omdat boze krachten geen bochten kunnen nemen. Logisch verhaal. Toch voor de zekerheid maar even over de brug gelopen, je weet nooit waar het goed voor is.

Daarna pakten we de langste kabelbaan van Macau even mee (80 sec, 2 MOP) en zagen Macau vanaf de een berg(je). En toen via de binnenstad terug. Het was prima vertoeven in Macau vandaag. Het zal zo rond de 25 graden geweest zijn, dus vergeleken met Bangkok lekker koel.

's Avonds maakten we ons debuut nog op het gebied van het eten van dumplings en buns. Dat ging er prima in. Ook nu weer was was er verbazing over het feit dat we maar twee gerechten bestelden. Meer dan genoeg, maar zeker twee keer zo weinig als het stel waar we een tafel mee deelden. Maar over die dumplings: goed spul! Maar waar doet die smaak ons toch aan denken?? We zijn er nog niet achter.

Einde van dag 151, de dag dat we 's nachts gebeld werden in het hotel. Volgens de Lonely Planet bellen prostituees soms alle kamers van een hotel af om te vragen of er nog behoefte is aan een massage. Echter toen Sanne opnam werd de verbinding snel weer verbroken. Volgende keer neemt Edward op!

Tevens het einde van Macau, Reistips:
1) Zorg voor kleingeld als je met de bus gaat, er is geen wisselgeld.
2) Vanaf het vliegveld gaat een directe bus naar de ferry naar Hong Kong.
3) Op het vliegveld worden hotelaanbiedingen gedaan door boekingskantoortjes. Was in ons geval net zo goedkoop maar wel makkelijker geweest.
4) Volg Simon's 50x2x2 strategie. 50 euro op rood, totale inzet weer op rood en binnen vijf minuten na binnenkomst met 200 euro het casino verlaten. Werkt ook met Macau Dollars.