18 - 26 juli 206 - Pulau Besar / Perhentian Eilanden

Dinsdag 18 juli 2006, dag 242

Onze entree op Besar (het grote eiland) was een stuk relaxter dan op Kecil (klein). Met een klein taxi bootje scheurden we binnen tien minuten van Long Beach naar het grote eiland. Enkele verdwaasde medetoeristen keken ons wat glazig aan en gingen toen verder met het drinken van milkshakes en het nuttigen van het ontbijt. Er is hier duidelijk minder loos dan aan de andere kant.

En ze hadden hier huisjes die niet stonken!!! Sterker nog, ze hadden hier betaalbare huisjes die niet stonken en met een echt bed! En er was zeezicht en de hangmatten waren niet van de lucht. Sanne moest ervan zuchten...

Toen we even later onze spullen uitpakten roken we helaas toch weer die weeïge lucht. Dus toch ook hier? Niets was minder waar, het bleken onze spullen te zijn. Onze lakenzakken, handdoekjes en sarongs bleken allemaal naar ons oude huisje te ruiken! En om het nog erger te maken, zelfs Jantje stonk. Gelukkig bestaat er zo iets als wasmiddel en even later hing alles fris aan de lijn, inclusief Sanne's knuffelkoe dus.

Tja, en wat doe je op de Perhentian Eilanden als je klaar bent met het huishouden? Eeeeven het onderwaterspul checken natuurlijk. En alweer was het raak op zo'n dertig meter van ons huisje is weer zo'n koraalrif met veel vis. We hadden ons eigenlijk voorgenomen om iets minder over snorkelen en duiken te schrijven, maar deze snorkelsessie was er wederom weer één die we vast willen leggen. Leuk voor later zeg maar. Sanne had haar hoofd nog niet eens onderwater of Edward had al een haai gespot. Een babyhaai wel te verstaan. Meteen er achter aan en even later bleek hij samen met zijn broer te zijn. Niet gek voor de eerste minuut in het water. Het is hier schitterend snorkelen, veel koraal en we zagen naast het gebruikelijke spul ook Angel vissen. De Papagaaivissen hebben hier veelal een andere kleur dan aan de overkant, ze zijn hier meestal donker paars. En toen kwam er zowaar een groot exemplaar haai langs zwemmen. Duidelijk een Black Tip Reef Shark weer. Hij zwom rustig rond en vond het ogenschijnlijk niet vervelend dat hij achtervolgd werd door twee specimen van het soort Globetrotter in Spé. Nou, dat is weer lekker snorkelen zo. Even later werd er nog zo'n Black Tip gespot en later zelfs nog een derde. Vijf haaien in één snorkel sessie, da's toch fijn! Dit maal brak de paniek niet uit trouwens. En als toetje kwam er nog even zo'n Blue Spotted Stingray langs zwemmen. Nogmaal liggen ze wat laf op het zand, bij voorkeur onder een stuk steen of zo, maar deze was dus net als wij zwemmende.

Einde van dag 242, de dag dat de travestiet bij ons oude huisjespark bijna moest huilen dat we weg gingen. Gratis drank als we morgen terug komen zei ze/hij nog. Maar wij gaan toch maar niet terug.


Woensdag 19 juli 2006, dag 243

En de geboortegolf in Nederland zet zich voort. Jonge vaders zijn doorgaans wat verward, zo ook Olav (vriend Edward). Midden in de nacht werden we gewekt met de telefonische mededeling dat Sebas geboren is...... drie dagen geleden. Maar wel fijn nieuws, dus goed.

Trouwens, iedereen in Nederland schijnt wat van slag te zijn. Nederland ervaart haar derde hittegolf deze maand en de vierdaagse werd door iemand die ons mailde getypeerd als snoeiheet en werd zelfs afgelast. Aan alle mailtjes te lezen is het echt op en top zomer en iedereen lijkt zich extra vermaken. De BBQ's in het park en de pilsjes op het terras zijn niet van de lucht. Er bereiken ons zelfs signalen van verliefdheden uit Nederland. Sterker nog, een bepaald iemand schrijft zelfs over: "enige liefdesverklaringen". Het moet niet gekker worden! Al met al krijgen wij de indruk dat het momenteel erg leuk is in Nederland. En dat net in deze periode dat wij op de één of andere manier extra vaak over Nederland praten. We missen deze feestelijke tijd in Nederland wel. Oh, nog één mededeling voor de mensen in Nederland. De Telegraaf (op internet) maakte melding van het feit dat het onverstandig is om bier te drinken met deze hitte in verband met risico op uitdroging. Edward is het levende bewijs dat dit ONJUIST is. Hij heeft ondertussen acht maanden lang bewezen dat een pilsje bij extreme warmte juist erg verfrissend is! Daarnaast heeft wetenschappelijk onderzoek aangetoond dat bier voor het grootste deel uit water bestaat. Bij Oranjeboom bestaat is dit percentage water zelfs nagenoeg gelijk aan 100%. Dus uitdrogen is onmogelijk, oftewel het artikel is aantoonbaar onjuist. Laat u niet van slag brengen van dit bericht, trek open die beugel!!! (of voor de Achterhoekers: Trek los die Broene Poater).

Afijn, hier is het ook wel aardig. De zee is azuurblauw en het zou te saai zijn als we weer melding maken van die Blacktip Reef Sharks die we weer zagen.

Einde van dag 243, de dag dat we voor het laatst alleen waren. Morgen komen Edward's moeder, zusje & vriendin, vervolgens komt Heske en tussendoor komt ook Tymon (Sanne's broer) nog even een weekendje Guinness drinken (Hmmmm. Guinness drinken in Maleisië? Misschien moet Edward vast een bank gaan beroven).


Donderdag 20 juli 2006, dag 244

Het begin van de dag was als de anderen hier. We aten vers fruit, spotten even wat haaien en Edward zakte door zijn hangmat. Niets vreemds dus, maar aan het einde van de dag zou alles anders zijn. Althans, als de familie de Vries die laatste boot zou halen. De speedboot wel te verstaan, ha ha ha! En ja hoor, na 436 valse meldingen van andere boten waren ze daar dan om een uur of zes. Ze waren inderdaad behoorlijk geshaked op de speedboot en tevens was er een aankomst bij laag water. Omdat er geen steiger is op dit strand, worden passagiers van de speedboot opgehaald met nog kleinere bootjes. Bij laag water kunnen de kleine bootjes ook maar heel langzaam varen. Gevolg, de speedboot ligt vijf minuten te wachten op het kleine bootje en vervolgens gaat het kleine bootje superlangzaam naar de kant. Typisch gevalletje van: "zo dicht bij, maar toch nog zo ver weg". Maar uiteindelijk kwamen ze toch aan wal, precies acht maanden na ons afscheid op Schiphol.

Het was een gezellig weerzien, met biertjes en.......... OUDE KAAS!!!!!

Ingrid (zusje Edward) snapt hoe de wereld in elkaar steekt en had bij die top-kaaswinkel op de hoek in Deventer een brok overjarige oude kaas meegenomen. Hmmmmmmmm. Verder werd er natuurlijk veel gekletst en ook Saté van de BBQ gegeten. Nu maar hopen dat ze kunnen wennen aan de hogere kunst van het niets doen. Dat zal niet meevallen. Ingrid en Geartsje hebben het erg druk gehad op hun werk en Marja heeft een rondreis door Maleisië gemaakt waarbij ze in een week meer zag dan wij in een maand.

Einde van dag 244, de dag dat we acht maanden onderweg zijn. De kop is er af!


Vrijdag 21 juli 2006, dag 245

Wat een genieten, drie bungalows met palmbomen, hangmatten, strand, zee en zon. Niet meer en niet minder. Ja goed, natuurlijk zijn er nog de Bananen-Chocolade milkshakes, die moet je natuurlijk ook niet onderschatten. Maar naast die Bananen-Chocolade milkshakes draaide het vandaag voornamelijk om wat de natuur te bieden heeft. Hoewel die bananen in die Bananen-Chocolade milkshake natuurlijk ook door de natuur geboden zijn. Die bananen zijn niet alleen populair bij ons, maar ook bij de Apen, die hier volop aanwezig zijn. En dan niet van die lullige Makaken, maar echte apen.

Leuk hoor, zo'n zoekplaatje. Dat krijg je met zo'n Mickey Mouse camera. Naast de apen, maakte de familie de Vries kennis met onze vrienden onder water. Denk aan Sergant vissen, Papagaaivissen en niet te vergeten, Clownvissen. Dat was echt gaaf, ons enthousiasme wordt gedeeld. Marja, Geartsje en Ingrid hadden het grote voordeel dat ze voor het eerst in deze regionen door een masker naar de zee keken, het moet zijn geweest alsof je in een compleet nieuwe wereld terecht komt. Morgen nog wat oefenen met masker en snorkel enzo en dan gaan we overmorgen een snorkeltrip maken! We gaan voor de schildpadden!!

Verder zat iedereen meteen in de "Perhentian-modus". Er werd geslapen zonder wekker, er werd ontbeten met vers fruit en pannekoeken met vers fruit, er werd gezwommen, er werd gezond en er werden ijsjes gegeten, er werd gelezen en muziek geluisterd en we aten inktvis van de BBQ. Oh, en er waren biertjes! Moeilijk verkrijgbaar, maar natuurlijk heeft Edward wel een "adresje" waar ze zelfs blikjes Chang ijskoud op voorraad hebben. Bij deze dealer kan Edward tevens "alles dat hij wil" bestellen, met een levertijd van zes uur. Edward twijfelde nog om een koude beugel Grolsch te bestellen, maar die grap zou vast niet aankomen. Of Mc Donald's?

Einde van dag 245, de dag dat Geartsje vertelde over haar cursus met daar in een "stilteweek". Nou, die is hier zeker niet gaande. Er is genoeg bij te kletsen.


Zaterdag 22 juli 2006, dag 246

Na een laat ontbijt ging de hele familie weer even op bezoek bij Nemo. In plaats van twee gekken die allemaal onzin uitkramen over visjes lijken er nu vijf te zijn. Meteen maar een snorkeltrip geboekt voor morgen. Er zullen per boot drie of vier snorkelplekken bezocht worden, hopelijk met schildpadden en ander fraais.

In de middag vond er een afsplitsing plaats. Gaertsje en Edward gingen de "jungle" in en de rest ging helemaal naar het strand. De Jungle trek was gelukkig goed aangegeven en een Japanner bewees dat deze zelfs op badslippers te doen was. Ondanks dat was het een prima stukje jungle.

Prachtige bomen, bloemen en zelfs paddo's werden gespot. Na een stief uurtje jungle trekking kwam de grote beloning, een idyllisch strandje luisterend naar de naam Flora beach waar in geen jaren iemand geweest was. Oh nee, da's niet waar. We kwamen bij een enorm resort uit.

Vanaf daar werd een doorsteek route gevonden naar Tuna Bay, enkele strandjes ten zuiden van ons eigen strand. Een route die trouwens minder geschikt was voor badslippers, maar waar apen wel goed uit de weg konden. Op een gegeven moment kwam er een hele groep voorbij, wat een fijn aangezicht verschafte.

Eenmaal op Tuna bay bleek dat dit strand half verlaten was. Waar op Long Beach een zwaar tekort aan huisjes is, zijn hier alle huisjes verlaten. Maar dat was wel goed voor de koers van de drankjes, een Lemon Ice Tea doet hier vijf keer zo weinig als bij Mama's. Naarmate we dichter bij ons eigen strand kwamen werd het steeds drukker en op een gegeven moment werden er zelfs laptops op het strand gesignaleerd.

Einde van dag 246, de dag dat er zich weer een huiskat meldde.

Zondag 23 juli 2006, dag 247

Vandaag een nieuw begrip op deze weblog, ja zo leren we nog eens wat. Vandaag bespreken we de Turtle Highway... de Turtle Highway? Ja, de Turtle Highway. En wat mogen dat zijn? U raad het al, een plek waar ontzettend veel Turtles langs komen zwemmen. Waarom? Dat wist Captain Yo ook niet. Maar wat belangrijker was: hij bestond, die Highway. Captain Yo stuurde zijn bootje langzaam over de Highway en op een gegeven moment had hij een Turtle gespot. Iedereen sprong van de boot en ja hoor, we zagen een enorme schildpad op de bodem liggen. Dit veroorzaakte natuurlijk een golf van opwinding. Een volwassen zeeschilpad op nog geen twee meter afstand van ons! Die schildpad vond waarschijnlijk dat we ons enorm aanstelden en hij ging er langzaam aan van door.

En toen begon een enorme zwempartij. Langzaam baande de turtle zijn weg naar andere oorden en wij maar zwemmen. Uiteindelijk win je natuurlijk nooit van zo'n schildpad, maar we hielden het toch een tijdje vol. En na enkele minuten zwemmen was de turtle toe aan wat zuurstof. Langzaam zette hij aan richting de oppervlakte en opeens stak dat grappige koppie boven het water uit, om vervolgens weer als een speer naar de bodem te duiken. Daarna had hij blijkbaar genoeg van onze aanwezigheid. Hij zette één keer flink aan en weg was hij. Dit was echt ongelovelijk, wat een beest! Hoe is het mogelijk dat je zo'n beest van zo dichtbij kan bekijken met een simpel snorkelsetje? Eenmaal op de boot zag Captain Yo dat wij helemaal door het dolle heen waren en voor we er erg in hadden had hij ons al naar de volgende turtle gevaren. Go Go! En hop, iedereen er weer in, schildpad gespot en weer zwemmen. Zo ging het een tijdje door waardoor we de ene turtle na de andere zagen. Wat een vreemde gewaarwording! Caribean, Turkije, Thailand, Vietnam en Cambodja, we hadden in het verleden toch behoorlijk wat onderwaterspul gezien, maar zo veel en zulke grote schildpadden? Wat een zaaaaaaaalige middag. Can we do one more? Gelukkig was captain Yo ook de beroerdste niet. Maar op een gegeven moment moesten we toch aan boord om te vertrekken naar Shark Point. Daar hadden we een soortgelijke ervaring met Black Tip Sharks. De ene na de andere zwom voorbij. Ook Ingrid en Geartsje spotten hun eerste volwassen haaien en natuurlijk waren ze niet bang. Afijn, nog geen twee uur onderweg en al multiple Turtles en Haaien gezien. Wat een feest. Als klap op de vuurpijl bracht Captain Yo ons nog naar Tanjung Basi, de plek waar Edward al een keer gedoken had. Hier zagen we adembenemend mooi koraal. Zacht en hard koraal wel te verstaan. Je kan hier uren rondsnuffelen en visjes kijken. Dat deden we dan ook. Er kwam nog een Batfish kijken. En een Giant Grouper. En een Bumphead Parrotfish. En een Blue Spotted Stingray. En de zon scheen en Captain Yo rookte tevreden een sigaretje in de boot. Later als ik groot ben wordt ik ook een Captain Yo, dacht Edward. Maar dat is natuurlijk niet mogelijk, hij rookt immers niet.

Einde van dag 247, de dag dat we een manier vonden om bananencake ook eetbaar te maken voor mensen die niet van bananen houden. De bananensmaak verdwijnt als sneeuw voor de zon als je er een scheutje Thaise Rum, van 4 euro per fles, over drapeert. Later bleek trouwens dat die fles rum lek was.


Maandag 24 juli 2006, dag 248

Geartsje heeft toch wel een vliegende start gemaakt in de onderwaterwereld. Enkele dagen geleden legden we haar uit hoe een snorkel werkt en nu heeft ze al vele schilpadden en haaien gezien. En vergeet niet de Grouper, Parrotfish, Batfish, Clownfish, Anemonefish, Sergeantfish, Splendor en heeeeel veel meer van dat kleinere spul. En prachtig hard en zacht koraal. En ze is net als Ingrid super enthousiast. Dus dat Perhentian is wel een fijne plek zo. Nee, dat zal flink tegenvallen als ze gaat snorkelen in de Vinkenveense plassen, ha ha ha! En alsof het allemaal niet op kan, gingen we vandaag nog een uurtje turtle spotten met Captain Yo. Nou, er was nog net geen file op de turtle highway, maar het was er wel behoorlijk druk. De ene na de andere Turtle kwam voorbij zwemmen. Sanne spotte er zelfs twee die een aanvaring hadden, zo druk was het daar onderwater. Maar hoe veel je er ook ziet, het blijft bijna onwerkelijk als je ze ziet. Iedere grote jongen heeft steevast twee vissen onder zich zwemmen, vermoedelijk om het schild te poetsen. Maar het fijne weten we er niet van. We moeten nog maar eens contact opnemen met Sanne's vader hoe dat allemaal zit. Of als iemand anders het weet: het is zeer welkom in ons gastenboek. De rest van de dag lagen we op het strand en praten we wat. Over Turtles en zo. En over Turtles. En...

En alsof het allemaal niet op kon tracteerde Marja 's avonds op een feestmaal. Het kon inderdaad niet op, Inktvissen, Prawn en vis van de BBQ, alles zo uit de zee. We gaan hier noooooooit meer weg.

Einde van dag 248, de dag dat Edward een Cokefloat won bij een Turtle imitatie contest.


Dinsdag 25 juli 2006, dag 249

Vandaag was een studiedag. We bestudeerden voornamelijk de onderkant van een palmboom en een tweetal hangmatten. Daarnaast is er momenteel een overdaad aan boeken. Met de komst van ons bezoek kwam ook zo'n beetje een halve bibliotheek deze kant op. Heerlijk.

Edward verdiepte zich zelfs in de geschiedenis, politiek, cultuur, natuur en economie van Maleisie. Nou nou! Wist u dat het Maleisie beschikt over het oudste regenwoud ter wereld? De bossen in het Tama Negara National Park zijn meer dan 230 miljoen jaar oud. Daarnaast kent Maleisië natuurlijk het hoogste gebouw ter wereld, de Petronas Towers. Als econoom vond Edward het opmerkelijk om te lezen dat Maleisie haar enorme economische groei heeft bereikt ondanks een aantal beslissingen die ingaan tegen breed aanvaarde ideeën met betrekking tot slim macro-economisch beleid. Oftewel, het weggooien van die schoolboeken vlak voor vertrek was achteraf een prima symbolisch gebaar. Maleisië hanteerde de afgelopen decennia een restrictief beleid met hoge rente-tarieven. Er werden zelfs verregaande maatregelen genomen om grens overschrijdend kapitaalverkeer tegen te gaan. Niet echt een open economie dus. Daarnaast is de overheidsbemoeienis in het bedrijfsleven enorm toegenomen. De overheid startte bedrijven om ze vervolgens over te dragen aan "achtergestelde bevolkingsgroepen" (lees de Maleiers). Ondanks dit (of dankzij dit?) beleid was er sprake van een flinke economische groei, Maleisië is nu één van de meest welvarende landen van Azië. Hoewel het in de 90'er jaren flink tegenzat omdat de Ringit een flinke klap kreeg. Dit door de schuld van een aantal Amerikaanse speculanten die Maleisië klein wilden houden, aldus de president van Maleisië. Het antwoord was eenvoudig, de Ringit is tegenwoordig aan de Amerikaanse dollar gekoppeld en dus minder vatbaar voor koersschommelingen.

Maar genoeg geschreven over economie, we zijn immers op vakantie. Bovendien, wat wel interessant was waren de paragrafen over de bevolkingsgroepen in Maleisië. Als je als vakantieganger zo wat rondreist, lijkt Maleisië een schoolvoorbeeld van een land waar diverse bevolkingsgroepen vredig naast elkaar leven. Maar er zijn wel degelijk spanningen. De regering doet erg haar best om (sommige) achterstandsgroepen te bevoordelen. Zo krijgen de Maleiers, een grote groep die slechts een klein deel van de economie voor hun rekening houden, gemakkelijker toegang tot goede scholing dan bijvoorbeeld de Chinesen en de Indiërs. Dit specifieke voorbeeld werkte trouwens averechts, de Chinesen (een "rijke" groep) stuurden hun kinderen naar buitenlandse scholen en verworven hierdoor een nog betere positie bij terugkomst. Al met al zijn er flink wat bevolkingsgroepen die zich achtergesteld voelen, wat natuurlijk niet echt bevordelijk is voor de eenheid in het land. En dan zijn er nog groepen die extra buiten de boot vallen. Zo zijn er de afstammelingen van de oorspronkelijke bewoners van Maleisië, de Orang Asli. Ze leven nog steeds in kleine gemeenschappen, vaak in de jungle. Ze hebben amper toegang tot voorzieningen en meer dan de helft van deze bevolkingsgroep is te classificeren als "de armsten der armen". Daarnaast hebben de moslim vrouwen het minder goed voor elkaar. Maleisië kent verschillende rechtsystemen voor moslims en niet-moslims. Vrouwen die onder het moslim systeem vallen hebben nog steeds niet dezelfde rechten als mannen. Sterker nog de klok lijkt de laatste decennia voor moslim vrouwen eerder te zijn terug gezet. Zo hebben ze bijvoorbeeld geen recht op de voogdij van hun kinderen en ze mogen bijvoorbeeld geen belangrijke maatschappelijke functies (zoals bijvoorbeeld rechter) bekleden. Afijn, met deze niet al te vrolijke noot beëindigen we onze verslaglegging van onder die palmboom.

Einde van dag 249, de dag dat we op het strand, onder de sterrenhemel aten van de BBQ. Zucht....


Woensdag 26 juli 2006, dag 250

Onze laatste dag op deze schitterende eilanden alweer, snik. Waar we aanvankelijk even moeite hadden om in de "Perhentian modus" te komen, zouden we nu het liefste blijven. Vandaag nog maar even flink genieten dan. Eerst heerlijk ontbijten bij Mama's met vers fruit, sapjes, yoghurt (low fat yoghurt met 4,7% vet), eitjes, toast en meer van dat. Vervolgens gesnorkeld bij D'Lagoon, een afgelegen baai met een schitterend rif. Daarna ook nog even een Turtle gespot bij Long Beach, een Hawksbill Turle dit maal.

Daarna spotten we nog één laatste Turtle op de Turtle Highway. Deze laatste had honger en at vlak voor onze neus een kwal op. Met dit plaatje in het hoofd leek het ons een mooi moment om het droge op te zoeken. 's Avonds aten we nog één keer van de BBQ. Lekker hoor, die grote garnalen en natuurlijk die enorme Red Snapper. Een waardig laatste maal op dit schitterende eiland.

Einde van dag 250, de dag dat we voorlopig onze laatste turtle zagen. Mischien binnenkort weer naar dit eiland???

Tevens het einde van ons verblijf op de Perhentian Eilanden, Reistips:
* Maar zeker een snorkeltrip in ieder geval naar de Turtle Highway, deze ligt tussen Mama's en het Vissersdorp. Captain Yo is één van de betere turtle spotters, hij hangt altijd rond bij het Reef resort op Mama's beach.
* Neem voldoende toiletspullen en andere noodzakelijke verbruiksgoederen. Alles is wat duur op de eilanden.
* Neem contant geld mee, er staat geen ATM langs de Turtle highway.

Welk Eiland???
Ten slotte de keuze tussen Kecil (Small) en Besar (Big)? Welke moet ik bezoeken? Het antwoord is natuurlijk simpel: beiden! Wij hebben overnacht op Long Beach (Kecil) en op Mama's Beach (Besar). Voor wie wil kiezen zijn hier wat afwegingen:

Strand: Long Beach is groter en mooier. Maar het is wel drukker en heeft veel boten voor de kust. Dit is niet handig als je het Robinson gevoel wil benaderen. Mama's is minder fijn om te zwemmen en heeft een minder mooi strand. Maar er is wel een doorsteekje naar Turtle Bay, waar je gratis kan zonnen op het schitterende strand van een luxe resort.
Accomodatie:Echte budget opties vind je op Long Beach. Voor zo'n 20 Rm (5 euro) heb je een basic hut. Voor 5 Rm meer heb je een fan. De meeste accomodatie op Long Beach is echter mid-range, denk aan 60 tot 100 Rm per bungalow (13-22 euro). De airco gaat aan boven de 100 Rm. Grootste probleem op Longbeach is dat er een tekort is aan goede bungalows. Voor die 60 Rm moet je vaak nog genoegen nemen met een niet al te goed onderhouden en soms smerige bungalow. Iedere dag zagen wij mensen die lang zochten naar de gewenste accomodatie, zeker in het weekend. Op Mama's beach speelde dit probleem niet. Let wel, Mama's kent geen budget opties. Alles gaat vanaf 60 Rm per bungalow, maar ze zien er allemaal goed uit. Wie gaat voor mid-range maakt het zich qua accomodatie makkelijk door naar het grote eiland te gaan.
Horeca: Op beide eilanden moet je even zoeken naar een koud biertje. Op Long Beach is meer keuze in restaurants, maar eigenlijk hebben veel tentjes min of meer dezelfde kaart, die door de afgelegen locatie wat eenvoudiger is dan in de rest van Maleisië. Alles is redelijk aan de prijs, maar wellicht is het net even wat goedkoper dan op Mama's beach. Mama's kent ook niet veel variatie, maar biedt wel de mogelijkheid om eens wat duurder te eten. Op beide stranden natuurlijk lekker veel verse vis.
Duiken: Beide stranden hebben volledig gecertificeerde duikscholen. Op Long beach kostte een fun dive 65 Rm (vanaf 3 duiken, 14 euro) . Op Mama's wellicht iets duurder. Mama's beach ligt bijna recht voor de "Turtle Highway" en heeft een prima rif bij het naastgelegen Turtle bay. Long Beach kent ook een mooi rif aan de zijkant bij Sunlight divers. Onze lichte voorkeur qua snorkelen gaat uit naar Mama's.