26 juni - 6 juli 2006 - Koh Samui

Maandag 26 juni 2006, dag 219

Ad en Agnes waren blijkbaar niet kapot van de nachtelijke uitschakeling van het Nederlands elftal. Ze wilden Bangkok nog wel even in om wat cultuur te doen. Edward wilde dat ook wel en Sanne ook wel. Maar Sanne was verstandig en ging na de nachtelijke reis nog even rusten. Toen Ad en Agnes over tuk-tuks begonnen besloot Edward om maar wel mee te gaan ;-). Ze liepen door het oude centrum van Bangkok en bekeken veel spul rondom the grand Palace (die ze later met z'n allen zouden gaan doen). Onder het motto: "Het was veel goud vandaag dat er blonk", zijn hier wat kiekjes:

's Middags gingen Edward en Ad nog even naar Pantip Plaza, voor Nerds een bekend begrip. Het was het enorme winkelcentrum vol computers enzo. Wat wel grappig is, dat zowel dubieuze bedrijven die illegale software verkopen voor een prikkie, als gerenomeerde bedrijven zoals bijvoorbeeld HP in dit pand gevestigd zijn. Edward ging terug naar de winkel waar hij zijn PDA gekocht had, de geheugenkaart had het na twee maanden begeven. Zonder bon, dus bij voorbaat kansloos. De situatie werd nog kanslozer toen bleek dat de winkel nog wel bestond, maar ook hier slechts illegale spelletjes en goedkope muizen verkocht werden. Bij navraag bleek dat het bedrijf verhuisd was naar de tweede verdieping. In zo'n geval schijnt de naam van de winkel gewoon bij het pand te blijven. Op de tweede verdieping was er ondanks deze compleet andere winkel zeer veel begrip, dit tot onze grote verbazing. De man achter de kassa pakte zonder vragen naar bon of wat dan ook een gloednieuwe geheugenkaart uit het schap, stopte hem in de PDA, bood zijn excuses aan en wenste ons een goede dag. Ook dat is Thailand! Na nog wat gekwijld te hebben bij veel te dure fototoestellen waren we er wel weer klaar mee. IT'ers zijn immers raar volk waar je niet te lang aan blootgesteld moet worden. Weg wezen hier dus, we gaan een Chang pakken!

Einde van dag 219, de dag dat Ad en Edward het "benzinestation-drinken" ontdekten. Hoe werkt dit? Men neme een benzine station van de Shell. Men plaatst hekken voor de entree zodat er geen auto's meer in kunnen (wat doen die auto's hier? Ga weg!), men plaatst een stuk of honderd gele klaptafels en bijbehorende stoelen en men laat een zooitje travistieten emmertjes met whisky, vodka en/of grote flessen Leo bier serveren. Resultaat:

Mooooooooooooooooi!!!!!!!!!


Dinsdag 27 juni 2006, dag 220

Vandaag gingen Ad en Agnes naar Kanchanaburi, de plaats waar die beroemde spoorbrug te vinden is. De befaamde bridge over the river Kwai. Hadden wij even rust, ha ha. Nou die had Sanne wel nodig, het was nog steeds niet best. Maar we hadden TV met Star Movies, dus keken we 's morgens naar een Disney film. Daarnaast wat noodzakelijk kwaad geregeld, even door middel van internet bankieren bekijken hoe we er voor staan. Zo'n paar weken Samui hakken er wel in, maar aan de andere kant maken we nog steeds minder op dan gepland. Zoals voorgenomen maken we nu wel wat meer geld op dan aan het begin van onze reis, maar aan de andere kant hoeven we nog lang niet terug naar huis! Verder keken we naar de alternarieven om naar Maleisi? te reizen. Met de bus, of toch vliegen op Kuala Lumpur, Johor Bharu of nog goedkoper: Penang? We weten het nog niet. Vast staat dat ons visum verloopt op 9 juli en dat we op 18 juli een afspraak hebben in Maleisi? met Edward's moeder, zusje & vriendin. Gezellig!

Verder schiet een dag voorbij in deze buurt. Een uurtje op een terras is niets, er komen zo veel rare vogels voorbij lopen dat je uren kan kijken. Verder verval je al snel in het rondneuzen in boeken-, souvenir- en kleding winkels. Voor Ad kochten we zo'n stoer Chang Hemdje en voor Agnes zo'n schattige Olifanten portemenee. Oh ja, en Ad kreeg chopsticks zodat hij kan oefenen. Want zo'n lekkere Pad Tai Noodles wordt steevast met stokjes geserveerd.

Einde van dag 219, de dag dat Edward, na zeven maanden zonder mobiel, nog steeds reflexen vertoont als er in de buurt een standaard Nokia ringtone afgaat. Nog niet klaar om naar huis te gaan dus.


Woensdag 28 juni 2006, dag 221

Trouwens, die tour naar Kanchanaburi was een tweedaagse trip. We hadden dus nog een dag vrij! Om deze tijd nuttig te besteden gingen we naar het oog-ziekenhuis om Sanne's bril te laten checken. Sanne heeft tegen de Ménière een prisma in haar glazen. Omdat ze nu zo veel last heeft van Ménière zijn we bang dat haar nieuwe bril niet goed is. Deze nieuwe bril heeft ze enkele maanden geleden in Bangkok laten maken. Het was een luxe bedoeling in het, volgens de Lonely Planet, beste oogziekenhuis van Bangkok. En alles was professioneel aangepakt. Voor we het wisten zaten we met een nummertje in de wachtkamer. Alleen twijfelden we of ze onze vraag goed begrepen hadden. Maar goed, de oogarts zou toch wel luisteren naar ons verhaal? Na een half uur spraken we hem. Nou ja spraken... Sanne begon vol goede moed haar verhaal te houden, maar ze werd bruut onderbroken met de vraag of ze de regels op de muur voor kon lezen. Verbouwereerd deed ze dat en voordat ze er erg in had was ze weer de deur uit gezet. Of we in de volgende wachtkamer plaats wilden nemen! Toen we stiekem naar binnen gluurden bij één van de behandelkamers zagen we dat dit ook een oogopmeet-afdeling was. Dit gaat niet goed. Laten we het nog één keer proberen bij de balie: "I DO NOT WANT MY EYES MEASURED!!!!!! I WANT MY GLASSES CHECKED". De dame begon het zowaar te begrijpen en spontaan raakte ze in paniek. Maar dat gaat in tegen de standaard procedure, leek ze te denken. Vanaf toen gingen er zich steeds meer artsen mee bemoeien en na nog een kwartiertje konden we terecht naast de ingang waar we binnenkwamen, bij de brillen-afdeling. Hè hè! Toen leek alles in een stroomversnelling te komen, ze zouden die prisma wel even meten. Maar dat bleek zo gemakkelijk nog niet. Eerst was men er van overtuigd dat de nieuwe bril helemaal geen prisma bevatte. Maar toen we vroegen om Sanne's oude bril te meten (100% zeker met prisma), beweerde men dat deze bril ook geen prisma bevatte. Tja, daar hebben we niet zo veel aan. Maar toch hebben we niet zo'n goed gevoel over de nieuwe bril. Sanne is haar oude bril weer gaan dragen en de opticien gaat de prisma checken. Dit kan helaas niet meer voordat we weg gaan (ivm opsturen naar lab), maar men heeft beloofd een goede bril mét prisma naar Nederland op te sturen.

Verder was er niet veel spektakel, we hingen wat rond in de buurt.

Einde van dag 221, de dag dat Ad en Agnes weer veilig terugkeerden. De trip was mooi. Naast die brug en de begraafplaatsen waren er ook Olifanten en watervallen. En nog veel meer.


Donderdag 29 juni 2006, dag 222

Al vaak waren we er in de buurt geweest, vaak zag je de schitterende punten boven de muur uitsteken. Zo dicht bij, maar ook zo ver weg. Maar vandaag gingen we echter naar binnen, we gingen naar de Royal Palace. Hier bleek maar weer eens dat één bepaalde Globetrotter in Spé na al die maanden reizen nog steeds niet een volleerd reiziger was. Waar in de meeste tempels een drie kwart broek acceptee is, geld dit natuurlijk niet in de tempel der tempels. Stond gewoon in de reisboeken trouwens ;-). Edward kwam er niet in, ha ha ha. Maar gelukkig kon hij zo'n schitterende broek lenen. Die stond hem goed, zeker die groen-groen-groen combi:

Afijn, we kwamen dus voor een fraai stukje tempelgebeuren. Hoewel we hier eerder geweest waren, keken we onze ogen uit. Wat kiekjes:

Einde van dag 222, de dag dat we voor de verandering eens een tuk-tuk namen en natuurlijk werden opgelicht. Een must-do experience!

Vrijdag 30 juni 2006, dag 223

Shopping time!

Het bij ons zo bekende MBK shopping centre moest natuurlijk even bezocht worden met Ad en Agnes. Niet dat we veel kochten, maar het is toch altijd weer een indrukwekkend groot ding, dat MBK. Vooral als je denkt dat je alles gezien hebt en er blijken nog even 20 bowlingbanen op de 7de verdieping te zijn (vroeger naast de bioscoop, maar die is nu verplaatst naar de 8ste). We aten heerlijk in het foodcourt (5e verdieping) en we kochten nog wat souvenirs voor de allerjongste familieleden. Die krijgen normaal namelijk noooooit kadootjes, dat werd dus wel eens tijd.

Einde van dag 223, de dag dat Edward en Ad onbewust een aflevering uit de serie "de domme tourist" ten toon spreidden in het foodcourt. Allereerst ging Ad zijn Pad Thai Noodles eens even vakkundig met stokjes eten. Resultaat, de noodles zaten overal, vooral bij de buren die helemaal is een deuk lagen. Edward liet vervolgens even zien hoe je hier in Azi? wel fatsoenlijk eet. Vakkundig pakte hij met zijn stokjes een stukje Sushi, geen probleem! Vervolgens dipte hij de shushi in de Sojasaus en daarna natuurlijk in de Wasabi. Net iets te enthausiast, de stoom kwam uit zijn oren! De buren kwamen niet meer bij van het lachen. Maar ze vonden ons wel aardig.


Zaterdag 1 juli 2006, dag 224

Ondertussen zijn we er wel aan gewend, voor je het weet staat je eten op tafel. In dit geval kip met zoetzure saus en white snapper met basilicum. Dat smaakte goed, we hadden alles opgepeuzeld voor we er erg in hadden. Genoeg tijd over voor een boompje dus. Tja, klaverjassen bij de rivier terwijl het regent... Dat vraagt om nat gaan. De Thaise mensen vonden het allemaal wel erg grappig en interessant. Vooral het kloppen op de tafel tijdens roem deed het erg goed.

Wat gebeurde er eerder op deze dag? Ad en Agnes werden weer op een tour gestuurd;-). Ditmaal moesten ze naar Ayuthaya, de hoofdstad in vroegere tijden. Wij waren daar reeds geweest en bleven "thuis". Wederom lieten we de dag voorbij glijden, een strategie die vruchten af lijkt te werpen. Sanne voelt zich met vlagen wat beter.

Einde van dag 224, de dag Ad en Ronald samen poseerden. Soms vraag je je af: "Is iemand niet te oud voor deze klassieke foto?". In Ad's geval geldt duidelijk van niet!

Zondag 2 juli 2006, dag 225

Vandaag gingen we shoppen op de weekendmarkt Chatuchak. Ruim 15.000 kraampjes met van alles wat, van Chopsticks tot bedreigde diersoorten. En veel namaak-merkartikelen natuurlijk weer, maar de Birkenstock's die we voor 120 Bath kochten (euro knaakje) waren gegarandeerd echt, aldus de verkoopster. Er staat immers op: "made in Germany". Tja, da's wel waar. Verder kochten we lekker veel dingen die we niet nodig hadden. Edward kreeg zelfs een electrische vliegen-doder, maar Sanne spande de kroon met een olifanten peper-en-zout-stel. Maar wel de merkhorloges voor 100 Bath laten liggen. En de Chang T-shirts van 100 Bath. En de kussenslopen voor 350 Bath. En de olifantentasjes voor 100 Bath. En we kochten ook geen schaaltjes, potjes en pannetjes. En ook geen chopsticks voor 6 bath. En al helemaal geen jonge hondjes, vechtvissen of leguanen. Dat dan weer niet. Na enkele uren en slechts enkele honderden kraampjes, een fractie van de totale hoeveelheid, haakten we al af.

Einde van dag 225, de dag dat de Albert Cuijp in aanzien afnam.


Maandag 3 juli 2006, dag 226

Nu hebben we op Koh Tao prachtige visjes gezien, maar het is wel een heel gedoe. Eerst op een boot, dan moeilijk doen met flessen en andere ingewikkelde apparatuur, je lichaam blootstellen aan hoge druk en tenslotte stikstof in je bloed hebben als je weer boven komt. En niet te vergeten: zo misselijk zijn van de boottocht dat je groen en geel ziet. Oh, en niet te vergeten: een gevecht om leven en dood met een Triggerfish. Vandaag bleek dat het ook anders kan, eenvoudiger! We maakten een bezoek aan Siam Ocean World in Bangkok. Simpel, geen gezeur met boten maar gewoon de sky Train pakken naar Siam en vervolgens veeeel geld betalen voor een kaartje. En voila, haaien, baracuda's, sting rays en nog veel meer spul. Zoals die enorme Krabben.

Ook Edwards vrienden, de Black Tip Reef Sharks waren er. Maar het meest indrukwekkend waren wel de Three Layer Teeth Sharks die niet op de foto wilden. Oh ja, en we zagen een wel heel bijzonder exemplaar:

En we zagen nog meer vis die zeer bekend is in Siam.

Deze laatste vissen van deze dag werden genuttigd bij de Tepan Yaki tafels in het foodcourt van het MBK. Een echte aanrader hoewel ze er alleen Heineken bier hebben.

Einde van dag 226, de dag dat Ad bij de 386.753ste nep-rolex verkoper besloot geen horloge te kopen.


Dinsdag 4 juli 2006, dag 227

Vandaag weer zo'n must-do experience, we volgden een cursus Thais koken. Het was geweldige show. Naast enkele schitterende kook-demonstraties en het opeten van vier geweldige gerechten, werd er natuurlijk ook gekookt. We maakten fish cakes, tom ka gai, pad thai noodles en water chestnuts in coconutmilk.

Tevens nam onze waardering voor cokosnootmelk in blik enorm toe. Wij maakten hem deze middag zelf, maar het raspwerk a 120 minuten per kokosnoot was gelukkig reeds gedaan. Dat scheelt een slok op een borrel. We zien ons dit nu niet snel in Nederland doen. Ook het maken van verse fishcake is een tijdrovende zaak. Het frituren niet, da's zo gepiept. Maar het zogenaamde "slapping" van het deeg was zeer arbeidsintensief. Zeker als je hem op de grond "slapt" en vervolgens opnieuw moet beginnen (hè Ad?). Maar het uiteindelijke resultaat was heeeeerlijk.

Het was een fijne dag, we leerden veel en we aten veel.

Einde van dag 227, de dag dat we weer wat idee?n opdeden voor onze dinertjes in Nederland. ?én van onze goede voornemens is het koken van lekkere dingen voor onze zogenaamde "dierbaren".


Woensdag 5 juli 2006, dag 228

De laatste vakantiedag van Ad en Agnes, gelukkig vliegen ze vanavond pas. Nog voldoende tijd voor zo'n laatste fruitshake en een lekker bordje Pad Thai.

Ad en Edward maakten op de valreep nog even een bezoek aan Chinatown. Ze proefden nog even een Chinese Dumpling wat Edward deed terugdenken aan mooie tijden. Tevens bezochten ze natuurlijk veel tempels. Wat opviel is dat die Chinesen, handelaren als ze zijn, tegen betaling auto's toelieten op de tempelgronden. Hierdoor waren de tempels tevens parkeerplaats. Hierdoor was er wat minder sprake van die typische rustige en mystieke sfeer rondom deze tempels. Zonde, want er zaten fraaie exemplaren tussen.

Tja en toen kwam het afscheid wel erg dichtbij. 's Avonds huilde Bangkok, de tranen kwamen met bakken uit de lucht. Het afscheid vond plaats op het vliegveld van Bangkok, alwaar Ad en Agnes opeens overgewicht bleken te hebben. Niet zij zelf natuurlijk, maar hun koffers. Hoe kan dat nou????? Nou ja, dan moeten we die zes paar puma's a enkele euro's per paar maar weer mee nemen. Wij zijn dus nu officieel de eerste Backpackers met vijf paar schoenen per persoon.

Einde van dag 228, de dag dat Ad nog snel even wat lucky money in de boom bij de tempel hing. Voor een veilig opstijgen, aldus Ad. De lucht in lukt dus wel, nu maar hopen dat ze ook veilig landen.

Donderdag 6 juli 2006, dag 229

Dit was de dag nadat Sanne's ouders vertrokken en de dag voordat wij Thailand zouden gaan verlaten. Typisch zo'n dag zonder plan. Maar die plannen waren snel gemaakt.

Onder het motto "één uur is geen uur", namen we een massage van anderhalf uur. Prima te doen. Daarna kochten we wat souvenirs als aandenken aan dit schitterende land en we kochten nog wat kadootjes. En daarna was het natuurlijk tijd voor ons laatste etentje bij onze favoriete Indiaan.

Einde van dag 229, de dag die zo maar voorbij gleed. Onze laatste dag in Bangkok is voorbij. Snik, soms zijn er plekken die extra moeilijk zijn om te verlaten.

Tevens het einde van Bangkok deel 5 en tevens het einde van Thailand deel 3. Ons laatste bezoek aan Thailand? Misschien wel niet....

Reistips, die bekijk je maar bij Bangkok deel 1 t/m 4.