Dag 8 t/m 9 - Melaka, Maleisie

Zondag 27 november 2005 - dag 8

De kop is er af, we zijn nu een week weg. We besloten op dag 8 om nog een tijdje weg te blijven, maar wel het prachtige Singapore te verlaten. Met de trein wel te verstaan.

Reizen met de trein heeft zo zijn voorelen. Het is comfortabel, snel en bovendien biedt de trein een perfect uitzicht tijdens de reis. Daarnaast boodt het vooraf geboekte treinticket ons het benodigde "bewijs" dat wij Singapore weer zouden verlaten (hoewel de douane bij binnenkomst natuurlijk niet vroeg om ons outbound ticket). Reisdoel was Melaka, een historisch en architectonisch hoogstaand plaatsje aan de Westkust van Maleisie. Hierover later meer.

Toen we eenmaal geinstaleerd waren (lees na 5 minuten) waren we het hele land Singapore reeds doorgereden en kon iedereen de trein weer uit voor de douane. De douanecontrole verliep zo'n beetje even snel als op Schiphol, geen probleem (zoals verwacht). Wat wel spannend is, is dat deze trein grensovergang niet de verplichte stempels zet en dat we hierdoor problemen kunnen krijgen bij de grens met Thailand. Echter indien men het treinticket erbij laat zien, dan weten ze wel dat wij op die ene grensovergang waar ze geen stempels hebben, zijn binnengekomen (rare jongens die Maleisiers). Laat zo'n stempel een paar tientjes kosten en dan is iedereen van de problemen af. Maar goed, na de formaliteiten konden we ons dan echt definitief instaleren.

Edward las in zijn boek dat er een drankje is vernoemd naar Guggenheimer (voor Paul: een vodka met extra veel ijs en zonder citroen). Nou denken we dat we niet veel Guggenheimers zullen drinken in Maleisie. Aangezien het overgrote deel van de maleisiers het moslimgeloof aanhangt, zullen de Guggenheimers niet op iedere straathoek te verkrijgen zijn. Alhoewel de Lonely Planet wel precies aangeeft op welke straathoeken wel geschonken wordt, zet die Tiger biertjes dus maar koud!

In de trein werd het intussen veel minder koud, de airco had het namelijk begeven. Eigenlijk begaf alles het zo'n beetje, bijvoorbeeld ook de automatische deuren waardoor regelmatig een oud vrouwtje klem kwam te zitten. Af en toe bleef de trein een tijdje stil staan met als doel de airco te repareren. Dit lukte niet, en met een vertraging van ongeveer 2 uur kwamen we aan in het schitterende Melaka. Dus niet, het treinstation was 38 km van het centrum van de stad.

Vervolgens hebben we ons nog laten afzetten door een taxichauffeur, die zich 38km beklaagde over toeristen (snappen niets, killing his family etc.), Singapore (like a pigeon hole) en vooral G. W. Bush (teveel om op te noemen en niet geschikt om te herhalen). Ondertussen rammelde zijn taxi zo'n beetje uit elkaar en maakte hij ruzie met verkeersdeelnemers die in onze opgen wel een normale rijstijl hanteerden. Tenslotte werden we niet bij ons hotel afgezet maar 200m verderop (klein kwartier gelopen over 200m....vreemd). Nee, geef ons maar de trein! Achteraf bleek dat we voor 14 ringit (3,5 euri) van Singapore naar het centrum van Melaka hadden kunnen reizen...met de bus! In totaal koste deze grap met de trein en taxi ons 80 ringit, maar gelukkig doe je er dan wel 3 a 4 uur langer over.

Na deze enerverende en leerzame ervaring checkten we in in het befaamde Shirah Hostel. Een prachtig luxe kamer met koloniale uitstraling en eigen badkamer met toilet. Daarnaast airco en fan. En als klap op de vuurpijl beschikt dit hostel over een prachtig dakterras. Na te zijn bijgekomen van de reis hebben we 's avonds nog even een Tiger gedronken in Chinatown. Eigenlijk zou Chinastreet een betere benaming zijn trouwens. Er waren wel veel lieden de iets aan ons wilden verkopen, maar we voleden er niets voor om nogmaals afgezet te worden. De Tigers waren heerlijk en Sanne liet deze vergezellen door HET maleisische gerecht: chicken satay! (Edward at vis in chinese stijl, natuurlijk midner geslaagd). Een echt Maleisisch maal vraagt natuurlijk om een echt maleisisch nagerecht: een mcFlurry en een mcSunday bij de zaak met de grote M. Ook dat is Melaka.

Einde dag 8: de dag dat Maleisie vreest voor een dengue uitbraak door de vele regen de afgelopen dagen.

Maandag 28 november 2005 - dag 9

Op ons schitterende balkon hebben we de morgen doorgebracht met zitten, koffie drinken, praten en lezen. Daarnaast met het eten van bruin brood met kaas! Het leek wel de staalmeesterslaan op zondagmorgen, maar dan wel MET zon. Omdat deze activiteit ons zeer goed beviel, hebben we besloten dit ook in de middag vol te houden, het Hostel nodigt hier ook toe uit.

Uiteindelijk om 15.00 toch maar besloten om wel iets te gaan doen (we hebben de slag nog niet helemaal te pakken). We hebben geprobeerd naar het strand te gaan, om daar verder te gaan zitten of misschien wel te gaan liggen. We gingen gingen op onze intuitie af, gevoelsmatig gingen liepen we richting de zee. Wellicht was dat de meest uitgesproken plek voor het strand. Dat is trouwens 500 meter lopen, wel een grote inspanning voor deze dag dus. Helaas liet onze intuitie ons in de steek, bij de stinkende zee troffen we slechts een smerig stuk braakliggend land aan. Vreemd om dit zo te verwaarlozen, zeker als je bedenk dat dit stuk van Melaka is "ingepolderd".

Dan maar terug naar het Hostel, het was wel weer mooi geweest voor vandaag. Onderweg nog wel even een internetcafe ingedoken, op de MSN wordt veel geklaagd over de sneeuw. 's avonds gegeten uit de supermarkt (weer 500 meter). Het cola monster genoot van de smaken Pepsi Fire en Pepsi Ice. Na deze smaaksensatie beloofde het cola monster plechtig weer gewoon aan het bier te gaan vanaf nu.

Einde dag 9: de dag dat Maleisie 5 maal goud won tijdens de sea games in Manilla.

Dag 4 t/m 7 - Singapore

Woensdag 23 november 2005 - dag 4

We hebben er voor gekozen het Garden hotel te verlaten. Dit ten einde niet na 1 week reizen al failliet te zijn. Ons oog viel op het Mc Kenzie Hostel in de wijk Little India. Een prima tent voor de helft van het geld. We moeten wel de typische jaren 70 details missen, maar het is er schoon en er is zelfs airco. De reis naar Little India vond plaats per voet en per metro, later zou blijken dat er een bijna deur tot deur bus ging. Toch maar eens uitzoeken hoe dat nu zit met die bussen.
's Middags een wandelingetje gemaakt in onze nieuwe buurt. Ook hier lijkt alles om eten te draaien. En dan ook hier ook weer voornamelijk op de foodcourts. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat ruik je overal het heerlijke eten, althans als je geen wierrook ruikt. Little India is erg gezellig, de winkeltjes zijn kleinschaliger en er is hier vreemd genoeg slechts 1 winkelcentrum. Wij denken dat er in totaal in Singapore enkele honderden winkelcentra zijn. En dan niet van die kleine jongens, nee hier kan winkelcentrum Paddepoel in de gelijknamige wijk in Groningen nog een puntje aan zuigen.

's Middags zijn we naar Sentosa gegaan, dit is een eiland aan de zuidkust van Singapore. Veel vertier aldaar. Zon, zee en strand (met geimporteerd opgespoten zand uit Vietnam), dolfijnen, kabelbanen, een rodelbaan en veel meer van dat soort vertier. We hebben nog even een tukje gedaan op het strand, hetgene zeer goed beviel. Zo'n vakantie gaat je immers niet de koude kleren zitten. We hebben ook nog het meest zuidelijke punt van Continentaal Azie bezocht (er is een foto als bewijs).

Dit betreft een eilandje net onder Sentosa met daar op heel veel schoolkinderen. Die hebben trouwens met de kerst vier weken vakantie!

Na deze enerverende ervaring heeft het cola monster nog even toegeslagen bij een semi-hippe strandtent. Om het geheel stijlvol af te sluiten zijn we terug naar het vaste land gegaan met een kabelbaan (a 25% van ons dagbudget). Vooral Edward genoot met volle teugen (not).

Terug in het hostel was Edward weer een klein beetje over de schrik heen en na een verkwikkende douche zijn we op zoek gegaan naar een plek om te eten in Little India. Zoals eerder aangegeven is dit niet moeillijk. Ons oog viel op het alom bekende Banana Leaf Apollo restaurant. Het was daar ontzettend druk en niet ten onrechte. Wat een mooie tent. Iedereen eet hier van een banananblad en de bediening kwakt hier en daar wat rijst en - of noodles en de meest verukkelijke gerechten op je "matje". Ogenschijnlijk vindt dit willekeurig plaats, maar verassend genoeg kregen we uiteindelijk toch precies wat we besteld hadden: Chicken Mailai uit de klei oven (volgens de kaart een Noord Indisch gerecht). Heerlijk! een absolute must voor iedereen die ooit nog eens in Singapore gaat eten.

Ons bezoek aan de Banana Leaf Restaurant bracht nog een heugelijk feit met zich mee, te weten Edward's eerste biertje van deze reis (Sorry Olav, pas op dag 4. Ik zal mijn leven beteren). Het betrof een bier van het merk Tiger, het meest gedronken bier in Singapore. Prima spul, veel koolzuur, niet erg zwaar. Prima wegdrinken op een warme dag als deze. Een uitstekende afsluiting van deze dag.

Einde dag 4, de dag dat het aandeel Tiger met 3,1 procent steeg.

Donderdag 24 november - dag 5

Nog steeds wat last van die jetlag! 's Nachts wakker en vervolgens na tienen wakker worden. Wij kennen iemand die al last heeft van de overgang van zomer naar wintertijd. Wij kennen ook lieden die 's morgens arriveren in Singapore en vervolgens doodleuk aan het werk gaan. Laten we stellen dat wij in ieder geval geen helden zijn bij het overschreiden van tijdzones. Gelukkig kwam Sanne met de dooddoener die nog vaak zou klinken: "Ach, we hebben een jaar de tijd".

Gezien de vele stappen die we de afgelopen dagen hebben gezet is vandaag de tijd om te zwemmen en te liggen. Vlak bij het hostel was een zwembad, maar dat was geprivatiseerd. Gekocht door een zwemclub? Goed voor elkaar! Wellicht hadden we moeten melden dat we ook lid zijn van een zwemclub want de prijs was voor "gewone lieden" zes maal zo hoog geworden.

Dan maar naar de Eascoast (metro, bus). De Eastcoast is een echte weekend aangelegenheid, nu troffen we een zo goed als verlaten boulevard en strand. Het zwembad luisterend naar de illustere naam Big Splash was gratis, onze eerste overwinning als kersverse "KNEPSERS". 12 Sing dollar in the pocket (minus 7 voor het vervoer, maar daar hebben we het niet over). Ook de Big Splash was trouwens geheel verlaten, we hadden het enorme zwembad voor ons alleen. Na de badmeester gevraagd te hebben of we echt mochten zwemmen namen we een verkwikkende duik. Daarna heerlijk bij het zwembad gelegen onder bescherming van een factortje 12. Meteen verbrand. Nadat de plaatselijke kano-polo vereniging hetr bad geconfisceerd had zijn we maar gegaan. Nog even een kip met rijst op een foodcourt en vervolgens weer terug.

Sanne is ondertussen door alle meegenomen boeken heen. Edward is begonnen aan de Guggenheimer Trilogie van Herman Brusselmans. Een boek over iemand die doet alsof hij hard werkt. Zijn hoofd loopt om. Daar hebben wij momenteel helemaal geen last van.

's Avonds weer Foodcourt en Guggenheimer (en ons zelf voor de kop slaan dat we verbrand zijn).

Einde dag 5: de dag dat factor 12 niet genoeg was.

Vrijdag 26 november 2005 - dag 6

Het kon niet langer uitblijven. Eindelijk ging Sanne, met in haar kielzog Edward, naar de Singapore Zoo.

En het was mooi. Niet alleen qua dieren maar ook het park zelf is erg mooi. Met palmbomen enzo. Maar natuurlijk draait het om de dieren. Naast Sanne's favourite beestjes, te weten de Otters, waren er: Apen (veel soorten), Olifanten (met show), zeeleeuwen, witte tijgers, leeuwen, flamingo's, giraffen, zebra's, nijlpaarden, ijsberen , komono varanen en vele anderen. En natuurlijk van zo'n leuk treintje (dat vindt Edward namelijk zo leuk). Nee, de Singapore Zoo is echt schitterend, ruim opgezet (behalve de katachtigen) en mooi aangelegd. Echt een aanrader, hij zal ongetwijfeld hoge ogen scoren op Sanne's Zoo-list.

Om deze prachtige dag op dito manier af te sluiten zijn we teruggekeerd naar het Banana Leaf Restaurant. De gerechten die dit maal op ons banananenblad gekwakt werden smaakten minstens zo goed als de vorige keer.

Einde dag 6: de dag dat het in Nederland begon te sneeuwen en de langste files ooit stonden (90 kilometer op de A2?)

Zaterdag 26 november 2005 - dag 7

Onze laatste dag alweer in Singapore. Deze dag hebben we gebruikt om de nog resterende highlights te bekijken. Denk aan Raffles Place, de Clifford Pier, het Fullerton en Merlion park.

In het laatst genoemde stukje Singapore staat de Merlion, een beeld waarover nogal wat ophef wordt gemaakt. Waarom is ons een raadsel. Het betreft een beeld met een vissenlijf en een leeuwenkop. De bedenker zal ongetwijfeld stoned, dronken of beiden zijn geweest. Opmerkelijk genoeg bestaat er een redelijk verhaal bij deze vreemde creatie. De vis staat voor Singapore als zee-stad. De leeuw is het handelsmerk van Singapore (of zo iets). Om het allemaal nog erger te maken braakt de Merlion water uit zijn bek, rechtstreeks de haven in. Waar dit symbool voor staat is ons vooralsnog onduidelijk.

Na een paar foto's van de Merlion zijn we nog langs de "durian vormige" theaters gelopen en vervolgens afgekoeld in een winkelcentrum (het was ondertussen 380 graden celsius namelijk). In de shopping mall was ook de wereldberoemde Fortune of Wealth gevestigd. Dit betekent dat je met een stuk of wat andere touristen drie keer om een fontein loopt, waarna een wens uitkomt. De horoscopen aan de muur voorspelden veel goeds voor komend jaar. Edward (Varken) moet een reis gaan maken (reactie: Okay). Het geluk van Sanne (Konijn) zou 360 graden draaien en ze moet dit jaar veel aanpassingen doen.

Na deze enerverende ervaring nog even langs het Raffles Hotel gelopen. We zijn maar niet naar binnen gegaan voor een Singapore Sling (= cocktail) omdat we enigszins underdressed waren vergeleken met het volk dat daar naar binnen ging (bovendien hadden we toevallig geen grote Mercedes bij de hand). Als laatste hebben we nog enkele resterende straatjes van Little India bekeken, eten gekocht in de supermarkt en in het Hostel lekker opgepeuzeld.

Einde dag 7: de dag dat Singapore met 0-1 won van Laos tijdens het voetbal tournooi van de Sea Games in Manilla.

Dag 1 t/m 3 - Singapore

Zondag, 20 November 2005 - dag 1

Oftewel, DE dag! Na zo'n 500 dagen voorbereiding en heel veel afscheidsfeestjes was het zo ver.
De dag begon al vroeg, zeker als je beseft dat we pas om 11.15 vlogen. Zowel Sanne als ik waren om 4 uur reeds klaarwakker, een soort pre-jetlag zeg maar. Na enkele uren wakker liggen toch maar opgestaan voor een lekker bakkie nederlandse koffie en een nog nederlandsere krentenbol. Deze lekkernijen werden gevolgd door iets zeer on-nederlands. Een ritje over de A2, A9 en A4 zonder files. Jammer, een file zou pas echt een treffend afscheid zijn. Gelukkig was het wel koud, erg koud!

Op Schiphol vond het laatste afscheidsfeestje plaats, ditmaal met koffie in plaats van bier en dit maal met hier en daar een traantje. En voor een tijdstip waarop een normaal mens slechts twee dingen kan doen (slapen of een croissantje eten en een krantje lezen) waren er veel mensen: Marja (wel huilen), Agnes (wel huilen), Ad (niet huilen), Lotte K (heel veel huilen), Martijn (alias Meultje, niet huilen), Lotte H (niet huilen), Tymon (niet Huilen), Sophietje (huilen), Ingrid (niet huilen), Geartjse (niet huilen), Simone (wel huilen), Heske (wel huilen) en last but not least Rob (keihard lachen). SBS6 was vreemd genoeg niet aanwezig en heeft hiermee een fraai tafereel gemist voor haar programma over vertrekkende en aankomende reizigers op schiphol.

Nadat iedereen zo'n beetje klaar was met het afscheid nemen deed zich nog een onverwacht tafereel voor: terwijl wij in de rij stonden voor de douane, lees zo'n 10 minuten, bleef iedereen staan zwaaien. Na 763 keer teruggezwaaid te hebben was daar de normaal zo gehate, maar nu zo bevrijdende metaaldetector (beiden in 1 keer er door, this could be ou lucky year!). En toen waren ze een jaar op reis, Sanne (wel huilen) en Edward (niet huilen).

Bij het boarden bij Singapore Airlines kwamen we nog Edward's collega van De Bank tegen die vreemd genoeg prive naar Singapore vloog, dit terwijl De Bank onder insiders bekend staat als 1 groot reisbureau. Voordeel was dat we niet hoefden uit te leggen wat wij op die vlucht deden, hij had tijdens Edward's laatste project bij De Bank al uitgebreid naar alle plannen moeten luisteren.

Onder het motto: "slapen is onzin, videogames en on-demand films zijn cool vlogen we zonder vertraging (lees in 12 uur) naar Singapore. Onderweg dronk Edward (hierna te noemen het cola monster) meer cola dan in het gehele millennium tot dat moment. Tot deze reis dronk hij cola slechts vanwege de medicinale werking naar een avond doorhalen, maar nu gleden de cola's prima naar binnen. Vreemd genoeg niet geslapen. En toen waren we er, Edward mocht niet eens zijn spelletje afmaken. Tegen een uur of 7 in de morgen werden we het vliegtuig uitgezet.

Maandag 21 november - dag 2

We waren voorbreid op die typische vochtige muur van hitte, maar niets was minder waar. Wij werden in Singapore verwelkomd door een verfrissend buitje en een aangename temperatuur van ongeveer 23 graden.

En toen werden we voor de eerste keer geconfronteerd met het verschil tussen een normale vakantie en deze vakantie. Wat moeten we doen? Openbaar vervoer of taxi? Tijdens een "vakantie-vakantie" zouden wij het wel weten en rechtstreeks naar de taxi standplaats lopen. Maar aangezien we nu een soort van "reizigers" zijn (of volgens Olav: Globetrotters) worden wij geacht om slimmer te zijn (of gieriger, hoe je het maar wil noemen). Dus wij naar beneden richting Metro, de east-west line (die groene voor insiders). Na een kwartier verdwaasd naar de kaart gekeken te hebben pakten we een taxi naar het Garden Hotel, veilig vooraf geboekt op Internet.

Het Garden hotel was stijlvol gedecoreerd in die typische jaren 70 stijl en duidelijk ook sinds die tijd niet onderhouden. Maar wel met zwembad op het dak. Advies voor reizigers die meer dan 5 tijdzones overschreiden: neem lichte maaltijden, slaap zo veel mogelijk in het vliegtuig, drink veel water en neem zo snel mogelijk het ritme van de bestemming aan. Aangezien we rond een uur of 9 's morgens in het hotel arriveerden zijn we eerst maar even een uurtje gaan liggen. Afijn, om 3.30 uur 's middags werden we weer wakker. Prima ritme dus.

Enige studie leerde ons dat ons hotel vlak bij HET shopping gebied van Singapore ligt: " Orchard road". Nou, wij kunnen U verklappen dat het ook hier onmogelijk is om onder Kerstmis uit te komen (maar gelukkig voor diegenen die er niet van houden: het duurt hier slechts 1 dag (25 dec)). Orchard road bestaat uit tientallen winkelcentra en honderden luxe winkels zoals die van Louis Vuiton, Chanel, Marco Polo, Tommy Hilfiger, Esprit, Apple en weet ik veel. Daarnaast natuurlijk zowel Mc Donalds, Pizza Hut, KFC als Burger King.

Maar gelukkig zijn er ook de Foodcourts. Dit is echt de beste uitvinding sinds ene heer Raffles voet aan wal zette op dit eiland. Ondanks de vele goede verhalen over het fenomeen Foodcourt werden onze stoutste verwachtingen overtroffen. Alleen maar de allerlekkerste gerechten, keuze uit alle Aziatische keukens (en ook Italiaans voor de afhakers) en dit alles voor een appel en een ei. Omdat je (helaas) toch moet kiezen kozen we voor een noodle soup bij de Vietnamees. Mijn God, wat smaakte dat goed (als een soort ontbijt eigenlijk)!

Na deze smaaksensatie nog even in het Garden Hotel vertoefd en 's avonds nog even terug gelopen naar Orchard road. 's Avonds was deze straat zowaar nog indrukwekkender. Miljoenen kleine lampjes versierden alle gebouwen en ook boven de straat waren alleen maar lampjes wat resulteerde in een heus tunnel-effect. Gelukkig waren wij in Amsterdam ook al niet van de Kalverstraat enzo. Wij kennen mensen die nu al minstens 10% van hun reis-budget kwijt zouden zijn! Aangezien wij van mening zijn dat wij een jaar de tijd hebben om over onze jetlag heen te komen hebben we nog maar een nachtelijke snack genomen bij de Mc Donalds. Edward kon de rijstburger natuurlijk niet weerstaan. Rare jongens die Aziaten.

Dinsdag 22 November 2005 - dag 3

Toch maar opgestaan voor het ontbijt. Als kersvers reiziger mag je een gratis ontbijt natuurlijk niet laten staan. Niet zo veel trek vreemd genoeg. Wel nassi bij het ontbijt, leuke combi met eggs, sausage & baked beans. Doen!!!

Na het ontbijt zijn we gaan lopen door Singapore. Eerst weer Orchard Road (ja, het wordt saai maar je kan er niet om heen) en toen door China Town. Het stikt daar trouwens van de chinesen. Wel heel gezellig met heel veel leuke (jawel, chinese) winkeltjes met heel veel spullen die we niet nodig hebben. We hebben de Sri Mariamman tempel bezocht. Op dat moment vond er een uitgebreide ceremonie plaats waarvan we de betekenis niet hebben kunnen achterhalen. Maar het zag er wel gaaf uit met veel kleuren en veel gewaden enzo. Daarna nog even bij de Moskee er naast wezen kijken maar daar was geen party. Ook de moskee zelf was wat minder uitbundig qua bouw.

Na China town zijn we langs de Singapore River langs Clarq Quay gelopen. Dit lijkt de place to be als het gaat om eten en drinken. Echter toen wij er waren was het een beetje dooie boel. Wij hebben het vermoeden dat dit komt dat alle beschreven activiteiten plaats vonden in de regen. Geen Pepper Crab gegeten ook. Na een dag door de stad geslenterd te hebben was het fijn om weer naar het Garden Hotel te gaan. Weer niet gezwommen aangezien het regende.

's Avonds deel 2 van het fenomeen foodcourt: Dit keer Thais gegeten omdat die plaatjes daar er zo mooi uitzagen (Sanne Kip in lemon sauce, Edward rode beef Curry). 's avonds TV gekeken. Ze hebben hier bijv. Singapore Idols, Fear Factor en dat Afval programma dat SBS6 ook heeft).