20 - 26 juni 2006 - Koh Samui deel 2

Dinsdag 20 juni 2006, dag 213

Het was me het dagje wel. Edward stond vroeg op voor een vroege Tai Chi sessie, Ad en Agnes liepen in alle vroegte een heel stuk over het strand, Sanne sliep uit en daarmee is alle actie voor deze dag wel weer beschreven. Waar wij steeds passiever worden, wordt Mister Ananas wel steeds actiever. Bij het bestellen van een Ananas komen er nu naast extra cocosnoot ook extra "gratis" banaan bij. Je maakt wat mee.

Einde van dag 213, de dag dat het bootje van de Thai Boxing Arena voor de 100ste keer langs kwam varen. "Tonight, the best of the best. Muay Thai at Chaweng Stadium. Start at 9 pm. Start at 9 pm. Book the ticket earlier. Book the ticket earlier. Tonight at 9pm. The best of the best........."


Woensdag 21 juni 2006, dag 214

Ad en Agnes gingen op een safari tour op het eiland. Met allemaal spannende dingen zoals olifanten rijden, onder watervallen zwemmen en snorkelen. Daar was Sanne Ménière technisch nog niet helemaal aan toe (of beter helemaal niet) dus bleven wij "thuis". Gelukkig maar, het was een behoorlijk heftige tour omdat de 4wd chauffeur erg veel haast had. Maar die olifanten maakten natuurlijk veel goed.

Wij hielden ons bezig met liggen, eten en massage enzo. Druk druk druk.

Einde van dag 214, de dag dat Mevrouw Ménière nog steeds in da house was. Als je het dan toch hebt is het wel fijn om hier te zijn. Zo'n strandstoel is wel even wat fijner als een hotelkamer in Peking. Nu maar hopen dat het weer snel weg gaat.


Donderdag 22 juni 2006, dag 215

Nou nou, kwam die Mister Ananas ook nog eens met Mango aanzetten! Je maakt wat mee. Daarnaast was het zand zo warm dat je om je badslippers naar de zee moest om te zwemmen! Tjongejonge, wat een avonturen op de 215e dag van onze reis. En als klap op de vuurpijl waren de dunne noodles van het restaurant op en hadden we vandaag dus dikkere noodles dan normaal. Het moet niet gekker worden!

Einde van dag 215, de dag dat we wel helemaaaaal veel meemaakten. Die gekke Edward had in de supermarkt Shinga biertjes gekocht in plaats van Chang! Wel vreemd hoor, die Shinga. Maar de avond op de veranda van ons huisje was wel weer errug gezellig. Er werd zelfs nog even een boompje klaverjas opgezet.


Vrijdag 23 juni 2006, dag 216

Nu hadden we het telkens over die Ananas verkoper op het strand, maar er waren ook nog ijsjesverkopers, die vooral Daddy (Ad) lastig vielen. Één ijsverkoper sprong er toch wel uit, iedereen die op Chaweng Beach is geweest zal dit herkennen. Hij kwam elke dag even bij Daddy uit huilen: "ahhhhh, no money no honey!". En als hij wegliep steevast: "Sau Billig!".

Einde van dag 217, de dag dat er al weer zo veel input was voor een top-reisverhaal. Echt materiaal om in boekvorm uit te geven.


Zaterdag 24 juni 2006, dag 217

Ad en Edward gingen nog een dagje snorkelen aan de zuid-kant van Koh Samui. Kant-en-klaar tourtje met pick-up vanaf het resort, vervoer per boot en een lunch op een eiland. Wat wil je nog meer? Nou, dat de boot het blijft doen. Dit lukte aanvankelijk niet, maar later toch weer wel. Eenmaal op de snorkelplek sprongen we snel het water in om de reddingsvesten die uitgedeeld werden te ontwijken. Snorkelen met een reddingsvest??? Geef ons maar een pondje lood! Het was een drukte van belang op de snorkelplek. De gasten van die tourtjes gooien iedere dag een paar zakken met hele broden in het water om de vissen te lokken. Niet helemaal goed volgens de duik-etiketten (of eigenlijk goed fout), maar wel lekker veel vis. Toen Ad ook een stiekem meegebracht broodje tevoorschijn haalde wisten we niet wat we zagen. Of eigenlijk zagen we niets meer, zo veel vis was er om ons heen. We zagen nog best wat leuk spul. Veel Sting Rays, een koffervis en ook veel Anemone visjes. En groooote papagaai vissen, schitterend! En veel Japanners met onderwatercamera's weer, een exemplaar dat je steeds meer ziet in Zuid-Oost Azië. Na een prima lunch en een lig moment gingen we nog een tweede keer snorkelen. Heerlijk! Terug aan het vaste land dronken we:
a) een fles water
b) een blikje cola
c) een ijskoude Chang in het zonnetje

Het juiste antwoord is C.

En 's avonds zag Sanne hem. Hij staarde haar aan met een blik van: "neem mij mee, neem mij mee!". Het betrof gelukkig geen nieuw huisdier, maar een houten Giraffe van bijna een meter (of is dat ook een huisdier?). Wat hebben Giraffen en Thailand gemeen? Niets! Wat doet zo'n houten Giraffe in deze souvenirwinkel? Geen idee! Maakt dat wat uit? Nee, aldus Sanne. Zijn er praktische bezwaren om het object mee te nemen? Volop, denk alleen maar aan het meenemen van zo'n enorm geval in het vliegtuig. Afijn, kopen dus, aldus Sanne. Maar de blikken van haar medereizigers spraken boekdelen, dus moest er nog even wat "gemasseerd" worden. Ad was het meest daadkrachtig: "Ze kan op haar kop gaan staan, maar ik ga niet met dat ding slepen". Agnes: "Sanne, da's niet zo handig". Edward: "Mwa". Wordt vervolgd...

Einde van dag 217, de dag dat Edward alles uit de kast moest halen bij de onderhandelingen tijdens de aanschaf van wen petje. Een grote aanschaf, dus er werd flink gehandeld. Resultaat: de pet wisselde van eigenaar voor 200 bath en een fles Shinga bier. Proost!


Zondag 25 juni 2006, dag 218

Als je zo'n zeven maanden onderweg bent ga je de vreemdste dingen waarderen. Vandaag deden we luxe en genoten van een ontbijt-buffet. Opeens zagen de Globetrotters in Spé het staan: Een bord met grote plakken Goudse Kaas! Oude kaas!!! Lekkere oude Goudse kaas!!!!!!!! Wat een feest. Tja, zeven maanden reizen doet vreemde dingen met je.

Naast de Goudse kaas waren er meer hoogtepunten deze dag. Sanne voelde zich wat minder beroerd, de zon scheen, de thaise masseuzes en mister Ananas waren er weer en er werd gesnorkeld. Sanne en Ad snorkelden vrolijk rond, samen met die enorme Papagaaivissen. En er werden vandaag ook weer wat koffervissen gespot. Prima snorkelen dus.

En dan verder met het verhaal van Rafje, het houten Giraffje die ondertussen dus ook al een naam had gekregen. Sanne stelde voor om nog eens te gaan "kijken". Eerst ging Edward mee, maar die ging eigenlijk helemaal niet mee in Sanne's enthousiasme. Flauw hoor. Weet je wat? Ze ging gewoon nog een keer kijken, maar dan met haar vader. Die windt ze toch om haar vinger, 100% kans. En ja hoor, Ad was wel bereid om rafje mee te nemen als handbagage naar Nederland. Sterker nog: waar Sanne twijfelde aan haar liefde voor Rafje zei Ad:"Ach, koop dat ding toch!". Ook weer geregeld... En ze was niet eens op haar kop gaan staan! Zo kwam het dus dat we nu in het bezit zijn van een houten Giraffe. Mochten we ooit weer een huis hebben, dan wordt het daar wel een vrolijke boel. Wellicht een erg gewaagde combinatie om Rafje bij dat leuke chinees porseleinen beeldje te zetten?

Einde van dag 218, de dag dat we voor het laatst genoten van de strandstoelen, de warme maar toch verkoelende zee en van die ananas. We hadden graag nog gebleven, maar we willen ook wat cultuur toevoegen aan de vakantie van Agnes en Ad. Morgen terug naar Bangkok.


Maandag 26 juni 2006, dag 219

Voor de oplettende lezer die ons wil beschuldigen van geschiedvervalsing: Ja, Nederland werd tijdens het WK voetbal 2006 uitgeschakeld op zondag 25 juni. Maar vergis je niet! Toen in Nederland de glaasjes gevuld waren in het café, alvorens die hondenlul voor de eerste keer (en zeker niet de laatste keer) op zijn fluitje blies, was het in Thailand al maandag. Midden in de nacht, lees twee uur, ging de wekker en niet lang daarna viel de 1-0 voor Portugal. Tja. Laten we het maar kort houden, zodat we er niet te lang aan terug hoeven te denken. Na nog wat rode kaarten en een bal op de lat was de wedstrijd weer voorbij en de Zuid-Afrikaanse nabeschouwing was ondanks alles wel leuk. Dit was DE wedstrijd van het toernooi tot nu toe en men had zich prima geamuseerd daar in Afrika. Nou, tenminste nog iemand die wel blij is. Afijn, hoe laat leven we? Vier uur 's nachts. Ok, hoe laat vliegen we naar Bangkok? Zes uur. Mooi, hoeven we ook niet meer te gaan slapen!

Twee uur later stegen we op en nog geen drie uur later stonden we weer op het ondertussen zo vertrouwde vliegveld van Bangkok. Na nog wat gezeur met taxi-chauffeurs die de meter niet wilden aanzetten (koffers er in, wegrijden zonder meter aan, verzoek hem aan te zetten, een weigering, nog een keer vragen, STOP NOW!, Bagage er uit, teruglopen en de taxi chauffeur weer lekker achteraan laten sluiten in de rij), waren we al snel in ons vertrouwde New Siam II Guesthouse met zwembad. Na al die inspanning van de afgelopen twee weken gingen we eerst maar eeeeeven zwemmen.

Einde van dag 219, de dag dat we natuurlijk meteen even een hapje moesten eten bij onze vaste Indiaan. Het lijkt wel of we hier al jaren wonen!