13 - 19 september 2006 - Nieuw Zeeland week V

Woendag 13 September 2006, dag 299

Die Jan Pelleboer van Nieuw Zeeland is echt een toppertje. Volledig in overeenstemming met zijn voorspelling was er sprake van een strak blauwe lucht. Jippie! We reden een stukje zuidwaarts langs de westkust. Het schoot niet echt op want bij iedere gelegenheid moesten we even stoppen om te kijken. Denk aan de volgende uitzichten.

En wat kwamen we nog meer tegen? Wat is dit nu weer?

Helaas mocht het niet zo zijn. Maar we zijn vast van plan ook pinguins te spotten. Iets zuidelijker zijn de kansen zeer goed.

Einde van dag 299, de dag dat we nog een toetje kregen.

Donderdag 14 September 2006, dag 300

Vandaag weer een stukje zuidelijker gereden. Het kan niet elke dag feest zijn, vandaag minder oeh's en ah's dan gisteren. Wel bereikten we bereikten we het dorpje Franz Josef. We wisten al dat ze hier wat in de war zijn qua plaatsnamen, maar dit slaat toch wel alles. Het dorpje is trouwens vernoemd naar de bijbehorende gletscher, die op haar beurt weer is vernoemd naar een oostenrijkse keizer die luisterde naar de naam - u raad het al - Franz Josef. Wie noemt zijn kind nu Franz Josef? Nee, dan is Lucas toch een veel leukere naam. Of zouden wij bevooroordeeld zijn? Anyway, de gek die deze gletscher ontdekte was een Oostenrijker en vernoemde die klomp ijs naar keizer Franz Josef. Enkele honderden jaren later begon het hele circus. Georganiseerde tochten over het ijs, wandelroutes langs de gletscher, restaurants, hotels, café's en gelukkig ook een plek waar onze campervan kon staan. Maar het allermooiste lijkt ons nog wel een helicopter landing boven op de gletcher. À zes keer ons totale dagbudget. Dat wordt hem waarschijnlijk niet dus.

Einde van dag 300, de dag dat we dus 300 dagen onderweg zijn. Dat klinkt als lang, maar dat valt in de praktijk reuze mee. Sterker nog, we zijn ondertussen toch wel van mening dat een beetje vakantie toch wel minstens 300 dagen moet duren. Waar zullen we volgend jaar eens naar toe gaan?


Vrijdag 15 September 2006, dag 301

Toen we wakker werden was er een typisch gevalletje van regen. Echt westkust-weer. Eindelijk herkenden we het weer dat beschreven werd in reisverhalen van anderen. Van die rottige regen, net te veel om naar buiten te gaan. Eerst maar even in de Spa, om te wennen aan het idee. Een Spa betekent hier trouwen gewoon een bak met warm water en bubbels, bij ons ook wel een bubbelbad genoemd. Heerlijk!

Wat willen we doen vandaag? Sanne's Ménière geeft nog steeds signalen af: "ga niet die gletscher op". Bovendien is er dus sprake van die regen en de gletscher is ongetwijfeld in een gordijn van mist gehuld. Vandaag dus maar niet. Een poging om de toerist uit te hangen was succesvol. We bezochten alle souvenirswinkels in het dorp. Dat waren er drie. Goed, weer een kwartier down the drain, wat doen we verder vandaag? Laten we het er op houden dat de appeltaart het meest vermeldenswaardig was. We hopen op mooi weer morgen zodat we een gletcherwalk kunnen maken.

Einde van dag 301, de dag dat we een pakje Fries Roggebrood van Bolletje vonden in de Newworld. Jippie!!!


Zaterdag 16 September 2006, dag 302

Dat reizen is maar niks. Herman Brusselmans schrijft het al in zijn derde boek in de dertiendelige cyclus "Iedereen is uniek behalve ik". Dit betreft zoals u waarschijnlijk wel weet het boek "Ik ben rijk en beroemd en ik heb nekpijn". Op pagina 8 schrijft hij reeds: "Ik loop nooit ver. Ik blijf in m'n buurt. Daar is het goed genoeg. Ik verafschuw globetrotters. Ze hebben altijd slechte verhalen te vertellen. Ze brengen enge ziektes mee. Ze stinken naar rare stront. Ik moet ze niet. Wijs mij een globettotter aan en ik wijs je iemand aan die ik zo meteen voor hetzelfde geld een schop tegen z'n kloten geef". Einde citaat. Hierna volgen nog vele honderden pagina's met dit soort autobiografische fictie, het geen dit een belangrijk boek maakt. Herman heeft gelijk. Wat doen we hier in godsnaam? Regen, regen, regen! Waarom zou je in godsnaam hier naar toe reizen? We hadden net zo goed thuis kunnen blijven. En inderdaad, dit verhaal is te categoriseren als slecht. Wat een kutweer. Wat doen we hier nog? Vergeet die gletcher, we gaan rijden. Onderweg keken we nog even snel naar dat ding, wat ons het volgende deprimerende plaatje verschafte.

Misschien dat de Fox glacier, 20 kilometer verderop een beter uitzicht verschaft. Niet dus, de weg naar het viewpoint was afgesloten voor Campers. Hadden we maar naar Brusselmans geluisterd. Nou, dan gaan we maar richting de zon. Drie uur later vonden we de die en laten we nu net aanbeland zijn bij Lake Wanaka. En laat daar nu net een Camping zijn, vlak bij het dorpje Wanaka. En laten ze nu in dat dorpje nu net een Ierse Pub hebben. Tja, dan is een Pint Guinness natuurlijk onvermijdelijk! Althans voor Edward. Sanne drinkt dat niet, maar gelukkig was er ook wijn en zo. Zo knus aan de bar kwamen wij tot de conclusie dat wij DE specialiteit van de Nieuw Zeelandse keuken nog niet geproefd hadden. Dat is natuurlijk lamsvlees. Na ons bezoek aan Sheepworld is dat misschien ook wel logisch.

Maar vandaag wilden we er toch voor gaan. We kozen voor de shanks, oftewel de poten van dat schattige beestje. Na één hap waren we om, we begrepen ook meteen waarom de hoeveelheid schapen in dit land afneemt. Met zo'n glas Nieuw Zeelandse Pinot Noir erbij, dat spoelt lekker weg!

Ondertussen spoelden Edward's Achterhoekse vriendjes de boel ook lekker door. Er was vandaag een jaarlijks partijtje Koningschieten in het pittoreske dorp Aalten, wat voor hen een aanleiding is om 's morgensvroeg in de kroeg te gaan zitten zuipen. Een zeer intelligent evenement dus, wat had Edward daar graag bij willen zijn. Maar gelukkig kreeg Edward bij ieder biertje zo'n beetje een SMS, dat maakte veel goed.

Einde van dag 302, de dag dat SMSjes nog tot diep in de nacht binnen kwamen.


Zondag 17 September 2006, dag 303

We werden wakker met een fijn uitzicht.

Tja, hoe werkt het vervolgens verder in zo'n camper. Het ding moet namelijke gerestyled worden. De plaats waar het bed staat wordt getransformeerd tot luxe zithoek met tafel, waar een potje klaverjas en een kaasplankje niet op zouden misstaan. Hoe werkt dit? Nou, eerst stel je het moment van ombouwen zo lang mogelijk uit, het is namelijk een kutklus. Eerst uitgebreid koffie drinken onder het motto: we zijn op vakantie, geen haast. Als het dan toch moet gebeuren luidt het advies: ga niet met z'n tweeën lopen klooien. Dit is echt een potentiële relatiekiller namelijk. Alleen doen,laat de ander rustig een douche nemen of ga desnoods een blokje om. Maar als je het vaak doet gaat het toch makkelijker? Het antwoord is nee. Onze buurman lijkt er helemaal klaar mee, hij laat zijn bed zo als het is en drinkt zijn drankje achter het stuur.

Afijn, na verloop van tijd aten wij een lekker ontbijtje aan het tot tafel getransformeerde bed. Wat te doen vandaag? Naast een flink stuk lopen genoten we van een zondag in Wanaka. Niet zo maar een zondag, vandaag was het Wanaka festival. Na een bezoekje aan een kookdemonstratie deden we zoals de locals. We wachtten in het café tot de ski-schans-spring wedstrijd zou beginnen. Ondanks de alcoholische versnaperingen waren onze verwachtingen niet al te optimistisch, een ski-schans zonder sneeuw? Maar nog een paar biertjes later (Wellington won met rugby), bleek dat wij een veel te beperkte mindset hanteerden vandaag.

Na een uurtje creatief met sneeuw kon de wedstrijd beginnen. Een uur lang maakten skiërs en boarders de gekste sprongen en vreemd genoeg bleef alles heel. Hoewel het wellicht niet echt goed voor je board is als je moet remmen op asfalt omdat de sneeuw na vijf meter ophoudt. Maar ook dat is waarschijnlijk een bekrompen gedachte, iedereen vond het schitterend.

Zo vermaakte de lokale bevolking zich wel en wij ook. Als toetje kregen we nog vuurwerk. We waren nog even bang dat dit ter ere van het Maori nieuwjaar was (wij vieren nogal vaak nieuwjaar deze reis), maar het was toch echt gewoon voor de lol.

Einde van dag 303, de dag dat Sanne een belangrijke medeling deed: ze gaat hier wonen!


Maandag 18 September 2006, dag 304

Vandaag reden we weer een stukje en we maakten weer interessante stops die onze dag weer opfleurden. Zo stopten we bij Puzzling world. Een op raadsels gebaseerd thema pretparkje met o.a. een doolhof waar je minimaal een half uur zoet mee zou zijn. Nou, binnen vijf minuten stonden wij al weer bij de uitgang (not). Verder veel illusies en irritante puzzels enzo. En hologrammen van helden.

Na nog een stukje rijden waren we bij een andere typisch Nieuw Zeelandse activiteit. Een brug waar je met een elastiek om je benen naar beneden kan storten. Echt iets voor ons, zei het niet dat wij wat wat beperkingen hebben. Zo heeft één van ons een aangeboren afkeer van hoogten, en de ander heeft een niet al te best functionerend evenwichtsorgaan. Oftewel wij keken laf toe, hoe anderen net geen nat hoofd kregen. Wel stoer, dat bungy jumpen.

Na dit tweede uitje arriveerden we al spoedig in Queenstown, een plek waar we natuurlijk een tijdje willen blijven.

Einde van dag 304, de dag dat we sliepen op camping Lakeview. Namen zijn belangrijk. Trouwens, het uitzicht op het meer hebben we nooit gevonden


Dinsdag 19 September 2006, dag 305

Queenstown kent zo'n leuk kabelbaantje. Je weet wel, zo één dat eindigt op een bergje met een restaurant met veel te dure koffie. Dat wilden wij natuurlijk ook meemaken. Dat is dan 38 dollar (19 euro). Op dat moment kroop heel even dat Globetrottersgevoel naar boven. 38 dollar voor zo'n laffe prutskabelbaan? Wij lopen wel naar boven. Zo gezegd zo gedaan. Na tien minuten waren we al halverwege, ha ha, die 38 dollar hebben we mooi in de pocket! Na 20 minuten waren we iets verder van ons doel en na een half uur leek de top verder dan ooit. Maar na ruim een uur kwamen we toch bij het restaurant uit. Twee fris en twee kaartjes naar beneden graag... Dat is dan bijna 38 dollar alstublieft. Tja, laten we het er op houden dat het een erg mooie wandeling was. En een mooi uitzicht als beloning natuurlijk.

Einde van dag 305, de dag dat we weer zo'n leuk kenteken zagen. Dat zou in Nederland toch ook een leuk idee zijn. Zo kan meneer Zalm zijn overschot op de begroting zelfs nog groter maken!