12 - 16 Oktober 2006 - Bangkok Part V

Donderdag 12 oktober 2006, dag 328

Als full-time reiziger passeer je natuurlijk nogal eens een tijdsgrens, daar doen wij na bijna 11 maanden niet meer zo moeilijk over. Maar dit reisje is een van de grotere "tijdsreizen", kijken hoe het gaat met de befaamde jetlag. Beetje vroeg wakker, maar verder voelen we ons prima. En we kunnen extra lang genieten van het ontbijtbuffet. De noodles, het fruit en de eggs on toast, alle "Aziatische" klassiekers waren er weer. We hebben op deze reis dan wel geleerd dat we echte Hollanders zijn, maar die eetgewoonten van onze Aziatische vrienden hebben we ondertussen ook wel in ons hart gesloten.

Verder was het een kwestie van weg wezen hier, vandaag de tweede etappe van onze reis naar het door ons zo geliefde Bangkok. Vandaag een kortere vlucht van slechts twee uurtjes, maar wel zonder pinda's, films en koude biertjes. Het mocht namelijk niets kosten en AirAsia doet niet aan dit soort fratsen. Gelukkig hadden we zo'n beetje het hele ontbijtbuffet leeggeroofd, dus hadden we ons eigen snacks. Alleen de biertjes ontbraken, navraag leerde ons dat deze geen onderdeel waren van het ontbijtbuffet. Rare jongens die Maleisiërs. Wel namen we nog een lucifersdoosje van het hotel mee voor Heske's lucifersdoosjesverzameling.

Momenteel heerst er nogal wat smog in Kuala Lumpur. Ieder jaar steken de Indonesische buren flink wat bos in de fik zodat ze weer fijne landbouwgrond verwerven. In Maleisië zijn ze daar niet zo blij mee. Enkele dagen voorheen was het onmogelijk om de bovenste helft van de Twin Towers te zien, aldus een medetoerist. Nu viel het wel weer mee, maar vanuit het vliegtuig was het zicht nog wel wat troebel. Da's balen natuurlijk. Heb je net moeten vechten met 100 Aziaten voor een raamplek (vaste stoelplaatsen? Onzin!), krijg je dit:

Ondanks het uitzicht transporteerde Air Asia ons veilig en wel naar het pas geopende nieuwe vliegveld in Bangkok. Verhalen gaan dat het er één grote bende is, afgelopen weekend raakten er nog 12.000 koffers kwijt. Nu maar hopen dat onze rugzakken ook verdwijnen, dan kunnen we op kosten van de verzekering onze oude zooi vervangen door nieuw spul. Een jaartje reizen is toch wel een aanslag op de weinige spullen die je hebt. Maar natuurlijk liep alles gesmeerd in Bangkok. Onze bagage lag al op de band voordat we door de douane waren en ook het probleem met de taxi's was opgelost. Waar op het oude vliegveld zowel een rij taxi's als een rij passagiers bestond, zijn er nu meerdere taxi standplaatsjes. Voor wie binnenkort op Bangkok vliegt: het werkt nu. En nog wat informatie voor kenners: het nieuwe vliegveld is iets verder dan het oude, reken op 50 Bath meer naar de stad. Afijn, genoeg gelul over taxi's en vliegvelden, bij aankomst dronken we wat en gingen meteen door naar onze favoriete masseurs. Na al dat gevlieg was het heerlijk, of eigenlijk is het altijd heerlijk. Doet u maar anderhalf uur.

Einde van dag 328, de dag dat we het meteen al zagen: die kakkerlakken in Auckland zijn echt mietjes. Hun soortgenoten hier zijn zeker vijf keer groter!


Vrijdag 13 oktober 2006, dag 329

Vandaag gingen we wat in-shoppen. Binnenkort gaan we naar huis en dan moet er geshopt worden. Enerzijds zijn wij echte Nederlanders en aangezien veel dingen hier goedkoper zijn kunnen wij de kans natuurlijk niet laten liggen om e.e.a. mee te nemen naar huis. Anderzijds is onze garderobe in Nederland niet echt groot meer. Lang voor deze reis zijn we gestopt met het bezoeken van de Kalverstraat. Wat hadden we daar te zoeken? Nu dus naar het MBK warenhuis om die schade enigszins in te halen. Dat lukte gedeeltelijk, de Aziatische maatjes zijn soms wat klein voor ons.

Oh, en we haalden onze vliegtickets bij LTU aan Silom Road. Het lijkt er op dat ons vliegtuig er zeker een uur langer over doet dan de KLM. Een langzamer vliegtuig? Da's nieuw voor ons. Tja, het mocht niets kosten. Maar we hebben nu in ieder geval tickets, dus de terugreis begint nu wel erg serieuze vormen aan te nemen. Alhoewel onze ontkenningstrategie best goed werkt.

Eerst maar eens wat drinken dus. We belandden per ongeluk expres op het goedkoopste terras van Rambuttri Road (ook een klassieke straat voor Backpackers). Tja, 45 bath (één euro'tje) voor een grote fles Chang bier. Dat trekt de meest vreemde vogels aan (o.a. de Kraanvogel). Eigenlijk dronken we met de onderkant van de backpackers scene. Stinkende wonden, gasten die nog net hallo tegen je zeggen voordat hun hele dramatische levensverhaal op tafel komt of gasten die zo veel dronken dat ze in slaap vielen, van alles zat er. Of die mafkees die net uit het ziekenhuis kwam en rechtstreeks naar de bar was gegaan. Waarom lag je in het ziekenhuis dan? Ik was vorige week zo dronken dat ik tegen een rijdende taxi liep. Okay! Nee, het was een gezellige boel daar.

Einde van dag 329, de dag dat er ook een konijn rondliep op het terras. Of die Chang was erg sterk vandaag, dat kan ook. Maar onze nieuwe "vrienden" bevestigden dat ook zij het konijn zagen.


Zaterdag 14 oktober 2006, dag 330

Een dagje in "onze" buurt. We deden wat de gemiddelde backpacker zoal doet in deze regionen. We slenterden over Khao San Road, snaaiden wat Pad Tai Noodles weg (15 bath, 30 cent, 5 bath extra voor een eitje er door, een rib uit je lijf), contacteerden thuisblijvers door middel van het world wide web en dronken wat op een geïmproviseerd terras (toch maar niet bij die 45 Bath tent) en zagen de tijd langzaam verdwijnen. Een dag met zoveel vrijheid, luiheid en ontspanning, we zullen dit erg gaan missen.

Einde van dag 330, de dag dat we sliepen in "ons" guesthouse, ons lieten masseren bij "onze" masseur, en aten bij "onze" indiaan. Het lijkt wel of we net zo goed naar huis kunnen gaan!


Zondag 15 oktober 2006, dag 331

Vandaag gingen we er serieus voor. We namen een taxi (45 min, 90 Bath, Eur 2,-) naar het MBK Warenhuis, want dat is the place to be qua shopping. We hadden er zo veel zin in dat we er al voor openingstijd waren. Maar gelukkig konden we ons eerste geld kwijt bij de Starbucks. Trouwens, als je in Thailand vroeg in een winkel bent, kan je nog wel een een koopje treffen. De eerste verkoop is namelijk erg belangrijk voor de verkoper. Soms wordt de hele winkel doorgegaan met het eerst verdiende geld, waarbij het geld boven/tegen de handelswaar "gewapperd" wordt. De Starbucks deed hier niet aan mee en een klein vermogen verdween in de kassa. Althans, de koffie bij Starbucks is even duur als in Nederland, wat bij ons een hartverzakking veroorzaakte. Dat wordt gezellig als we weer terug zijn. Anyway, na de koffie gingen de warenhuizen open. Schoenen, broeken, truitjes, topjes en nog één tasje voor Sanne. We kochten zelfs heel knepserig een voorraadje toiletartikelen voor als we terug zijn, waardoor we weer een klein vermogen terugverdienden. En we kochten een Ipod FM transmitter voor Edward. Kan hij lekker Ipod luisteren in de auto als hij binnenkort weer in de file staat. Verboden apparaatjes in Nederland? We weten het niet zeker. We waren er maar druk mee, maar gelukkig was er ook weer ontspanning op het eerder genoemde foodcourt.

Einde van dag 329, de dag dat we zo'n vijf hectare winkels bekeken.


Maandag 16 oktober 2006, dag 332

Het is weer maandag. In Nederland voor velen niet de meest feestelijke dag, maar hier in Thailand wel. Iedereen loopt op maandag rond in het geel. Geel? Ja, geel is de kleur van de maandag en sinds de koning werd geboren - op een maandag - zijn zowel de kleur geel als de maandag heel speciaal in Thailand. Vandaag was dus een vrolijke dag. Edward nam de taxi naar HP en trof een taxichauffeur waar Jos Verstappen nog een pittige kluif aan zou hebben. Bijremmen met de handrem? Na bijna 11 maanden reizen doe je nog steeds nieuwe ervaringen op.

Trouwens, naar HP? Wat nu weer? Hij heeft daar toch geen sollicitatie lopen? Hoewel er veel nerds rond liepen kan Edward dit ontkennen. Nee, Edward's PDA (een Ipaq) vertoonde wat kuren en HP had het gemaakt. Een prima omgeving om alvast weer wat te wennen aan de IT wereld. Servertje hier, laptopje daar, er kwam heel wat spul binnen. Daarna volgde nog een tweede "klusje", het naar huis sturen van wat souvenirs. Ook hier een nieuwe ervaring. We hadden zo veel op te sturen dat we over het maximum gewicht van 20 kilo per pakje gingen! Dat werden dus twee pakjes. Een snel pakje dat er is rond onze thuiskomst en een langzaam pakje voor bij de kerstboom (als we geluk hebben, 2 à 3 maanden). Nou, nou, twee klusjes op één dag? Het moet niet gekker worden. Maar er waren nog meer werkzaamheden. Ja, dat reizen is echt een druk bestaan. We boekten eerst een retourtje Chiang Mai. Bij Air Asia, het mocht niets kosten. 900 bath voor een enkeltje, 20 eur. De trein is duurder! Vervolgens boekten we nog een retour naar Krabi. Met Air Asia, het mocht namelijk...... Zie hier, ons reisplan voor de rest van deze vakantie is rond, eerst naar Chiang Mai en dan naar Krabi. Nu kunnen we een koude Chang gaan drinken. Maar eerst nog even snel kijken op directrooms.com. Je weet maar nooit. En wat zagen we daar? Een super-mega-hot-super-deal in het Krabi La Playa resort. Zo'n tent waar je normaal gesproken niet ver komt met dat "het-mag-niets-kosten-beleid"

Maar toen ook dit klusje geklaard was konden we ons echt richten op Thais eten en het drinken van fruitsapjes.

Einde van dag 332, de dag dat we ons niet meer anders kunnen voorstellen dat een normaal mens op badslippers rondloopt in een t-shirt van maximaal twee dollar.

Tevens het einde van ons zoveelste bezoek aan Bangkok, voor reistips kijk je maar bij de vorige edities.